به گزارش خبرگزاری مهر، در فرهنگ لغات عرب و فارسی لغتی که معنا و مفهوم ترور و تروریسم بدهد وجود ندارد به خصوص هر چه به گذشته رجوع کنیم کمتر به نتیجه می رسیم و این از واژگان وارداتی است که معادلی در زبان و لغت برای آنها موجود نیست و ناچار لغت غربی آن به کار رفته است در نتیجه می توان گفت که در متون دین اسلام هیچ واژه ای که دلالت بر معنا و مصادیق تروریسم داشته باشد وجود ندارد اما این بدان معنا نیست که در طول تاریخ اسلام و جهان اسلام اقدام تروریستی و مرام تروریستی وجود نداشته و ندارد.
در کتاب «ترور از دیدگاه اسلام و امام خمینی» در فصل دوم به مصادیق عینی ترور در تاریخ اسلام پرداخته وعلاوه بر ذکر اقدامات متعدد مشرکان قریش برای ترور پیامبر(ص)، اولین ترور در عصر خلفای راشدین که در میان مسلمانان رخ داده است را بیان می کند.
از آنجا که اسلام دین صلح و رحمت و آرامش است و به خاطر برخورداری از منطق و برخاستن از روح و فطرت انسانی ،همیشه بر استدلال عقلانی و گفتگو تاکید داشته و هیچ وقت در پی تحمیل خود با استفاده از زور و خشونت ،نبوده است.از این رو اسلامی که از منابع اصیل آن یعنی قرآن کریم و سیره و سنت نبوی برخاسته باشد، هرگز مبنایی نظری برای ترور فراهم نمی کند و هیچ فرد یا گروهی برای توجیه خشونت های خودسرانه و اقدامات تروریستی خود نمی تواند به اسلام ناب متوسل شود.
«ترور» یعنی: ترس زیاد و وحشت و در اصطلاح سیاسی، کشتن و از بین بردن مخالفان و عوامل ایجاد رعب معنی شده است. ترور روش کسانی است که آدم‌کشی و تهدید مردم و ایجاد خوف و وحشت را به هر طریقی که باشد برای رسیدن به هدف‌های‌سیاسی خود، از قبیل تغییر حکومت یا در دست گرفتن زمام امور، لازم و مباح می‌دانند.
تعریف روشن و پذیرفته شده‌ای از «ترور» و «تروریسم» وجود ندارد، گرچه درباره برخی مصادیق واژگان و عناصر آن تا حدی اتفاق‌نظر وجود دارد. چنانچه ترور را به «کاربرد خشونت غیرقانونی برای اهداف ناروا و عمدتا سیاسی به قصد ایجاد رعب و وحشت عمومی در میان مردم و به شیوه غافلگیرانه و خودسرانه» تعریف کرده اند که هم در حقوق بین‌الملل و هم در فقه و حقوق اسلامی نامشروع و محکوم است.
حجت الاسلام سید ابافاضل رضوانی اردکانی مدرس حوزه و دانشگاه در مورد نگاه اسلام به مسئله «ترور» به خبرنگار مهر گفت: در احکام اسلامی قتل غافلگیرانه به معنای امروز، «ترور» ممنوع است و حتی نسبت به دشمن مهدورالدم نیز جایز نیست در اسلام و سیره اهل بیت(ع) یک نوع ناجوانمردی است.
وی افزود: مثلا در جنگ جمل عایشه و طلحه و زبیر حضور داشتند و زبیر جنگید و کسی از پشت او را زد و سرش را برید و خدمت امیرالمؤمنین(ع) آورد اما حضرت علی(ع) به شدت از این قضیه ناراحت شد و فرمود من راضی به این نبودم. با اینکه زبیر در مقابل خلیفه وقت مسلمین محارب و مهدورالدم بود ولی حضرت از این اتفاق متأثر شد و حتی وقتی شمشیر زبیر را آوردند حضرت به قاتلش پرخاش کرد و گفت من تو را دیگر نبینم.
نویسنده کتاب« قیام مختار» با اشاره به واکنش مسلم بن عقیل در مورد طرح هانی برای کشتن ابن زیاد گفت: مسلم قتل غافلگیرانه ابن زیاد را با مبانی دینی و آموزه های اهل بیت(ع) سازگار ندید و یک نوع قتل ناجوانمردانه دید. و حال آنکه برخی معتدند که شاید اقدام مسلم در کشتن ابن زیاد قضیه عاشورا را تغییر می داد و واقعه خونبار کربلا اتفاق نمی افتاد. اما ما به یک اصل معتقدیم که هدف وسیله را توجیه نمی کند. از نظر اسلام نمی توانیم برای رسیدن به هدف از هر وسیله نامشروع استفاده کنیم. اصولا قتل غفلتی یا ترور هم از نظر شرعی و فتاوای فقهای ما که بر مبنای کتاب و سنت است و هم در سیره ائمه و اهل بیت(ع)محکوم شده است.
حجت الاسلام رضوانی اردکانی افزود: البته در برخی از تواریخ به تدبیر پیامبر(ع) برای مقابله با کفار و مشرکین در این مورد اشاراتی شده است؛ حتی در یکی از جنگها پیامبر از لشکر فاصله گرفت و یکی از مشرکین از پشت به ایشان حمله کرد اما پیامبر(ص) متوجه شد و قبل اینکه شمشیرش پایین بیاید پیامبر دستش را گرفت و او را بر زمین زد و شمشیرش را گرفت و فرمود که من می توانستم تو را بکشم اما به این شکل نمی کشم و این برخورد پیامبر باعث شد که این فرد بعدها مسلمان شود.
وی تأکید کرد: با اینکه کشتن غافلگیرانه اصولا در اسلام ممنوع است اما در یک شرایط خاص و با نظر حاکم شرع استثنا نیز وجود دارد؛ مثل اکل میته(خوردن مردار) یعنی وقتی مسلمان در جایی گرفتار شود و در حد رفع اضطرار می تواند گوشت خوک هم بخورد اما این دلیل بر مشروعیت آن نیست و اگر دستوری هم در کشتن غفلتی فردی در تاریخ باشد در اسلام استثنا است.
نویسنده مجموعه کتاب «قیامهای شیعی عصر ائمه(ع) تاکنون» گفت: حتی اگر دزدی به خانه ای آمد صاح بخانه حق ندارد او را بکشد و یا بگوید قرآن فرموده انگشتانش را قطع کن و من می خواهم این کار را بکنم که این جایز نیست بلکه باید دادگاه و حاکم شرع بر اساس شرایط فقهی و اسلامی در مورد آن تصمیم گیری کند.
رضوانی ارکانی یادآور شد: نگاه ضد تروریستی در اسلام در بحث جنگها احکام خاصی دارد و حتی در سیره پیامبر و امیرالمؤمنین(ع) و در جنگ جمل ایشان کشتن اسیر را ممنوع کردند اما اگر اسیری عقبه داشته باشد یعنی در صورت آزادی، برمی گردد و فتنه می کند، حاکم شرع می تواند اسیر را با توجه به شرایطی اعدام کند کما اینکه پیامبر(ص) چنین کردند چون هنوز مشرکین عقبه داشتند.
حجت الاسلام سید ابوفاضل رضوی اردکانی در پایان با اشاره به کتاب جهاد که در اسلام وجود دارد، گفت: امیرالمؤمنین(ع) در جنگ آنقدر اخلاقیات را رعایت می کردند که حتی در برابر حرکت غیراخلاقی عمرو عاص که خود را کاملا برهنه کرده بود، حضرت از او روی برمی گرداند و او را نمی کشد چون اخلاق و انسانیت معیار است.
نظر شما