معاون دفتر امور آسيب ديدگان اجتماعي سازمان بهزيستي در گفتگو با خبر نگار اجتماعي خبرگزاري مهر با بيان اين مطلب سخت گيري و تنبيه سخت والدين را عامل مهمي برايجاد انگيزه فرار در دختران دانست و گفت : از آنجا كه حساسيت روحي دختران از پسران بيشترو ارتباط آنها با محيط بيرون كمتراست ، در نتيجه بيش از پسران تحت تاثير رفتارهاي والدين قرار مي گيرند ، لذا بي توجهي و بي تعهدي والدين مي تواند در ترغيب دختران به فرار از خانه نقش اساسي را ايفا كند .
دكتر غلامرضا رضايي فرافزود : مطالعات انجام شده بيانگر اين است كه حدود 80 درصد دختران فراري خانواده هايي نا سامان داشته اند كه عواملي از قبيل طلاق ، اعتياد ، زندان و ازدواج مجدد والدين در پيدايش اين معضل دخالت مستقيم داشته اند .
وي نزاع و درگيري خانوادگي ، كمبود محبت ، روابط ناخوشايند والدين ، تمايل به استقلال فردي ، تلاش براي اشتغال ، اعتياد پدر و مادر ، احساس حقارت ، نبود مقررات مشخص تربيتي و عدم نظارت بر فعاليت هاي نوجوانان را از مباحث كليدي در گرايش نوجوانان به انحرافات اجتماعي از جمله فرار از خانه دانست و افزود : اگر چه هيچ پدر و مادري در پي آن نيست كه زندگي فرزند خود را تباه كند ، اما رفتارهاي نامطلوب فرزندان به ويژه فرار دختران محصول روش هاي تربيتي و برخوردهاي ناشيانه والدين با آنها است .
رضايي فر با ا شاره به در تنگنا قرار گرفتن اين دختران بر اثر رفتارهاي نامناسب والدين در خانواده ، اظهار داشت : بسياري از اختلالات رفتاري منجر به وقوع جرم از خانواده ها ناشي مي شود ، اين رفتارها سبب مي شود تا دختران همنشيني با دوستان ناباب و روابط با پسران را به همنشيني با والدين و خانواده ترجيح دهند .
وي اغفال و تحريك توسط دوستان و همسالان ، ضعف مشكل درسي ، ارتكاب به سرقت و ترس از تنبيه را از عوامل ديگر فراري شدن دختران در كنار فشارهاي خانوادگي دانست و افزود : اگر خانه و خانواده محيطي امن براي كودكان و نوجوانان باشد ، بسياري از نابساماني هاي اجتماعي روي نخواهد داد .
وي همچنين لزوم همكاري نهاد هايي مانند بهزيستي ، نيروي انتظامي ، هلال احمر و قوه قضاييه را ضروري دانسته و خاطر نشان كرد : حل معضل دختران فراري تنها با همكاري همه جانبه اين نهادها وترويج فعاليت هاي فرهنگي امكان پذير است .
نظر شما