به گزارش خبرنگار مهر، سومین کنفرانس مدیریت اجرایی صبح امروز دوشنبه 24 مهر با حضور جمعی از کارشناسان مدیریت و مدیریت استراتژیک در سالن همایش‌های سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران برگزار شد.
اسحاق صلاحی، رئیس این سازمان در یک سخنرانی با عنوان «نقش آینده‌نگاری راهبردی در تحقق اهداف سند چشم‌انداز» با تشریح دو مدل غربی در این حوزه، یکی متعلق به گوده و دیگری متعلق به وُرُس، پیشنهاد داد برای انطباق سند چشم‌انداز با الگوی ایرانی - اسلامی پیشرفت، دست‌اندکاران این امر از یک الگو که ترکیبی از دو مدل فوق باشد، استفاده کنند.
وی گفت: قبل از اینکه الگوی ایرانی - اسلامی پیشرفت تدوین شود، سند چشم‌انداز کلان‌ترین سند در حوزه آینده‌پژوهی در کشور بود.
مشاور فرهنگی رئیس جمهور با اشاره به پشتوانه علمی و محتوایی سند چشم‌انداز که به گفته وی، سایه آن بر فعالیت‌های مرتبط با آینده‌پژوهی سنگینی می‌کند، ترسیم دورنمایی متفاوت، گزینش راهبردهای کلان همسو با سند چشم‌انداز و بازنگری در سند چشم‌انداز متناسب با امکان تحقق اهداف آن را ضروری دانست.
رئیس کتابخانه ملی گفت: سند چشم‌انداز باید متناسب با شرایط جامعه بازنگری شود؛ چرا که برخی از اهداف آن که پیش بینی شده بود در 1404 محقق شود، هم‌اکنون به دست آمده و لذا باید اهدافی بلندتر را در نظر گرفت. از سوی دیگر برخی از اهداف هم به هر دلیلی تا آن زمان محقق نخواهد شد.
اسحاق صلاحی در ادامه خواستار تشکیل کمیسیون‌هایی جداگانه در مجلس و نیز کابینه با عنوان «آینده‌پژوهی» شد و نیز پیشنهاد کرد، سند چشم‌انداز با لحاظ کردن آینده‌نگاری راهبردی مورد بازنگری قرار گیرد.
وی در پایان سخنانش لزوم تاسیس مراکزی جداگانه با عنوان «مرکز الگوی ایرانی ـ اسلامی پیشرفت» و «مرکز ملی ایده‌بانی» را برای پیشبرد الگوی ایرانی ـ اسلامی پیشرفت یادآور شد.
در این برنامه همچنین یعقوب رشنوادی، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم اقتصادی در سخنانی با نقل خاطره‌ای از همکاری یکی از استادان دانشگاه با نهاد ریاست جمهوری برای تدوین طرحی در زمینه آینده‌نگاری گفت: در طرحی که تدوین شده بود، از واژه «آینده‌نگری» استفاده شده بود، اما منشی مربوط به این طرح به اشتباه آن را «آینده‌نگاری» تایپ کرده بود و بعداً دیدیم چه اشتباه خوبی رخ داده است؟!
وی افزود: در حقیقت تا آن زمان همه از طرح‌های اینچنینی با عنوان آینده‌نگری یاد می‌کردند، اما واقعیت این است که اصل بحث آینده‌نگاری است.
این مدرس رشته مدیریت همچنین به نحوه ارائه نتایج یک طرح 30 ساله در ژاپن در یک کنفرانسی که حدود یک دهه پیش در این کشور برگزار شد، اضافه کرد: رئیس گروه پژوهشگران این طرح در زمان ارائه نتایج، اعلام کرد که این طرح 6 اثر جنبی داشته که برای ما از آثار مستقیم مهم‌تر است.
رشنوادی با برشمردن این 6 اثر توجه متخصصین ایرانی را به آنها جلب کرد و گفت: نخستین اثر برقراری ارتباط بین نخبگان ژاپن در آن زمینه مشخص بوده است. اثر دوم این بود که تمام توجه این نخبگان را متوجه یک مسئله یعنی پیشرفت تکنولوژیک ژاپن کرده است. اثر سوم ارائه الگویی برای همکاری میان این نخبگان، اثر چهارم ایجاد هماهنگی بین این نوع همکاری‌ها، اثر پنجم ایجاد اجماع روی الگو و روش پیشرفت و اثر ششم هم ایجاد تعهد در این نخبگان بوده است.
وی در ادامه از شکاف بین تئوری‌گرایی و عمل‌گرایی در ایران ابراز تاسف کرد و یادآور شد: برخی تاکید بیش از حدی بر تئوری دارند و برخی نیزهیچ اهتمامی به آن ندارند. ما نیازمند جمع تئوری و عمل هستیم.
رشنوادی گفت: باید تئوری‌گریزی کسانی را که در عرصه عمل فعال هستند و نیز عمل‌گریزی دانشگاهیان را درمان کنیم.
نظر شما