به گزارش خبرنگار مهر، به طور کلی از دید صاحب نظران علوم رفتاری، پرخاشگری(انرژی منفی) ریشه در ذات و فطرت انسان دارد که این هیجانات به تدریج در شخص متراکم می شود و به صورت یک نیروی نهفته و دارای حالت هیدرولیکی می باشد که فشرده می شود و سرانجام نیاز به تخلیه پیدا می کند.
این هیجانات که خواسته و ناخواسته در ظرف وجود ما متراکم می شوند باید به شکل مطلوب و صحیح تخلیه شوند.
انتخاب ورزش به عنوان تخلیه کننده این ظرف پر مطمئنا جنبه ی سازندگی خواهد داشت در غیر این صورت جز تخریب روحی و جسمی چیزی را برای ما در بر نخواهد داشت و اعمالی از قبیل قتل، ضرب و شتم، تخریب و نظایر آن را ایجاد می کند. بسیاری از افرادی که دست به خودآزاری و دیگر آزاری می زنند اگر پرونده های آن ها بررسی شود ورزش و تحرک جایی در زندگی آنان ندارد.
این هیجانات مثبت و منفی (پرخاشگری) از کودکی در انسان وجود دارد، و اینکه وی هرگز نمی تواند مانع از ورود انرژی به بدنش شود.
انسان وقتی مستعد پذیرش هیجانات باشد،آن را می پذیرد و هیچ عکس العمل و پاسخ منفی نشان نمی دهد. اما وقتی جا برای پذیرش هیجانات نداشته باشد مطمئنا پاسخ مناسبی را به هیجان مثبت و یا منفی نداده و منفعت را از خود دور و خطر را به خود نزدیک می سازد.
طبق تحقیقات انجام شده، پر بودن ظرف وجودی انسان روی رفتار مغز نیز تاثیر می گذارد و انسان بازدهی و پاسخ مناسبی نسبت به هیجانات اطراف نخواهد داشت. بنابراین همیشه باید این ظرف جا برای پذیرش و در نهایت خوب تصمیم گرفتن و پاسخ دادن مغز داشته باشد.
دو راه برای تخلیه ی این ظرف وجود دارد؛ اول صحبت در مورد انرژی های مثبت و منفی که در لحظه های مختلف زندگی رخ داده و ما را نگران یا شاد ساخته با کسی که مورد اعتماد ما است.
راه دوم ورزش است که از لحاظ روحی و جسمی می توانیم خود را به آرامش نسبی برسانیم و مغز را در کنترل و پاسخ دهی مناسب به هیجانات منفی و مثبت راهبری کنیم. بنابراین ورزش و گفت و گو بهترین راه برای تخلیه ی هیجانات منفی این ظرف به خصوص حس پرخاشگری می باشد و بی تحرکی و نداشتن کسی برای شنیدن صحبت ها باعث متراکم شدن انرژی های مثبت و منفی می شود و در نتیجه اختلالات شخصیتی و رفتاری را به وجود می آورد.
...................................
یادداشت: معصومه قطب الدینی
نظر شما