به گزارش خبرنگار مهر، یحیی سخنگویی صبح سه شنبه در همایش ملی توانمندسازی سازمان بهزیستی در استان یزد، گفت: تنوع فعالیتهای بهزیستی باعث شده در برخی مواقع نتوانیم به تجمیع دست یابیم و در نتیجه هزینه‌هایی که می‌شود ثمربخش نیست.
وی افزود: توانمندسازی افراد معلول برای دستیابی و حفظ حداکثر استقلال، توانایی کامل جسمانی، روانی، اجتماعی، شغلی و دخالت و مشارکت کامل در تمام جنبه‌های زندگی صورت می‌گیرد.
به گفته معاون توانبخشی سازمان بهزیستی، توانمندسازی بر اهمیت توانمند شدن افراد معلول، خانواده و جامعه محلی آنها برای تسهیل روند عادی‌سازی معلولیت در همه بخش‌ها و اطمینان از دسترسی و برخورداری از حقوقشان تاکید دارد.
سخنگویی خاطر نشان کرد: توانمندسازی به عبارت ساده داشتن صدا و شنیده شدن، داشتن قدرت، تصمیم‌گیری، داشتن کنترل و یا به دست آوردن کنترل بیشتر، آزاد بودن، استقلال، توانایی مبارزه برای حقوق خود، به رسمیت شناختن و برخورداری از احترام برابر با سایر شهروندان و انسانهاست.
وی در ادامه با بیان اینکه در بسیاری از برنامه‌ها، توانبخشی بر مدل پزشکی متمرکز شده است، عنوان کرد: این یعنی ارائه توانبخشی به افراد معلول بدون درخواست چیزی در ازای آن که اگرچه این مدل در بسیاری از افراد معلول منجر به تغییرات مثبتی شده، اما موجب ایجاد حالت وابستگی نگرش گیرنده و دریافت‌کننده صرف خدمات شده است.
وی افزود: افراد معلول و خانواده آنها در برنامه‌های توانبخشی نقش مرکزی را دارند و هدف توانمندسازی تشویق و ترویج حرکت از مدل‌های سنتی به سمت مدل توسعه فراگیر مبتنی بر جامعه است که در آن افراد کم توان به عنوان عوامل تغییر مطرح باشند.
سخنگویی ادامه داد: در نقطه شروع هر برنامه توانبخشی باید توانمندسازی افراد معلول، خانواده‌ها و جامعه محلی آنها تسهیل شود تا منجر به دستیابی به اهداف کلی، پیامدها و پایداری برنامه شود.
رئیس همایش ملی توانمندسازی در ادامه با اشاره به هدف کلی توانمندسازی، گفت: هدف کلی توانمندسازی این است که افراد معلول و اعضای خانواده آنها بتوانند برای زندگی خود تصمیم گرفته و مسوولیت تغییر زندگی خود و بهبود جامعه را به عهده بگیرند.
به گفته وی، نقش سازمان بهزیستی در توانمندسازی، کمک به فرآیند توانمندسازی از طریق ارتقای حمایت و تسهیل مشارکت فعال افراد معلول و خانواده‌هایشان در مسائل تاثیرگذار مربوط به زندگی است.
سخنگویی افزود: معلولان اغلب به شدت از سوی خانواده‌های خود حمایت می‌شوند. با این حال اگرچه خانواده‌ها از آنها مراقبت بیش از حد به عمل می‌آورد، ولی کاری بیش از این برای آنها انجام نمی‌دهد، بدین‌ترتیب ممکن است از جریان زندگی اجتماعی به دلیل انگ و تبعیض سرد شده و خارج گردند. این بدان معنی است که افراد معلول، فرصت و انتخاب‌های بسیار محدودی دارند.
رئیس همایش ملی توانمندسازی در ادامه عنوان کرد: بدین ترتیب معلولان به جای اینکه افرادی با توانایی‌های متفاوت باشند، تبدیل به افراد قابل ترحم شده و نگرشهای منفی و انتظارات پایین منجر به این می‌شود که افراد معلول احساس ناتوانی کنند. احساس ناتوانی در انجام هر کار و یا تغییر در زندگی خود داشته و احساس بی‌ارزش بودن و خود کوچک‌انگاری کنند.
به گفته سخنگویی، این تجربه‌ای از ناتوان‌سازی است که تمایل به توانمندسازی از آن آغاز می‌گردد و توانمندسازی فرآیندی پیچیده است و بلافاصله اتفاق نمی‌افتد و نمی‌توان آن را به کسی داد.
سخنگویی در ادامه شروع تغییر را از افراد معلول دانست و عنوان کرد: ضروری است افراد معلول تلقی خود را از خویش، از دریافت‌کنندگان منفعل خدمات به مشارکت‌کنندگان فعال درآورند و سازمان بهزیستی می‌تواند با ارتقای آگاهی، دادن اطلاعات، ظرفیت‌سازی و تصمیم به مشارکت، این فرآیند را تسهیل کند.
وی در ادامه هدف از همایش توانمندسازی را رسیدن به مصادیق توانمندسازی دانست و گفت: ضروری است مناسب‌سازی به اماکن محدود نشود و به فکر افرادی تسری یابد و فرهنگها هم مناسب‌سازی شوند.
معاون توانبخشی سازمان بهزیستی تاکید کرد: پیشگیری از بروز معلولیت و اعتیاد نیز خود از مصادیق توانمندسازی است.
وی در ادامه با اشاره به جامعه هدف سازمان بهزیستی گفت: امروز تمام افراد جامعه، جامعه هدف سازمان بهزیستی محسوب می‌شوند و پیشگیری در خصوص تمام کودکان در برنامه‌های پیشگیرانه از مصادیق توانمندسازی است.
سخنگویی در ادامه با اشاره به دست یافتن ایران به اهداف سازمان بهداشت جهانی و سازمان ملل متحد، گفت: امروز نگرشها نسبت به معلول تغییر یافته است.
وی در ادامه با اشاره به کمرنگ بودن نقش تشکلها و توجه به آنها در یک سال گذشته تاکید کرد: تشکلها می‌توانند به عنوان بازوی اجرایی سازمان بهزیستی فعالیت کنند و در برداشته شدن بار از دوش سازمان بهزیستی موثر باشند تا بدین ترتیب مسیر توانمندسازی زودتر محقق شود.
نظر شما