به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از موسسه RAND، با خروج نیروهای آمریکایی از عراق و خروج احتمالی این نیروها از افغانستان در سال 2014 آمریکا درصدد اجرای سیاست‌های جدید در شرق آسیاست که هم اکنون چین در آن حضوری قدرتمند دارد. همین امر نیز موجب طرح پرسشهایی در خصوص بروز احتمالی منازعه میان این دو کشور، چشم انداز آن و چگونگی ممانعت از بروز آن شده است.
در بیست سال آینده تولید ناخالص داخلی چین و بودجه نظامی این کشور از ایالات متحده پیشی خواهد گرفت و به رقیبی سرسخت برای آمریکا در عرصه بینالمللی تبدیل خواهد شد. با این وجود می توان گفت که منافع امنیتی و توانمندیهای نظامی چین بیشتر بر حوزه و مناطق پیرامونی خود متمرکز خواهد شد. به همین خاطر نیز احتمال بروز منازعه این کشور با کره جنوبی، تایوان و یا حتی هند نیز افزایش خواهد یافت.
از سوی دیگر، احتمال بروز منازعه میان پکن و واشنگتن دست کم به صورت جنگ سایبری نیز بسیار زیاد است. باید به این موضوع اشاره کرد که احتمال بروز درگیری نظامی میان چین و آمریکا در این حوزه ها بسیار کم است، البته به شرطی که آمریکا بتواند از پتانسیل لازم برای مها رفتارهای تحریک کننده چین را داشته باشد.
هر چند توانمندیهای نظامی چین در آینده نزدیک به سطح توانمندیهای آمریکا نخواهد رسید، اما بدون شک چین در حوزه پیرامونی و همسایگان خود برتری کامل را در اختیار خود خواهد داشت. در نتیجه، دفاع مستقیم از منافع آمریکا در این منطقه دشوار و در نهایت غیر ممکن خواهد بود. از این رو، آمریکا برای دفاع از منافع خود و مهار چین ناچار به استفاده از گزینه‌های تهاجمی خواهد شد.
توانمندی هسته‌ای آمریکا به دو دلیل در منازعه احتمالی با چین به کمک مقام‌های آمریکایی نخواهد آمد. نخست آنکه چین از توانمندی لازم برای وارد آوردن ضربه دوم برخوردار است و دیگر آنکه بحران‌های موجود در این منطقه برای آمریکا پیامدهای منفی نخواهد اشت.
به نظر می‌رسد منازعه میان آمریکا و چین بیشتر در حوزه اقتصاد و جنگ سایبری خواهد بود. در هر دوی این موارد ایالات متحده آسیب پذیر است وهزینه‌های آن برای واشنگتن بسیار بالا خواهد بود. هرچند حمله به اهداف نظامی کشور چین با تسلیحات متعارف می‌تواند گزینه تهاجمی قابل قبولی باشد، اما نمی‌توان منازعه با چین را کنترل کرد.
یکی از تدابیر مهم برای افزایش چشم انداز دفاع مستقیم و کاهش احتمال بروز درگیری نظامی با چین، تقویت توانمندیهای نظامی همسایگان این کشور است. البته این به معنای تقویت ائتلافها و یا محاصره این کشور نیست، چرا که پیامد این امر تنها تقویت دشمنی چین با آمریکا خواهد بود. در حقیقت، باید به موازات اقدامات دیگر چین را نیز وارد تلاش‌های امنیت جمعی در این منطقه کرد.
پیامدهای اقتصادی منازعه امریکا و چین می‌تواند بسیار ناگوار و بی‌سابقه باشد، حتی اگر هر دو طرف از جنگه اقتصادی اجتناب کنند. تقویت اقتصاد آمریکا بهترین شیوه برای حفظ استقلال این کشور و اجتناب از تغییر قدرت به سمت چین و آسیب پذیر شدن آمریکا در دهه‌های آینده است.
هرچند نباید خطر بروز منازعه با چین را نباید نادیده گرفت، اما در خصوص آن نیز نباید اغراق کرد. به نظر می‌رسد که احتمال درگیر شدن آمریکا در مناطق و منازعات دیگر بسیار بیشتر از بروز منازعه با چین باشد.
نظر شما