امیر سهیلی مجری بازیگری که در برنامه "هزار و شصت و شونزده" همراه عمو پورنگ و امیرمحمد ظاهر می‌شود، درباره نحوه حضورش در این برنامه به خبرنگار مهر گفت: در این برنامه من ایفای چند تیپ را بر عهده دارم که اصلی‌ترین آنها شیر سلطان جنگل با ویژگی‌های فانتزی بالا است. برای مثال قلب و مغز او در دستش طراحی شده و همه چیز همراهش است!
وی افزود: در نگاه اول ویژگی بارز این کاراکتر تلفیقی از ماسک و انسان است. یعنی صورت خود من به عنوان چهره شیر دیده می‌شود. در حالی که اکثر عروسک‌ها در برنامه‌های مختلف فاقد میمیک صورت هستند. این شیر یال‌های بزرگی دارد، به لحاظ رئالیستی یک شیر است و اگر بخواهیم فانتزی نگاه کنیم در واقع شبیه نقاشی کودکانه است.
سهیلی درباره نحوه شکل گیری این شخصیت توضیح داد: در واقع بعد از اینکه در خبر 20:30 اعلام شد یک توله شیر در خیابان رها شده است، ما این موضوع را در کارمان استفاده کردیم و شخصیتی که نام او گلدون خان و شغلش نگهبان بوستان است، این شیر را پیدا و بزرگ می‌کند.
این بازیگر با اشاره به تلفیق زندگی این شیر با شرایط زیستی انسان‌ها، یادآور شد: گاهی می‌بینیم این شیر کاسبی می‌کند، گاهی مسافرکش است!
وی درباره لزوم قرار دادن برخی ویژگی‌های فانتزی در وجود این شخصیت گفت: مثلا در یک قسمت می‌خواهیم شیوه نه گفتن را به بچه‌ها یاد بدهیم، سلطان روی مغزش می‌نویسد که این را یادم باشد یا قلبش طوری طراحی شده که دو تکه است و شخصیت‌های خیالی غبار، بخار و طوفان جزئی از آن هستند.
سهیلی با اشاره به شخصیت‌هایی که صرفا به صورت فردی از پشت تلفن در برنامه حضور دارند، ادامه داد: گویش‌های عجیب و غریبی را برای این کاراکترها استفاده می‌کنم. مبتنی بودن بر نمایش ویژگی اصلی کار من در این برنامه است. در واقع باید تمرین فراوانی بر متن داشته باشم چرا که اجزای آن به هم پیوسته است و اگر یک قسمت از این پازل حذف شود، کل ساختار به هم می‌ریزد.
بازیگر نقش سلطان از گروه پشت صحنه "هزار و شصت و شونزده" به عنوان یک تیم حرفه‌ای نام برد و افزود: از طراح لباس و گریم تا تیم تهیه همگی حرفه‌ای هستند و با هم انسجام خوبی داریم. از طرفی در تلاشیم بار فانتزی کار را بالا ببریم و در قالب شخصیت‌های خیالی، مباحث روانشناسانه را به مخاطب آموزش دهیم.
سهیلی یادآور شد: من برای ایفای این نقش از دندان‌هایم قالب گرفتم و چهار دندان از لب و دهان من بیرون می‌زند. با این نوع گریم، گویش برایم خیلی سخت است اما خوشبختانه جای صدایم را پیدا کرده‌ام و با تیپ صداهای مختلف حتی آواز می‌خوانم. بچه‌ها هم کم کم با این شیر کنار آمدند و از او خوششان آمد.
وی از این شیوه آموزش بازی‌های کودکانه به عنوان تئاتر بی چیز نام برد و اظهار کرد: ما ابزار آلات خاصی برای بازی نداریم و با ساده‌ترین چیزها چون لیوان، توپ پینگ پونگ یا نخود و لوبیا و قابلمه بازی طراحی می‌کنیم! در واقع کار ما از تجمل‌گرایی دور است.
این مجری- بازیگر که در برنامه‌های رادیویی چون "جمعه ایرانی" نیز فعالیت می‌کنند، در پایان گفت: من در "هزار و شصت و شونزده" با گریم متفاوتی ظاهر می‌شود و تلفیق انسان و عروسک نیز موفقیت آمیز بوده است. یک نکته جالب اینکه اخیرا وقتی برای اجرای برنامه به رادیو رفتم، در حالی که همکاران با فرزندانشان برنامه عمو پورنگ را تماشا می‌کنند، هیچ کس متوجه نشده بود من نقش آن شیر را بازی می‌کنم. در واقع سلطان اسم کسی که بازی‌اش می‌کند را یدک نکشیده و هویت مستقلی دارد.
نظر شما