سکوت مسئولان در مقابل اشتغال ناشنوایان/ درخواستی که کسی نمی شنود

به گزارش خبرنگار مهر، دست ها در هوا به حرکت در می آیند تا با بیان اولین واگویه ها لب های ناشنوایان نداشتن اشتغال و مسکن را فریاد بزند و تمام اندام های بدن به جنبش در آید تا یک دنیا حرف نگفته و بی مهری مسئولین نسبت به آنان را یکجا بیرون بریزد.

انگشت ها روی هوا خطوط را ترسیم می کنند تا یک کلمه درست شود و بعد کلمات کنار یکدیگر جمله ای را می سازد جمله ای نامرئی و ساکت که بزرگترین دردها را فریاد می زند: "من بیکارم لطفا مشکل اشتغال و نداشتن مسکن مرا به عنوان یک شهروند در جامعه حل کنید".

مشکل اشتغال این قشر از معلولین به علت ناتوانی در شنیدن فراموش شده  در حالی که که همین ناشنوایی می تواند فرصتی باشد برای کار در کارخانجات و واحدهای تولید پرو سر و صدا اما این امر همچنان مغفول واقع شده شده است.

مشکل خرید سمعک 3 میلیون تومانی از بازار آزاد

مسئولین برای صدای ناشنوایان گوششان بدهکار نیست و در تمام سالهایی که گذشته علی رغم حل نکردن مشکل اشتغال و مسکن، معضل تامین سمعک ناشنوایان را نیز به وادی فراموشی سپرده اند و با سهمیه های محدود سمعکی که به مجتمع های ناشنوایی اختصاص می دهند معلولان ناشنوا را وادار به خرید سمعک از بازار آزاد می کنند.

این همه در حالی است که کمترین قیمت یک سمعک از بازار آزاد 500 هزار تومان و بیشترین قیمت 3 تا 5 میلیون تومان است.

شاید مظلومیت ناشنوایان تنها در نداشتن شغل و مسکن و دریافت سمعک نیز نباشد چرا که آنان برای فهماندن زبان خود نیز دچار مشکلند، آنان با چشم ها، حرکات دست و جنبش لب ها می شنوند برای آنان شنیدن صدای سکوت و فریاد با گوشها معنایی ندارد چرا که سالیان سال است آموخته اند چشم های انسان ها فریاد و سکوتشان را نشان می دهد.

آنان آموخته اند که زبان اشاره تنها راه برقراری ارتباط با جامعه است، جامعه ای که در آن بسیاری با این زبان بیگانه اند و هیچ یک از افرادی که در اجتماع حضور دارند نمی خواهند حتی برای لحظه ای با گوشهایشان سکوت ناشنوایان را بشنوند در حالی که یک ناشنوا تمام تلاشش علی رغم نداشتن قدرت شنوایی شنیدن حرفها از طریق چشم یا ایما و اشاره است.

تا گوش هایت نشنوند نمی توانی درک کنی دنیای سکوت یعنی چه، دنیایی که ناچاری چشم هایت را به جای گوشهایت تیز کنی و با نگاه به لب ها و حرکات دست سخنانی را که هرگز نمی شنوی متوجه شوی.

می خواهم قدری صدای سکوت را بشنوم و خودم را حتی برای لحظه ای کوچک به جای دخترکی بگذارم که در ایستگاه اتوبوس ایستاده بود و هرچه تلاش کرد مفهوم سخنش را با زبان اشاره بفهماند نتوانست، می خواهم به آن پسرکی بیندیشم که در آن سوی خیابان به دنبال پیدا کردن مسیر خود بود و با فریادهای خاموشش از رهگذران تقاضای کمک داشت، می خواهم سکوت یک ناشنوا را بشنوم.

به مرکز مجتمع پالیزکاران که 7 هزار و 500 پرونده ناشنوایان را در دل خود جای داده است سری می زنم تا صدای سکوت را در این مکان و در میان همهمه های خاموش بشنوم، در این مجتمع زبان مشترک ناشنوایان حرکات دست و استفاده از زبان اشاره است، در اینجا صدای سخن معنا نمی دهد اینجا در عمق نگاه ناشنوایان حرف های بسیاری نهفته است.

وقتی به این مجتمع وارد می شوی صدای سلام با گذاشتن دست ها بر روی سینه و خم کردن سر شنیده می شود و ناشنوایان با خنده هایی مملو از سکوت به میهمانی که از در وارد می شود خوش آمد می گویند.

"آری، اگرچه قصه نشنیدن تلخ است اما قلب مهربان و چهره ای آکنده از مهر و محبت یک ناشنوا به وسعت حرفهایی است برای نگفتن، آنان در درون خود دنیایی پر از هیجان را تجربه می کنند"، این جمله را مدیر مجتمع پالیزکاران می گوید.

بیش از 7 هزار پرونده ناشنوایی

ابراهیم طوسی می افزاید: این مرکز 7 هزار و 500 پرونده ناشنوا و نیمه شنوا از سنین نوزادی تا سالمندی را در خود جای داده است و به معلولین از جمله ناشنوایان و کم شنوایان خدمات تست شنوایی سنجی، واگذاری سمعک و باطری سمعک را ارائه می دهد.

وی با بیان اینکه مهمترین مشکل یک ناشنوا اشتغال است، بیان می کند: ناشنوایان بسیاری بارها با زبان اشاره از نداشتن شغل و بی توجهی در این زمینه گله مند هستند و امروز می توان به جرات گفت که از میان 12 هزار ناشنوا در استان، 80 درصد بیکار هستند.

وی ادامه می دهد: قانوان جامع حمایت از معلولین و استخدام سه درصد از این قشر در جامعه به درستی اجرا نمی شود و این همه در حالی است که بسیاری از معلولین ناشنوایی در مقاطع بالا تحصیل کرده اند و دیگر نمی توانند در کارخانجات و کارگاه های صنعتی کار کنند هر چند که در این مکان ها نیز بی مهری صورت می گیرد و به ناشنوایان کار داده نمی شود.

وی عنوان می کند: ناشنوایان نیز قسمتی از جامعه هستند که امروز بسیاری از آنها وارد دانشگاه شده اند و بعد از فارغ التحصیلی توقع داشتن شغل مناسب را دارند.

طوسی تصریح می کند: ناشنوایانی که در مقاطع بالا تحصیل کرده اند توقع ندارند پای دستگاه های مختلف در کارخانجات یا در نجاری کار کنند و ساعتهای متمادی عرق بریزند، چرا که آنان نیز توانایی های بسیاری دارند و حق دارند مانند یک فرد سالم در جامعه زندگی و فعالیت داشته باشند.

وی ادامه می دهد: البته کارفرمایان نیز حق دارند که نسبت به استفاده از یک ناشنوا دچار تردید باشند زیرا مردم مهارت برقراری ارتباط با یک ناشنوا را فرا نگرفته اند و از این منظر ممکن است استخدام یک ناشنوا به کارفرما و کار او ضربه وارد کند.

مسکن

وی با اشاره به مشکلات مسکن ناشنوایان نیز بیان می کند: معلولین برای دریافت مسکن مهر در الویت هستند اما آنان باید مبلغ 14 تا 20 میلیون تومان را تامین کنند که تهیه این میزان پول برای معلولین مقدور نیست.

وی می گوید: یک ناشنوا چگونه می تواند مبلغ 14 تا 20 میلیون تومان را تامین کند چرا که یک ناشنوا قادر به تامین این پول نیست و بسیاری از آنان حتی از پرداخت اجاره بها نیز عاجزند.

مدیر مجتمع پالیزکاران عنوان می کند: بسیاری از معلولین از جمله ناشنوایان در ابتدای زندگی زناشویی خود به مسکن و خانه استیجاری با بهای کم نیازمندند اما مسکنی با بهای اندک برای آنان یافت نمی شود.

وی معتقد است، باید یک بانک مسکن ارزان قیمت توسط افراد خیر ایجاد شود و در این راستا کسانی که آمادگی دارند مسکن خود را با قیمت ارزان در اختیار بهزیستی قرار دهند تا حداقل مشکل 10 تا 20 درصد مسکن ناشنوایان در استان حل شود.

بیگانگی با زبان اشاره

وی معتقد است، مشکل دیگر ناشنوایان ارتباط با جامعه و برخورد اجتماع با ناشنوا است چرا که در حال حاضر مردم ارتباط و رابطه با یک ناشنوا را نمی دانند و آموزش های لازم را در این زمینه ندیده اند.

آقای طوسی بر این باور است که بسیاری از مردم ضرورت برقراری ارتباط با یک ناشنوا را احساس نکرده بنابراین هیچگاه به سراغ فراگیری زبان اشاره و یا راههای برقراری ارتباط با یک ناشنوا نرفته اند.

وی می گوید: حتی در سال های گذشته تمام کارمندان بهزیستی نحوه ارتباط با ناشنوا و زبان اشاره را بلد بودند اما در حال حاضر بسیاری از کارکنان با زبان اشاره بیگانه هستند.

وی عنوان می کند: ناشنوایان آموخته اند که زبان اشاره تنها راه برقراری ارتباط با جامعه است، جامعه ای که در آن بسیاری با این زبان بیگانه اند و هیچ یک از افرادی که در اجتماع حضور دارند نمی خواهند حتی برای لحظه ای با گوشهایشان سکوت ناشنوایان را بشنوند در حالی که یک ناشنوا تمام تلاشش علی رغم نداشتن قدرت شنوایی شنیدن حرفها از طریق چشم یا ایما و اشاره است.

وی معتقد است، تا گوش هایت نشنوند نمی توانی درک کنی دنیای سکوت یعنی چه، دنیایی که ناچاری چشم هایت را به جای گوشهایت تیز کنی و با نگاه به لب ها و حرکات دست سخنانی را که هرگز نمی شنوی متوجه شوی.

34 سهمیه سمعک و کمبود اعتبارات

طوسی با اشاره به مشکل سمعک ناشنوایان نیز اظهار می کند: این مجتمع سال گذشته 340 سهمیه سمعک داشت که این میزان در سال جاری به 34 سهمیه رسیده است.

وی کمبود اعتبارات را دلیل سهمیه اندک سمعک در سال جاری دانسته و می گوید: در برخی از موارد سمعک ناشنوایان بعد از 5 سال به دلیل خراب شدن تعویض می شود و از سهمیه سمعکی که دریافت کردیم به ناشنوا می دهیم.

آقای طوسی تصریح می کند: عمدتا سمعک به بچه های بین 4 تا 6 سال و به دانشجویان و دانش آموزان داده می شود و در صورت تمام شدن سهمیه سمعک مجتمع آنان مجبورند برای خرید به بازار آزاد مراجعه کنند.

وی می گوید: قیمت یک سمعک در بازار از 500 هزار تومان تا 3 میلیون تومان بسته به نوع آن فروخته می شود و این همه در حالی است که ناشنوایان برای خرید سمعک از بازار آزاد و پرداخت هزینه آن دچار مشکلند و در این زمینه نیازمند مساعدت دولت هستند.

تست شنوایی سنجی

وی در زمینه تست شنوایی سنجی نیز می افزاید: هر روز به طور میانگین بین 7 تا 10 نفر برای تست شنوایی سنجی به این مرکز مراجعه می کنند.

به گفته مدیر مرکز توانبخشی پالیزکاران هر دو سال تست شنوایی سنجی  برای 7 هزار و 500 ناشنوا و کم شنوایی که در این مرکز هستند صورت می گیرد.

وی به کاشت حلزون نیز اشاره کرده و می گوید: کاشت حلزون یک روش جدید علمی است و کمک می کند تا ناشنوایان به راحتی بشنوند و از قدرت شنوایی برخوردار شوند که در این راستا امسال 12 نفر را از این مجتمع برای کاشت حلزون معرفی کرده ایم.

تحصیل ناشنوایان در مدارس عادی

وی سپس در بخش دیگری از صحبتهایش به تحصیل ناشنوایان در مدارس عادی اشاره و می گوید: ناشنوایان باید در مدرسه های معمولی ثبت نام کنند تا درمیان افراد شنوا پیشرفت های بیشتری را حاصل کنند زیرا حضور آنان در کنار بچه های سالم سبب فاصله گرفتن آنان از انزوا و برخورداری از امکانات جامعه می شود.

وی ادامه می دهد: تحصیل ناشنوایان در مدرسه ناشنوایان آنان را محدود کرده و موجب دوری گزیدن آنان از فضای مدرسه می شود.

بر پایه این گزارش، با وجود اینکه تعداد ناشنوایان در استان به صورت قطعی مشخص نیست اما برخی آمارها نشان می دهد این استان دارای 12 هزار ناشنوا است که از این میزان 8000 ناشنوا به مشهد اختصاص دارد.

این در حالی است که به گفته کارشناسان و پزشکان، کم‌شنوایی و ناشنوایی از جمله بیماری‌هایی است که باید درسنین پایین و در کمتر از سه سال به آن اهمیت داده شود و از همان ابتدای تولد به بحث درمان آن پرداخته شود.

یک کارشناس ناشنوایی می گوید: خانواده ها باید بدانند که بهترین زمان تشخیص شنوایی 48 ساعت پس از تولد نوزاد است و این مسئله باید جدی گرفته شود تا از نوزدانی که از بدو تولد با این مشکل مواجه هستند، اقدامات درمانی برایشان انجام شود.

ارزیابی شنوایی کودکان در اولین ماه تولد

محبوبه رضایی می افزاید: هزینه‌هایی که در ابتدا صرف تشخیص به موقع و مداخله به هنگام برای جلوگیری از این عارضه می‌شود، خیلی کمتر از هزینه‌هایی است که بعدها ایجاد می‌شود.

وی می گوید: بر اساس آماری که از غربال‌گری نوزادان به دست‌ آمده، اگر تشخیص کمتر از‌6 ماه و مداخلات کمتر از یک سال صورت گیرد، میزان شنوایی این افراد نسبت به دیگر همنوعان خود بیشتر خواهد بود و اگر اقدامات و مداخلات به موقع صورت گیرد، این افراد زودتر به حالت طبیعی می‌رسند.

وی تاکید می کند: کودکان باید در ماه نخست زندگی خود مورد ارزیابی شنوایی قرار گرفته و در صورتی که مشکوک به کم‌شنوایی باشند، تا ماه سوم توسط یک متخصص شنوایی سنجی مورد ارزیابی قرارگیرند.

وی ادامه می دهد: در صورت اثبات وجود کم شنوایی نوزاد حتما باید تا پیش از 6 ماهگی سمعک یا دیگر وسیله ارتباطی مناسب تجویز شود.

وی می گوید: بررسی‌ها نشان می‌دهد افرادی که دچار اختلالات شنوایی هستند و اقدامات توانبخشی برای آنان خیلی زود آغاز می‌شود، مهارت‌های زبانی بهتری نسبت به گروهی دارند که این اقدامات برایشان انجام نمی‌گیرد.

وی تصریح می کند: هر چه شما زودتر درخصوص ناشنوایی و اختلالات شنوایی، آگاهی داشته باشید، سریع تر می‌توانید اطمینان حاصل کنید کودکتان از راهکارهای کمکی برای آموزش مهارت‌های ارتباطی بهره مند شده است یا خیر. 

 پرداخت 10 درصد هزینه کاشت حلزون در خراسان رضوی

معاون توانبخشی بهزیستی خراسان رضوی نیز از پرداخت هزینه کاشت حلزون برای 47 نفر در سه ماه اول امسال خبر داد و افزود: مددجویان ناشنوا در استان تنها هزینه 10 درصد کاشت حلزون را می پردازند.

حمید رضا پوریوسف با بیان اینکه از مجموع هزینه 26 میلیون تومانی کاشت حلزون، 20 میلیون تومان هزینه خرید پروتز است که توسط بهزیستی پرداخت می‌شود، اظهار می کند: از شش میلیون باقی‌مانده که هزینه جراحی و بیمارستان است نیز 3 میلیون تومان را بهزیستی می‌پردازد.

وی افزود: بدین ترتیب مددجویان ناشنوا فقط 10 درصد هزینه را می‌پردازند و از شنوایی برخوردار می‌شوند.

وی با اشاره به نیازها و مشکلات ناشنوایان بیان می کند: بهزیستی در حدودی که امکانات و اعتبارات این سازمان اجازه‌ می‌دهد فعالیت‌هایی را برای خدمت‌رسانی به ناشنوایان برنامه‌ریزی می‌کند اما نیازها و مشکلات ناشنوایان، فراتر از اعتبارات و امکانات دولتی است.

دستگاه‌های دولتی سهمیه سه درصد اشتغال معلولان را رعایت نمی‌کنند

پوریوسف با تأکید بر اهمیت اشتغال ناشنوایان گفت: مشکل اشتغال ناشنوایان فقط در بخش دولتی قابل حل نیست و این امر در حالی است که دستگاه‌های دولتی نیز سهمیه سه درصد اشتغال معلولان را رعایت نمی‌کنند.

وی با بیان اینکه حجم مشکلات ناشنوایان با اعتبارات اختصاص یافته تناسبی ندارد گفت: فراهم نشدن زمینه‌ی تحرک و کارآمدی اجتماعی، نداشتن اشتغال، مسکن، ازدواج، تفریحات سالم و حضور اجتماعی فعال، از جمله مشکلات ناشنوایان است.

به هر شکل، کم شنوایان و ناشنوایان به عنوان گوش های شنوای جامعه از حقوق شهروندی برخوردار هستند و نباید تنها با گذاشتن یک روز در سال به نام  آنها گمان کنیم که به آنان و مشکلاتی همچون اشتغال و مسکن آنان توجه شده است.

................................

گزارش: مرضیه صاحبی