به گزارش خبرگزاری مهر، مرتضی سامتی در همایش استراتژی‌های جذب سرمایه در جهان صنعت و تجارت
با بیان اینکه عامل اصلی تولید قبل از سه دهه گذشته شامل دو موولفه اصلی سرمایه و نیروی کار متخصص بود، اظهار داشت: در سه دهه گذشته عامل اصلی تولید به سه مولفه نیروی کار، نیروی انسانی، سرمایه انسانی و انتقال سرمایه از کشورهای توسعه یافته به کشورهای در حال توسعه تغییر کرده است.
وی موانع پیش روی جذب سرمایه‌های خارجی را شامل تفاوت شاخص اقتصاد دانش محور ایران و کشورهای سرمایه فرصت، ارتباط و تعامل ضعیف بین ایرانیان و اتباع خارجی، عدم ارتباط با اقتصاد جهانی و یا انزوای اقتصادی، نداشتن سهمی در تقسیم کار بین المللی و نوسانات ارزی در ایران عنوان کرد و گفت: فرصت این موضوع شامل تولید ثروت ملی است.
استاد دانشکده اقتصاد دانشگاه اصفهان تصریح کرد: تأثیر ورود سرمایه خارجی شامل ایجاد فضای رقابتی در داخل کشور، خروج سرمایه‌های ناتوان از کشور برای سرمایه گذاری در محل‌هایی که دارای مزیت نسبی برای سرمایه‌های ناتوان دارند و سرمایه با فرهنگ اقتصادی شکل گرفته در کشور مادر همراه است و موجب تغییر رفتار می‌شود.
وی تاکید کرد: از جنبه‌های مثبت تغییر رفتار، تربیت سرمایه گذارانی است که قادرند با مقیاس‌های بزرگ و دانش محور تولید کنند، با رقبای بزرگ رقابت کنند، در فضای رقابتی پایدار شوند، محیط کسب و کار از ریسک کمتر برخوردار خواهد شد و باید در این راستا قوانین و مقررات از حالت دست و پاگیر به حالت روان کننده فعالیت‌های تولید و تجارت مبدل شود.
سامتی تصریح کرد: هماهنگی‌های لازم در کشورهای مهاجر فرصت و مهاجر پذیر به منظور مهاجرت سرمایه شامل هماهنگی نرخ ارز خارجی، هماهنگی سطح دانش (به ویژه در دانشگاه‌ها برای تربیت نیروی کار لازم)، دستیابی به اقتصادهای دانش بنیان، دستیابی به اقتصادهایی با بازدهی فزاینده نسبت به مقیاس در تولید، تفکر تولید جهانی به جای تولید منطقه‌ای، داشتن زبان مشترک (ترجیحاً زبان انگلیسی)، هماهنگی بیشتر اقتصاد سیاسی کشورها – تعریف دیپلماسی اقتصادی مشخص کشورها، تنظیم قوانین و مقررات هماهنگ بین کشورها، حذف موانع تجاری برای صادرات و واردات، تشکیل اقتصاد جهانی با ویژگی اقتصاد آزاد و تقسیم کار بین المللی است.
وی وضعیت کشورهای مهاجر فرست و کشورهای مهاجرپذیر در زمینه مهاجرت سرمایه را ضرورت وجود هماهنگی اقتصادی بین کشورها، هماهنگی بین کشورهای مهاجرپذیر و مهاجر فرست (ایجاد بلوک‌های اقتصادی)، جایگاه نیروی کار (اسکان نیروی کار در کشور خود، تأثیر مهاجرت سرمایه بر اقتصاد کشورهای مهاجرپذیر سرمایه (کشورهای نوظهور) از نظر انتقال تکنولوژی و دانش فنی و تبدیل نیروی کار به نیروی انسانی و سپس به سرمایه انسانی برشمرد.
سامتی نقاط قوت برای جذب سرمایه گذاری را شامل وجود ظرفیت‌های بالقوه در کشور برای جذب سرمایه گذاری خارجی، وجود منابع عمومی و خصوصی، برخورداری از نیروی انسانی ماهر و متخصص (فارغ التحصیلان دانشگاه‌ها) دانست و گفت: نقاط ضعف آن شامل ضعف در تولید محلی و منطقه‌ای، بوروکراسی اداری، کمبود مدارس دو زبانه در ایران، گسترش بیش از حد بخش دولتی و ضعف قوانین و مقررات در ایران است.
نظر شما