مسعود كيميايي: ما فرصت ساختن فيلم بد را در ايران نداريم

به گزارش خبرنگار سينمايي "مهر"، در اولين نشست يك فيلم يك فيلمنامه در سال جديد كه روز گذشته درسالن خليج فارس فرهنگسراي نياوران برگزار شد، فيلم " خواب بزرگ" به نويسندگي " ويليان فالكنر" ،" لي براكت" و " چارلز اوري من" و كارگرداني " هاوارد هاكس" به نمايش در آمد.

پس از نمايش اين فيلم كه با حضور جمعي از علاقمندان به فيلمنامه نويسي اكران شد، در نشستي كه به نقد و بررسي فيلمنامه  خواب بزرگ " مي پرداخت، " مسعود كيميايي" فيلمنامه نويس و كارگردان"،" جواد طوسي" نويسنده و منتقد و " كيوان كثيريان" منتقد حضور داشتند. 

در ابتداي اين نشست كيميايي به ايراد سخناني در مورد سينماي هاكس پرداخت و گفت: به نظرمن " خوب بزرگ" كاري متوسطي از هاكس محسوب مي شود و هاكس آثار بسيار بهتري نظير " داشتن و نداشتن" و " ريو براوو" دارد.هاكس با بيش از 40 فيلم، تنها سه يا چهار فيلم خوب و متوسط و بسياري فيلم بد دارد، چون هاليوود به فيلمسازانش اجازه ساخت فيلم بد را مي دهد، در حالي كه ما در ايران هرگز چنين اجازه اي را به كارگردانمان نمي دهيم.

وي افزود: از آنجا كه افرادي چون " هيچكاك"،" فورد " و " هاكس" از تدوين گران گرامر سينما محسوب مي شوند، بررسي آثار آنها ضروري است. در اين فيلم شخصيت " مارلو" در مقايسه با " مارلو" هاي ديگر فيلم ها نظير " پو آرو" بسيار ضعيف است و دليل اين ضعف هم بازي " همفري بوگارت " مي تواند باشد. او با چهره اي سنگي، خشك و بي انعطاف اين مارلو را ساخته است . از سويي فيلمنامه نويسان خيلي از وقايع را رها كرده  و داستان شخصيت ها را بلاتكليف نگاه داشته اند. مثلا شخصيت " كارمن" در اين فيلم جاي بررسي بيشتري دارد كه به آن پرداخته نشده است.

در ادامه اين نشست " جواد طوسي" كه هاكس را داراي سبك خاص فيلمسازي مي دانست، افزود: در سينما بايد براي عنصر زمان ويژگي و اهميت خاصي را قائل شد. زمان تعريف مشخصي دارد . اين فيلم در دهه هاي 30 و 40 ساخته شده است و بايد آن را در زمان خودش سنجيد. " خوب بزرگ" در زمان خودش فيلمي متفاوت و بزرگ محسوب مي شده است.

وي ادامه داد: " خواب بزرگ" فيلم برجسته اي از هاكس محسوب نمي شود. خشكي و بي انعطافي شخصيت ها ونداشتن ارتباط آنها با هم عامدانه ب نظر مي رسد. در اين فيلم هاكس خودش را به فضاي مدرن تري از فضاهاي دهه 40 نزديك كرده است.

طوسي خاطر نشان كرد: هاكس داراي سينماي خاص خودش است  و مي توان او را يك سينماگر مولف دانست. او داستان را گرفته و ردپاهاي خودش را در آن به جا گذاشته است.

" كيوان كثيريان" با اشاره به شخصيت مارلو گفت: كارآگاه مارلو  بر خلاف خيلي از شخصيت هاي داستان هاي پليسي تنهاست و هيچ دستياري ندارد كه حتي ما از طريق صحبت او با دستيارش به تحليل او از وقايع و ارتباطات دست پيدا كنيم.

وي ادامه داد: ما نمي دانيم كه او چه تحليلي از وقايع دارد و طي چه فرايندي به بعضي نتايج مي رسد. انچه ما از مارلو دستگيرمان مي شود، شخصيتي است مبهم . حتي شيوه تزريق اطلاعات هم از طريق مارلو انجام مي شود و همه حجم اطلاعات به دلخواه وي به تماشاگر داده مي شود.