پیام‌نما

وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ‌اللَّهِ جَمِيعًا وَ لَا تَفَرَّقُوا وَ اذْكُرُوا نِعْمَتَ‌اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَ كُنْتُمْ عَلَى شَفَا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَكُمْ مِنْهَا كَذَلِكَ يُبَيِّنُ‌اللَّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ * * * و همگی به ریسمان خدا [قرآن و اهل بیت (علیهم السلام)] چنگ زنید، و پراکنده و گروه گروه نشوید؛ و نعمت خدا را بر خود یاد کنید آن گاه که [پیش از بعثت پیامبر و نزول قرآن] با یکدیگر دشمن بودید، پس میان دل‌های شما پیوند و الفت برقرار کرد، در نتیجه به رحمت و لطف او با هم برادر شدید، و بر لب گودالی از آتش بودید، پس شما را از آن نجات داد؛ خدا این گونه، نشانه‌های [قدرت، لطف و رحمت] خود را برای شما روشن می‌سازد تا هدایت شوید. * * * معتصم شو به رشته‌ى يزدان / با همه مردمان با ايمان

۲۰ آذر ۱۳۹۱، ۱۰:۴۸

بقایی در گفتگو با مهر؛

انتصاب افراد در حوزه‏های مختلف مدیریتی/ فرهنگ کار گروهی در ایرانیان کم است

این محقق و پژوهشگر مسائل فرهنگی گفت: در دنیایی که برای هر موضوعی متخصصی به کار گمارده می‏شود چگونه است که یک شخص می‏‎تواند هم در آموزش و پرورش تخصص داشته باشد هم در اقتصاد و برنامه ریزی و هم در میراث فرهنگی.

دکتر محمد بقایی ماکان در مورد اینکه ما ایرانی‏ها فرد محور هستیم و فرهنگ کار جمعی نداریم به خبرنگار مهر گفت: تجربه‎های اجتماعی در تاریخ ایران نشان می‎دهد که ایرانیان نه تنها فرد محور بلکه پروراننده محوریت فرد نیز هستند. این خلق و خو بر اساس دیدگاهی جامعه شناختی مربوط می‏شود به تاریخ و فرهنگ سیاسی کشور که پیوسته متکی به فرد بوده است.

وی افزود: چنین خصوصیتی در دیگر جنبه‏های زندگی جامعه ایرانی نیز رسوخ کرده به طوریکه نمود آن را حتی در کار ورزش نیز می‎‏بینیم که مثال بارز آن موفقیت‎های چشمگیر جهانی در عرصه مسابقات انفرادی است حال آنکه در ورزش‎های جمعی چنین توفیقی کمتر به دست می‎آید و اگر امتیازی از این حیث در ورزش‎های جمعی وجود داشته باشد آن هم منوط به مهارت‎ها و استعدادهای یک یا دو فرد است که گروه تأثیر چندانی در این موفقیت ندارد.

این محقق و پژوهشگر مسائل فرهنگی در ادامه به بررسی این فرهنگ در سطوح مدیریتی پرداخت و گفت: روش‎های نوین مدیریتی بر این نظر تأکید دارند که توزیع مدیریت در هر سازمان و عدم تمرکز آن در یک جامعه می‎تواند بازده بیشتری داشته باشد، چنانکه در زمینه‏های مختلف علمی نیز چنین شیوه‏ای دنبال می‎شود و در هر رشته‎ای سعی بر این است که حتی المقدور افرادی متخصص به بار آورد. از زمانی که بحث تخصص در علوم مختلف مطرح شد هرچه می‎گذرد دایره آنها محدودتر می‏شود به طوریکه امروزه در دانش پزشکی برای هر بخشی از بدن انسان متخصصی تربیت می‎شود همین موضوع می‎تواند مثالی برای دیگر موضوع‎ها از جمله مدیریت باشد که نمی‎توان همه زمینه‏های مختلف را به فردی خاص سپرد که طبیعتاً موجب عدم کارایی در آن مدیریت خواهد شد.

این نویسنده و مترجم تصریح کرد: در دهه‏های اخیر شاهد چنین معضلی در کشور بوده‏ایم که بسیاری از مدیران بدون داشتن تجربه و سابقه برای مسئولیت‏های کلان انتخاب شدند. از جمله برای آموزش و پرورش که خود در همان روزهای نخست اعلام داشتند که هیچ تخصصی در این حوزه ندارند و شگفت اینکه پس از پایان این خدمت به سرپرستی سازمان برنامه که وظایف آن هیچ تناسبی با دستگاه پیشین نداشت گمارده شدند و بعد از این مأموریت به سرپرستی میراث فرهنگی منصوب گشتنند که طبیعتاً هر ناظری با چنین جابجایی‏های نامناسبی از خود می‎پرسد در دنیایی که برای هر موضوعی جزیی متخصصی به کار گمارده می‏شود چگونه است که یک شخص می‏‎تواند هم در آموزش و پرورش تخصص داشته باشد هم در اقتصاد و برنامه ریزی و هم در میراث فرهنگی.

کد خبر 1761751