بسیج؛ قصه مردان بی ادعا

به گزارش خبرنگار، بی نشانی تنها نشانی است که او را برایمان آشنا کرده است و بسیجی شدن و بسیجی بودن، آروزیی است که همواره با آن زندگی می کند.

هنوز کاممان از رفتن دیو سیاه اهریمن خوب شیرین نشده بود که پیر فرزانه دیار فرمان بسیج داد، او می دانست که غولهای بزرگی برای دیارمان نقشه کشیده اند و دندان طمع تیز کرده اند، اوخیانت بنی صدرها را می دید و  برای حفظ نهال نوپای انقلاب، نهال دیگری را کاشت که شجره طیبه ای شد بنام بسیج.

من و منیت، کبر و غرور، خرد و کلان، زن و مرد در اینجا معنایی ندارد و همه و همه با یک پیشانی بند شناخته می شوند، پشانی بندی از جنس بسیج.