ما ایرانی‌ها شدیداً اسراف‌کار هستیم/ اسراف‌کاری یک نوع ارزش شده است

دکتر ابراهیم فیاض، عضوهئیت علمی دانشگاه تهران در مورد عدم انطباق فرهنگ رسمی (آن فرهنگی که از سطوح بالا به بدنه تزریق می‏شود که منابع آن مبانی انقلاب و قانون اساسی است) با فرهنگ غیررسمی ( فرهنگ وارداتی‏ که در جامعه ساری و جاری است) به خبرنگار مهر گفت: ما در جامعه شناسی به این دو فرهنگ، فرهنگ آرمانی و فرهنگ واقعی می‎گوییم. در همه جهان و ملل هم این دو فرهنگ هست که با هم متفاوت است.  اما باید با عقلانیت از فرهنگ واقعی آن چیزی که هست، به فرهنگ آرمانی آن چیزی که حکومت‎ها ترسیم می‎کنند برسیم.

 این محقق و پژوهشگر حوزه فرهنگ و ارتباطات درباره اثرات و تبعات این عدم انطباق هم اظهارداشت: عدم انطباق ایندو اشکالی ندارد. ولی باید از طریق عقلانیت از فرهنگ واقعی به فرهنگ آرمانی نزدیک شویم. اینکه ما چقدر اصالت فرهنگی داریم این مهم است. یعنی همه اش به دنبال فرهنگ آرمانی هستیم که این یک نوع خیال پردازی به وجود می‌آ‎ورد زیرا از واقعیات دور می‎شویم و در خیال و رویا به سر می‏بریم. اما اگر همه اش بر فرهنگ واقعی تکیه کنیم هم دچار یکنوع رکود و بی تحرکی می‏شویم و رکود اجتماعی به وجود می‏آید.

این محقق و پژوهشگر حوزه ارتباطات ادامه داد: پرداختن به یکی از ایندو و تمرکز بر آن باعث صدمات زیادی در جامعه خواهد شد. بلکه باید با بررسی و مطالعه هردو فرهنگ در طول تاریخ کشور خودمان را به شاخصه‏های فرهنگ آرمانی ترسیم شده با در نظر گرفتن واقعیات، نزدیک کنیم. این یک نوع مطالعه و بازخوانی هر دو فرهنگ را می‏طلبد.

عضو هئیت علمی دانشگاه تهران تصریح کرد: برای مثال در فرهنگ واقعی ما ایرانیان شدیداً اسراف کار هستیم در خانه از لوستر برای روشنایی استفاده می‎کنیم درحالی که استفاده از مهتابی یا چراغ مطالعه برای مطالعه نور کمتری را هدر می‏دهد و لوستر برای میهمانی‏ها مفید است.

وی اظهارداشت: فرهنگ اسرافکاری ما یک نوع ارزش هم شده یعنی برای میهمان اگر چند نوع غذا تدارک نبینیم که در آخر غذاها دور هم ریخته می‎شوند آن را بی احترامی به میهمان می‎پنداریم. ولی فرهنگ آرمانی، فرهنگ کم مصرفی مردم آلمان است که به اندازه غذا درست می‎کنند.

استاد دانشگاه  یادآورشد: حالا ممکن است کسی بگوید فرهنگ آرمانی عقلانی هم باعث کاهش عاطفه و بی احساسی می‎شود که باید گفت نه فرهنگ آرمانی و نه فرهنگ واقعی و نه عقلانیتی که بایستی از فرهنگ واقعی به فرهنگ آرمانی رسید(مبدأ و مقصدش) هیچ کدام به درستی روشن و معلوم نیستند.