به گزارش خبرگزاری مهر، پیرس میلت از کنوانسیون سلاحهای بیولوژیکی سازمان ملل طی یک همایش طراحی زیستی که در بریتانیا برگزار شد، هشدار دارد در جهان هیچ سازمان مرجعی وجود ندارد که با قدرت خود اطمینان حاصل کند که فناوری زیستی در دستان افرادی که از آن برای اهداف شرورانه استفاده می کنند، قرار نخواهد گرفت.
وی افزود: اگر به تاریخ قرن گذشته نگاه کنید به وضوح روند شفافی را می بینید که هرگاه یک گام بزرگ در درک بیولوژی صورت گرفته یک کاربرد جنگی نیز برای آن پیدا شده است.
وی با اشاره به چندین مورد مهم از حمات بیولوژیکی در دهه های گذشته چون پخش ویروس سیاه زخم در توکیو در سال 1993 توسط فرقه اوم شینریکو به عنوان یک گروه تروریستی ژاپنی اشاره کرد.
میلت گفت: رویکرد سنتی جامعه جهانی برای مقابله با سلاحهای این عرصه که به عنوان یک تهدید شناخته می شود، یک توافق است تا بتوان آن را در شکل اجرایی با کنترل فناوریهای مرتبط با آن کنترل کرد. این نوع توافق مدلهای قدرتمندی در عرصه های هسته ای و شیمیایی دارد اما در رابطه با بیولوژی مصنوعی و ساختگی تاکنون هیچ توافقی وجود نداشته است.
واژه فناوری زیستی نخستین بار در سال 1919 از سوی کارل ارکی (Karl Ereky) به مفهوم کاربرد دانشهای پزشکی و زیستی و اثر مقابل آن در فناوریهای ساخت بشر به کار برده شد. به طور کلی هر گونه کنش هوشمندانه بشر در آفرینش، بهبود و عرضه فرآورده‌های گوناگون با استفاده از جانداران، به ویژه از طریق دستکاری آن‌ها در سطح مولکولی در حیطه این فناوری زیستی به عنوان یکی از مهم ترین، پاک ترین و اقتصادی ترین فناوریهای قرن کنونی قرار می گیرد.
فناوری زیستی از جمله واژه‌های پر سرو صدای سال‌های اخیر است. این واژه را درست یا نادرست به مفهوم همه چیز برای مردم به کار می‌برند.
فناوری زیستی را در یک تعریف کلی به کارگیری اندامگان یا ارگانیسم یا فرایندهای زیستی در صنایع تولیدی یا خدماتی دانسته‌اند.
تعریف ساده این پدیده نوین عبارت است از دانشی که کاربرد یکپارچه زیست‌شیمی، میکروب‌شناسی و فناوریهای تولید را در سامانه‌های زیستی به دلیل استفاده‌ای که در ماهیت بین رشته‌ای علوم دارند مطالعه می کنند.
نظر شما