توسعه پایدار در سالهای پایانی قرن بیستم به عنوان یکی از مناظرات محوری جهان تقریباً همه عرصههای حیات بشری نظیر فقر، نابرابری، آموزش و بهداشت، محیط زیست، حقوق زنان و کودکان، آزادی ملتها و نیز صنعت و سیاست و اقتصاد و همکاریهای بین المللی را تحت تأثیر قرارداد و به عنوان گسترهای نوین با داعیه پاسخ به مسائل خطیری که چرخه حیات و طبیعت و نوع بشر را به مخاطره افکنده است، در عصر جدید مطرح شده است. توسعه پایدار در حقیقت ایجاد تعادل میان توسعه و محیط زیست است.
یکی از چالشهای بزرگ آینده در زمینه محیط زیست و توسعه مدیریت صحیح، تعاملات گسترده و بلند مدت و به کارگیری دانش مفید و مرتبط با این محدودیتها است. اصلی ترین هدف و منفعت یک جامعه پایدار، توسعه کیفی است تا از این طریق بتوان ارزشها و دانش صحیح و تخصصهای لازم را در جهت ارتقای رشد و دستیابی به اهداف اجتماعی و پایداری به کار گرفت.
یک جامعه پایدار باید برای رفاه شهروندان خود تجهیزات و امکانات لازم را تدارک ببیند. یک تعریف صحیح از مفهوم پایداری، مشخصات کمی و کیفی مجصولات و خدماتی است که ما از یک اکو سیستم داریم، این مشخصات شامل عواملی چون هنجارهای اجتماعی، اقدامات و انتظارات فرهنگی و ... است.
این پژوهشنامه تشکیل شده از مجموعه مقالات: دستیابی به توسعه پایدار، محور اساسی چشم انداز جمهوری اسلامی ایران در افق 1404 نوشته مهرزاد سرفرازی، الزامات زیست محیطی و مفهوم توسعه پایدار به قلم شهرام امیر انتخابی، نقش حاکمیت محلی در فرایند برنامهریزی مشارکتی، چارچوب برنامهریزی توسعه پایدار اجتماعات محلی کاری از مجتبی رفیعیان و هانیه هودسنی، چشم انداز یک جامعه پایدار برگردان از ملوک سید آبادی، کار آفرینی اجتماعی: نقش کارآفرینان در توسعه پایدار برگردان از رامین مسعودی.
کتاب"توسعه پایدار" کاری است از سوی پژوهشکده تحقیقات راهبردی مجمع تشخیص مصلحت نظام که زیر نظر سید رضا صالحی امیری در بهار امسال در192 صفحه منتشر شده است.
نظر شما