فریبرز قربان زاده در گفتگو با خبرنگار مهر درباره شکل گیری بنیاد ملی مد و لباس ایرانی اسلامی گفت: اینکه عده‌ای متخصص در حوزه مد و لباس در یک بنیاد تخصصی دور هم جمع می شوند تا درباره طرحهایی که قرار است عمومی شود کار کنند، مطمئنا خوب خواهد بود.
وی ثبت آثار طراحان را خوشایندترین بخش این بنیاد دانست و گفت: پیش از این نیز به همت معاونت امور هنری بخشی به نام ثبت آثار تجسمی به وجود آمده بود اما حالا این امر مهم در حیطه طراحی لباس شکل گرفته که بی‌شک اتفاق مهمی محسوب می‌شود. واقعا در این سالها چه در زمینه لباس و چه در زمینه‌های دیگر جای استفاده از قانون کپی‌رایت خالی بوده است. توجه به این امر، امنیتی برای طراحان ایجاد می‌کند که باعث رغبت در آنان می‌شود و نگرانی‌هایشان را برطرف می‌کند. مهمتر اینکه تولیدکننده عادت می‌کند برای استفاده از طرحها هزینه‌ای بپردازد.
رئیس انجمن طراحان صحنه و لباس درباره برندسازی و اهمیت آن در کشور اضافه کرد: خیلی لباسهای کودکان در گروه سنی 13- 4 سال الگوهای داخلی و ایرانی ندارند مثل مرد عنکبوتی. این لباسها چون برایشان تبلیغ شده و فیلمهایی ساخته شده است مورد استقبال عمومی قرار گرفته‌اند اما متاسفانه ما الگوهای کار شده داخلی نداریم. مدتی روی عروسک‌های دارا و سارا کار شد که اگر کارشناسی بیشتری می‌شدند می‌توانستیم جایگزینی مناسب‌تری داشته باشیم.
وی افزود: لباس باید طرحی داشته باشد که در بچه ایجاد رغبت کند. بنیاد با توجه به امر برندسازی حتما در آینده‌ای نه چندان طولانی کاری را که مدنظر دارد خواهد کرد.
قربان‌زاده با فعالیتهای بنیاد در زمینه ساخت فیلم و همکاری با رسانه‌های بصری معتقد است: توجه به الگوسازی و معرفی آن کار بنیاد را در اشاعه طرحهای ملی راحت‌تر می‌کند. این تولید آثار فرهنگی که در قالب آن الگوها اجرایی شود فکر خوب و کارشناسانه‌ای است. ممکن است بنیاد در مسیر گرفتار آزمون و خطاهایی هم بشود که طبیعی است و چون نقشه راه را درنظر گرفته است نتیجه خوبی به همراه خواهد داشت.
وی در راستای بسته شدن کارخانجات نساجی در کشور و واردات پارچه گفت: در ابتدا وقتی ایده‌ای در امری داده می‌شود حتما هزینه‌ای برای آن درنظر گرفته می‌شود. پس چون هدف بالاتری مدنظر است ضروری است هزینه‌هایی نیز برای آن درنظر گرفته شود. پارچه مسئله گسترده‌تری دارد. متاسفانه در سال‌های گذشته صنعت نساجی از بین رفته است و تنها به یک‌سری پارچه‌های سنتی محدود شده است. آن هم با تامین هزینه‌ای که از سوی سازمان میراث فرهنگی در این زمینه شده و کارگاههایی برای مانا بودن این نوع بافت تشکیل شده است. باید از این‌ها حمایت کرد تا از بین نرود، البته آنچنان که در اهداف بنیاد است.
قربان‌زاده در پایان اضافه کرد: بنیاد مد و لباس با پذیرش طرحهایی که دارد می‌تواند با کارگاههای سنتی ارتباط گرفته و آنان را حمایت کند تا پارچه‌های مصرفی طراحان و تولیدکنندگان را کارگاههای سنتی تهیه کنند. اکنون که به این گستردگی اهداف بنیاد دنبال می‌شود خیلی خوب است بتوان پارچه مصرفی‌اش را در جایی تامین کند که کارگاههای سنتی کشور وجود دارد.
نظر شما