گرمارودی: صادق هدایت شرف نداشت و باید بر او لعن فرستاد

به گزارش خبرنگار مهر، مراسم رونمایی از تازه‌ترین رمان مجید قیصری با عنوان «سه کاهن» عصر روز شنبه 27 آبان در سرای داستان بنیاد ادبیات داستانی و با حضور نویسنده و بلقیس سلیمانی، سیدعلی موسوی گرمارودی و... برگزار شد.

در این مراسم سیدعلی موسوی گرمارودی در سخنانی با اشاره به کتابی از برادر خود که منبع الهام قیصری برای نوشتن سه کاهن بوده، گفت: من اساسا داستان‌نویس نیستم و ادعایی هم در این حوزه ندارم. صادقانه می‌گویم که فرصت مطالعه این کتاب را نداشتم، اما در پاسخ به سئوال خانم سلیمانی در مورد برخی اصطلاحات این کتاب باید بگویم کلمه ایل که در این کتاب از آن یاد شده است در کلام عرب جایی ندارد و آنها تعاریف و تفاسیر خود را از قبایل و عشایر خود دارند.

گرمارودی در ادامه به ذکر خاطره‌ای از پدر خود پرداخت و گفت: پدر من استاد برخی از اعزه امروز همچون دکتر اعوانی و شهید مطهری بود و شاید به پاس همین است که برخی از این دوستان به بنده لطف داشتند و اجازه می‌دادند در برخی از جلسات خصوصی درسشان شرکت کنم. یادم هست من و 7-8 نفر از شاگردان مرحوم مطهری از جمله آقای حدادعادل و دکتر سروش در جلسه درس الهیات سبزواری شهید مطهری شرکت می‌کردیم. من به دلیل علاقه‌ام به ایشان کمی زودتر از سایرین به منزل وی می‌رفتم و نماز را هم با ایشان می‌خواندم.

وی ادامه داد: در یکی از این جلسات به ایشان گفتم که کتاب «داستان راستان» شما کمی بیش از اندازه ساده و خشک نوشته شده است. ایشان به من گفت: من نه علاقه و نه تکنیک داستان‌نویسی ندارم و این کار شماست و همین سنگ بنای نوشتن داستان پیامبران از سوی من شد. من در این کتاب از فنون نویسندگی استفاده نکردم، اما آقای قیصری داستانش را فنی و تکنیکی نوشته و امیدوارم به زودی با ویرایش تازه‌ای هم همراه شویم.

گرمارودی تاکید کرد: منابع ما درباره نوشتن داستان دینی محدود است. بسیاری از اسناد تاریخی در دوره امویان از بین رفت و با این گسیختگی وقتی فردی می‌خواهد درباره 4 سالگی پیامبر (ص) رمانی بنویسد، شاهکار است.

گرمارودی در پایان سخنان خود به صادق هدایت اشاره کرد و گفت: شرم بر خودم می‌کنم اگر در این ماه محرم بر او لعنت نفرستم. لعنت به نویسنده‌ای که «توپ مرواری» را می‌نویسد و در آن سراسر به اهل بیت (ع) توهین می‌کند. اگر ما مسلمانیم و روبه قبله می‌ایستیم و شهادتین می‌گوییم، وظیفه ما است که بگوییم چه انسان‌های بی‌شرفی در روزگار ما در مورد ائمه (ع) قلم زده‌اند که حتی رفتارشان از امویان هم با ائمه (ع) بدتر بود.