رامین رحیمی پخش کننده فیلم های مستقل سینما و تهیه کننده آثاری با رنگمایه های سینمای تجربی ضمن بیان این مطلب و با اشاره به این نکته که سینمای تجربی باید باز تعریف شود در گفتگو با خبرنگار مهر، گفت: تعریف دوباره از سینمای تجربی یکی از اولویت هایی است در درجه نخست باید مورد ارزیابی و تعریف مجدد قرار گیرد. به این معنا که باید بررسی کرد که خواستگاه این نوع سینما چیست و به چه علتی شکل گرفته است.
سینمای تجربی برخواسته از تحول خواهی جنگ جهانی اول است
وی در ادامه افزود: به اعتقاد من سینمای تجربی برخواسته ازتحول خواهی و آنارشیسم موجود در اروپای پس از جنگ اول جهانی بین هنرمندان و نویسندگان در همه عرصه های هنری و ورود چهره های جوان و با جسارت وعلاقمند سینما است که تجربیاتی در موسیقی و نقاشی وادبیات داشتند و خسته از کلاسیسیزم و روایت های رمانتیک دست به تجربه های شخصی و آزمایشی در یافتن زبانی نو در سینمای آن زمان بودند و بر خلاف سینمای تجاری داستان گو به دنبال حذف و دال و مدلولی در روایت و در واقع تغییر در نقطه دید را بیش از هر عنوانی مدنظر داشتند و به دنبال بررسی زمان حرکت و فضا در فیلم بودند، و سینمایی انتزاعی و استوار برخودآگاهی فردی و انزوای به وجود آمده و حاکم براروپای پس از جنگ را شکل دادند.
این تهیه کننده و پخش کننده بین الملل فیلم در ادامه با اشاره به امور فنی در این نوع سینما گفت: مونتاژ در سینمای تجربی به صورت کلاژ است و به هیچ عنوان بر طبق قراردادهای معمول سینمای کلاسیک در مونتاژ پیش نمی روند و به شدت فرم گرا هستند و دلالت های روانشناسانه بر سوژه های خود دارند.
وی در ادامه افزود: لوئیس بونوئل به همراه سالوادور دالی با دو فیلم "سگ آندولسی" و "عصر طلایی" ورنه کلر،من ری، هانس ریشتر،فرنان لژه ،ژیگاورتوف،مارسل دوشان ،والتر روتمن و ژان میتری سردمداران سینمای آوانگارد یا پیشرو هستند.
سینمای تجربی کار در آزمایشگاه شخصی است
رحیمی که به تازگی تهیه کنندگی فیلم تازه ای از پرویز کیمیاوی را به عهده گرفته است در ادامه افزود: سینمای تجربی نوعی سینمای مستقل است که معمولا فیلمساز تجربیات شخصی خود را در آزمایشگاه شخصی خود می سازد به همین دلیل است که بزرگان سینمای تجربی این نوع فیلمسازی را کار در آزمایشگاه خود تلقی می کنند. آنها کسب تجربه های جدید در زبان سینما را در مقابل خود قرار می دهند و درست به همین دلیل است که این سینما به نوعی سینمای تک نفره است یعنی خود فیلمساز و شاید دستیارانش بانی ساخت فیلم هایی از این دست هستند.
این پخش کننده بین الملل فیلم در ادامه صحبت های خود با اشاره به کم و کیف پخش فیلم‌هایی با رویکرد سینمای تجربی گفت: در همه جای دنیا به خصوص در انگلستان که سردمدار تولید و پخش این فیلم ها هستند و یا آمریکا، آلمان ،فرانسه و به خصوص هلند که اصولا سینمای داستانی ندارد و سینمای مستند و تجربی در آنها حرف اول را می زند سالن های ویژه و مشخصی برای نمایش فیلم هایی از این دست دارند که شامل سینما تک ها، انجمن های فیلم دانشگاهی،سینه کلوپ ها، نگارخانه ها و نمایشگاههای هنری است و مسئله سوددهی به هیچ عنوان در نمایش فیلم هایی از این دست مطرح نیست چراکه یا توسط نهادهای نیمه دولتی و یا توسط تعاونی فیلمسازان تجربی وNGO های مستقل به نمایش گداشته می شود.
وی در پاسخ به این سئوال که سینمای تجربی سینمایی نیست که با مخاطب عام ارتباط برقرار کند، پس شناخت مخاطبانی که گرایش به دیدن فیلم هایی از این دست دارند از چه طریقی امکان پذیراست گفت: در کنار نمایش فیلم های تجربی ،کارگاه های آموزشی شکل میگیرند که مخاطب را با زبان این نوع سینما آشنا می کنند. درواقع این کارگاه ها به منظور تغییر عادت های ادراکی مخاطب تشکیل می شود؛ وعلاقه مندان عادی این نوع سینما از پیش از مراکز ثابت نمایش و برنامه های جنبی مطلع هستند.
مرکز گسترش ساخت فیلم های غیر مرتبط را کنار بگذارد
رامین رحیمی در ادامه به نوع نمایش این فیلم ها اشاره کرد و گفت: گاهی نوع نمایش این فیلم ها هم متفاوت بوده است و عنصر تجربه درآن کاملا دخیل است به عنوان نمونه یکی از آخرین آثارتجربی کیارستمی با عنوان "تخت خواب" که در موزه هنرهای مدرن نیویورک دیده شد با تابش فیلم از سقف به زمین نمایش داده شد به طوری که مخاطب کف سالن فیلم و یا در هنگام حرکت فیلم را می دید.
وی در ادامه افزود: این نوع سینما به خصوص با مدرنیته قرابت جدایی ناپذیر دارد و رویکردی رادیکال وسازش ناپذیر با کلیشه های عادت شده در سینما دارد.
این تهیه کننده در ادامه صحبت های خود با اشاره به این مطلب که سینمای تجربی هم مانند سینمای مستقل به درستی درایران درک نشده گفت: هرشخص و یا نهادی سینمایی در ایران تعریف باب میل خود را ارائه می دهد و هنگامی که نفعی برای نهاد سینمایی مربوطه ندارد به قولی زیر همه قول و قرارها می زنند.
رحیمی در پایان افزود: سینمای تجربی با تجربه کردن متفاوت است و گرنه هر فیلم اولی خود را در این قالب ارزیابی می کند.اگر قرار است مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی به عنوان متولی سینمای تجربی تعریف شود باید ساخت فیلم‌های گیشه‌ای و حمایتی و حتی فیلم اول را از چرخه تولیدات خود حذف کند و در جهت گسترش به خصوص نمایش و فرهنگ سازی این نوع از سینما گام بردارد.
نظر شما