قلبم جریحه‌دار از دست دادن "حمید سمندریان" است

به گزارش خبرنگار مهر، در یادداشت علی رفیعی کارگردان، مدرس و طراح صحنه برجسته تئاتر درباره درگذشت حمید سمندریان، پدر تئاتر نوین ایران چنین آمده است:

من ضایعه از دست دادن "حمید سمندریان" را به "هما روستا"ی عزیز، دوستان و دانش آموختگان او و به خودم تسلیت می گویم. من در سوگ برادری بزرگوار و همکاری عالیقدر نشسته ام، و این اندوه آنقدر برای من بزرگ و عمیق است که یافتن کلمات برای ابراز آن بسیار سخت و دشوار است. من باید امروز در کنار "هما روستا"ی صبور و دوستداران او بودم تا به تقسیم غم از دست دادن "حمید سمندریان" میان خودمان بنشینیم، اما ترجیح دادم، به نشانه ابراز خشم به رفتار غیرمسئولانه ای که مدیران تئاتر با دست اندرکاران تئاتر و به خصوص "حمید سمندریان" به نمایش گذاشتند از حضور در مراسم یادبود خودداری کنم. "حمید سمندریان"در این سی و اندی سال به آن درجه از پختگی و درایت رسیده بود که می توانست آثار بزرگی را به تئاتر ایران هدیه کند، اما نگرش کوته نظرانه، ما را از خلاقیت و دانش او محروم کرد.

"حمید سمندریان" نه اولین کسی بود که نتوانست همه دارایی خود را برای ما مصرف کند، نه آخرین آن ها خواهد بود. چهار اثر نمایشی در سی و اندی سال کارنامه اجرایی غبطه برانگیزی نیست، آن هم برای مردی که توانایی های بسیار برای خلق داشت. "حمید سمندریان" هیچگاه نخواست گوشه عزلت اختیار کند، او را به عقب راندند تا ما را از او محروم کنند. قلب من جریحه دار از دست دادن "حمید سمندریان" است اما همپای آن خشمگینم از فرصت هایی که از ما و "حمید سمندریان" دریغ شد.
|
جوانان امروز تئاتر ما، تمامی این سال ها بیش از این به او و آثار صحنه ای‌اش محتاج بودند. اما دریغ و حسرت که تنگ نظران و غریبگان با نمایش و تئاتر، امروز کاری نمی کنند جز فرصت سوزی. دانش، تجربه و عشقی که باید به نمایش های روی صحنه تبدیل شوند، امروز صرف حاشیه ها می شوند. "حمید سمندریان" و تک تک ما هیچگاه با دل راحت به اجرای تئاتر نپرداختیم. حاشیه ها همیشه بیشتر از ما انرژی و توان بردند تا خلاقیت صحنه.

من بار دیگر این ضایعه جبران ناپذیر را به شما تسلیت می گویم و آرزو می کنم فقدان دردناک "حمید سمندریان" سبب شود که متولیان تئاتر ما قدری به جامعه تئاتر و دست اندرکاران این حرفه مهربانانه تر رفتار کنند.