به گزارش خبرنگار ما شیعیان معتقدیم که تمامی امامان از یک نور هستند و دانش آنها یکسان است و امامان پیشین دانش‌هایی را که از پدر خویش دریافت کرده بودند، به فرزند خویش منتقل می‌کردند.
بنابراین در مقام علم و فضیلت هیچ امامی بر امام دیگر برتری نداشت و هر کدام بنا بر موقعیت زمان و مکانی که داشتند، وظایف خود را به انجام رساندند، به عنوان مثال در زمان حضرت علی(ع)، دورانی اقتضا می‌کرد حضرت خانه‌نشین شود و در حکومت دخالتی نکند، اما در زمانی دیگر با هجوم مردم برای بیعت، به امر حکومت اقدام کرد و همچنین سیدالشهدا(ع) برای حفظ دین، جان خود و یارانش را نثار کرد.
بنابراین تمام امامان(ع) الگوی زندگی ما انسان‌ها و شیعیان در اوضاع مختلف هستند و مذهب شیعه منتسب به تمامی آنها است.
به مناسبت شهادت امام جعفر صادق(ع) بر آن شدیم تا درباره شیعه جعفری که به نام این امام بزرگوار نامیده شده بررسی اجمالی داشته، با این مذهب آشنا شده و از آن بیشتر بدانیم.
اصطلاح مذهب جعفری اشاره به روش شیعیان در مسائل فقهی و احکام دینی است، که در واقع مذهب شیعیان در مسایل اعتقادی و نوع حکومت و سیاست، مذهب علوی یا علویون گفته می‌شود، اما به علت کثرت روایات فقهی وارد شده از امام صادق(ع) به نام مذهب جعفری نامیده شده است.
اگر چه امامان دیگر نیز در بیان احکام و معارف اسلام (تشیع) نقش داشته‌اند، اما تأثیر امام صادق(ع) با توجه به موقعیت زمانیشان از آنها بیشتر بود؛ در عین حال که دانش امام جعفر(ع) نیز از پدران بزرگوار به ایشان منتقل شده بود.
امامان معصوم(ع) در نشر و گسترش دانش‌های دینی که مورد نیاز مردم بود، از هیچ کوشش فرو گذار نمی‌کردند و در هر زمانی که فرصت را آماده می‌دیدند، به این امر اقدام می‌کردند، اما با موقعیت زمانی ویژه‌ای که برای امام صادق(ع) فراهم آمد، آن حضرت بهتر توانست این وظیفه مهم را به انجام رساند، به همین دلیل مذهب شیعه را مذهب جعفری می‌نامند.
مذهب تمام ائمه دوازده‌گانه، یکی است و این‌طور نیست که هر یک مذهب خاصی داشته باشند، اما بعضی از ائمه(ع) در زمان بنی‌امیه و بنی‌عباس، اسیر و زندانی و شهید شدند و مسلمانان جرات ارتباط با آنان را نداشتند.
ائمه به طور معمول در اختناق شدیدی به سر می‌بردند و فرصت ارتباط با مردم و نشر احکام و تعالیم دین مقدس اسلام را نداشتند، اما در زمان حضرت امام جعفر صادق(ع) و مختصری از زمان پدر بزرگوارشان امام محمد باقر(ع) این رعب و اختناق کم شد، و به این جهت بود که بنی عباس و بنی‌امیه سرگرم نزاع‌های سیاسی بودند تا بتوانند خلافت را به دست آورند.
در این رابطه گفتگویی با یک کارشناس داشته تا بدانیم چه خصوصیتی در امام جعفر صادق(ع) بارزتر بوده و در نظر شیعیان جلوه کرده است.
روش شاگرد پروری امام صادق(ع) بهترین الگو برای اساتید معاصر است
حامد صفایی‌پور با اشاره به بعد شاگردپروری امام جعفر صادق(ع) اظهار داشت: شاگرد پروری فرآیند دشوار و پیچیده‌ای است که در این امام بزرگوار به خوبی دیده شده است.
وی تاکید کرد: لازمه شاگرد پروری سرعت داشتن است به این معنا که سرعت یادگیری شاگرد بیشتر از اینکه به خود وی بستگی داشته باشد با نحوه آموزش استاد ارتباط دارد.
کارشناس آموزش مهارت‌های تفکر در اصفهان اضافه کرد: در واقع این معلم است که باید تشخیص دهد چه زمانی شاگردش حرکت کند یا توسط استاد حرکت داده شود و چه موقع در مقابل اشتباه سکوت و یا آن را تصحیح کند و اینها مقوله‌هایی است که باید مدنظر پرورش دهند‌گان امروزی باشد.
وی با بیان اینکه در نظر گرفتن مجموعه‌ای از این‌گونه عوامل می‌تواند یک شاگرد را به استاد تبدیل کند، تاکید کرد: برخی از اساتید عالم‌پرور و برخی دیگر شاگرد هستند به این معنا که هیچ گاه آن شاگرد استاد نمی‌شود.
صفایی‌پور اضافه کرد: رویدادی که در سیره امام صادق(ع) مشهود است، روش برخورد ایشان با شاگردان است به گونه‌ای که هر کدام در نهایت در کار خود استاد می‌شوند.
وی با اشاره به اینکه این روش تفکر و تعلیم و تربیت رگه‌هایی در ریشه تاریخی اسلامی ما به عنوان شیعه جعفری دارد، گفت: سنت استاد و شاگردی قدیم و روش تفهیم مبتنی بر حوزه اندیشه، از رگه‌های این نوع نگاه است.
نظر شما