به گزارش خبرنگار مهر، مراسم رونمایی از کتاب «پروانه‌ها در برف می‌رقصند» نوشته نازنین جودت، عصر دوشنبه 20 شهریورماه با حضور شیوا مقانلو و کامران محمدی در فرهنگسرای ارسباران تهران برگزار شد.
در ابتدای این مراسم مقانلو در سخنانی با اشاره به موضوع دفاع مقدس در این رمان اظهار کرد: داستان‌های دفاع مقدس به طور عمده جدای از فضاهای مردانه‌ای که در سال‌های اخیر بر آنها حاکم بوده است، به طورعمده از اغراق در قهرمان‌سازی و شخصیت‌پردازی رنج می‌برد. این داستان‌ها معمولًا به بعد آرمانی و اسطوره‌ای جنگ و انسان‌هایی که دیگر زندگی عادی برای خود متصور نیستند، می‌پردازند، اما در این اثر نویسنده به سراغ آدم‌هایی رفته که اتفاقات زندگی پس از جنگ، آنها را تغییر داده است و در کنار آن زخم‌های روحی ناشی از جنگ را نیز باید توامان با خود در زندگی حمل کنند.
وی ادامه داد: در این رمان گونه‌ای از ادبیات مهاجرت را شاهد هستیم که می‌گوید آدم‌های مهاجر دیگر نمی‌توانند آدم‌های خوبی برای جامعه خود باشند و زخم حاصل از این تغییر در زندگی آنها در نوشته خانم جودت به خوبی به تصویر کشیده شده است. البته برای نمایش آن از حماسه‌سازی‌های بی‌مورد نیز دوری شده است.
این نویسنده افزود: شخصیت پدر در این رمان شخصیتی کاملا خاکستری است که به نظر من با اغراق زیادی ترسیم شده است و در مقابل آن شاهد مادری هستیم که به سادگی در هم می‌شکند و حتی کارش به روان درمانی می‌کشد و همین تقابل دو شخصیت است که باعث می‌شود، ما بتوانیم داستان‌ها را دنبال کنیم.
مقانلو ادامه داد: راوی در این داستان به خاطر عشق دست به مهاجرت زده است. عشقی که شاید هرگز به زبان او نیز نیامده است. راوی در این رمان به گونه‌ای به مخاطب خود معرفی می‌شود که انگار به صورت ناگهانی به بلوغ ذهنی رسیده است.
این مترجم افزود: شخصیت‌های موجود در این رمان در موارد متعددی با صحنه‌ها و مکان‌هایی که راوی در آن زندگی می‌کند گره خورده است و آنها را درهم تنیده است. از سوی دیگر در این رمان دائما با کشمکش روبرو هستیم که مخاطب باید آنها را به نوعی از گردن خود رفع کند و با داستان دست و پنجه نرم کند.
مقانلو تاکید کرد: در این رمان هرچه به پایان نزدیک می‌شویم، صافی و روان بودن ابتدایی متن از دست می‌رود و نظم و تربیت ابتدایی راوی داستان گم می‌شود. حتی رویا و خواب و بیداری ابتدایی رمان نیز بر هم می‌ریزد.
کامران محمدی دیگر منتقد حاضر در این مراسم نیز با اشاره به صفحه‌بندی این کتاب در سخنانی اظهار کرد: پس از خواندن این رمان تاسف خوردم که چرا این کار با شکل و شمایلی عامه‌پسند و حتی با طرح جلدی که مختص این دست آثار است به مخاطب عرضه شده است؛ در حالی که متن آن به پیچ وجه شباهتی با این نوع از آثار ندارد.
محمدی افزود: در این اثر سه خط داستانی می‌توان یافت که یکی مربوط به دوران کودکی راوی است و دیگری مرتبط با دوران نوجوانی او و خط سوم نیز زمان حال او را نشان می‌دهد. در هر حالت جملات موازی باهم جلو می‌روند و همین موضوع سرعت خوانش متن را زیاد می‌کند.
محمدی همچنین افزود: خاطراتی که راوی از دهه 60 در این کتاب روایت کرده، بسیار شیرین و جذاب است. از سوی دیگر این کتاب مواجهه‌ای عاشقانه با جنگ دارد که کمیاب است و کمتر در رمان‌هایی درباره جنگ دیده شده است.
محمدی نگاه موجود در کتاب را بسیار تاثیرگذار عنوان کرد و گفت: نگاه بسیار بسیار زنانه همراه با لحنی لطیف در کتاب وجود دارد که نویسنده تلاش کرده در آن دختر و زن بودن نویسنده را پنهان کند و این به شیرینی و جذابیت متن بسیار افزوده است.
محمدی همچنین نوع پرداخت نویسنده به مسائل و مشکلات مهاجرت در این کتاب را ستود و گفت: نویسنده‌ای که مشکلات و دغدغه‌های مردم را می‌بنید به هر شکل یک قدم جلوتر از نویسنده‌ای است که این مشکلات را ندیده و در اتاق دربسته سعی در نوشتن رمان دارد.
نظر شما