به گزارش خبرنگار مهر، نشست رسانه ای نمایش"هفت شب با مهمانی ناخوانده در نیویورک"صبح امروز با حضور فرهاد آئیش نویسنده، کارگردان و بازیگر نمایش برگزار شد.
آئیش درابتدای نشست درباره شکل گیری این اثر نمایشی گفت: حدود 19 سال قبل من در آمریکا زندگی می کردم و همسرم ساکن آلمان بود. همان زمان بود که من متوجه شدم آقای نصیریان به امریکا سفرکرده اند و قصد اقامت طولانی مدتی در این کشور دارند. بنابراین من که آن زمان در کشورآلمان بودم با ایشان تماس گرفتم و پیشنهاد همکاری دادم.
وی ادامه داد: علی نصیریان از جمله شخصیت‌هایی است که من احترام ویژه ای برایش قائل هستم و کمی بیشتر از نرمال او را دوست دارم. بنابراین همان موقع تصمیم گرفتم متنی بنویسم که نصیریان قبول کند در آن حضور یابد. این نمایشنانه بر اساس خصوصیات بازیگری من و نصیریان و گذشته ای که هرکدام در عالم هنر داشتیم شکل گرفت.
وی افزود: آقای نصیریان کمک‌های بسیاری در نگارش متن به من کردند. این نمایشنامه در امریکا نوشته شد و بعد از اجرا در این کشور و کشوهای دیگری از جمله کانادا تصمیم گرفتیم این اثر را در ایران هم روی صحنه ببریم. بنابریان به ایران آمدیم و این نمایش را در تالار اصلی مجموعه تئاتر شهر هم اجرا کردیم.
آئیش درباره دلائل اجرای دوباره این نمایش بعد از 18 سال توضیح داد: در طول این چند سال که از اجرای این نمایش می گذرد افراد بسیاری از جمله دانشجویان، مدیران و جوانان بسیاری از من درخواست کردند که این اثر را دوباره اجرا کنم چون این نمایش بعد از 20 سال هنوز هم به روز است و قابلیت نمایش دارم تصمیم گرفتم دوباره آن را اجرا کنم.
وی ادامه داد: قبل از آغاز تمرینات متن را دوباره خوانی کردم. اما از آنجا که نمایشنامه به شیوه ای پازل گونه ای نوشته شده نمی توان آن را کم یا زیاد کرد بنابراین تنها بخشی از مونولوگ های نمایش را که احساس کردم حوصله تماشاگر کم حوصله امروزی را سر می برد حذف کردم. در اجرای جدید این نمایش تنها ریتم کار نسبت به گذشته تندتر شده است.
وی متذکر شد: خوشحالم که نمایش را در اجرای جدید توانستیم در سالن چهارسو روی صحنه ببریم چون این اثر مناسب اجرا در سالن های کوچکتر است و می‌تواند به این ترتیب با مخاطب ارتباط بهتری برقرار کند.
آئیش درباره ارتباط با نصیریان و شیوه کار با وی توضیح داد: خوشبختانه آقای نصیریان ازابتدای کارشان همیشه با جوانان در ارتباط بودند و با آنها کار می کردند چون فکر بسیار بازی دارند. اما به هر حال سلیقه و شیوه کاری شان مربوط به نسلی است که تئاتر ایران را نه تنها ارتقا بلکه از نو ساختند. افرادی مثل نصیریان همیشه در تئاتر ایران ماندگار هستند.
وی افزود: این نمایش نیز در ارتباط با دو نسل است که تفاوتهایی با یکدیگر دارند. این اثرهم در داستان و هم اجرا در ارتباط با آشتی دو نسل است. بازیگران من و علی نصیریان هم دو آدم متفاوت از دو نسل تئاتری متفاوت هستیم که مسئله نمایش را بیشتر می توانیم به نمایش بگذاریم.
این کارگردان ادامه داد: من معمولا از لحاظ فرم دوست دارم ساختارهای کاری کلاسیک را بشکنم و معمولا به صورت ارسطویی کار نمی کنم این این کار آغاز، میانه و پایان دارد. بازگشت به این ساختاریک قدم از طرف من بود برای نزدیک شدن به نصیریان و اینکه نصیریان قبول کرد در نمایش من بازی کند نیز یکی قدم از طرف وی بوده برای نزدیک شدن به دنیای من. بحث اصلی پست مدرنیسم نیز همین تقابل نسل هاست.
وی تصریح کرد: بحث اختلاف و تقابل نسل ها از گذشته های دور و حتی زمان رستم و سهراب نیز وجود داشته است. قهرمان اسطوره ای ما رستم، فرزند خود را می کشد تا نسل جدید را نابود کند. تا زمانی که نو نمی فهمد ریشه هایش در کهنه است و می خواهد آنها را نابود کند وضع بر همین منوال است.
آئیش عنوان کرد: در این اثر یک آدم جوان، سوررئالیست، گم گشته در آستانه خودکشی را دیده بودم و چون می دانستم خودم قرار است این نقش را بازی کنم و شخصیتی مثل آقای هالو روبروی من قرار دارد خیالم راحت بود و آسان تر می نوشتم. من همیشه علاقمند هستم به مسائلی که سوالات فلسفی بزرگ خودم هستند بپردازم و آنها را از عمق به سطح بیاورم و به آنها بخندم.
بازیگر"پوپک و مش ماشالله" گفت: بیشتر علاقمندم مسائلی را که در لایه های زیرین جامعه وجود دارد بیرون بکشم، آنها را به سطح بیاورم و به آنها بخندم. همچنین پرداختن به مسئله مرگ را نیز بسیار دوست دارم. چون نگاه من در این نمایش وابسته به مسائل روز اجتماعی نیست احتیاج به تغییرات زیادی بعد از گذشت 20 سال ندارد چون مسائل ساسی اجتماعی را نمی توان از میان آن بیرون کشید.
حاشیه خبر:
این برنامه علی رغم خبررسانی قبلی بدون حضور علی نصیریان بازیگر نمایش برپا شد.
نظر شما