هواپیماهای بدون سرنشین؛ مولد تروریسم

 به گزارش خبرگزاری مهر، نشریه "دی سایت" در مطلبی نوشت: هر سه شنبه "باراک اوباما"، رئیس جمهوری آمریکا در کاخ سفید لیستی از افرادی را ارائه می دهد که سازمان اطلاعات و امنیت  این افراد را به لیست تروریستها اضافه می کند. به این ترتیب اوباما به ارباب مرگ و زندگی تبدیل شده است. به گونه ای که وی یک هدف را تعیین می کند و سریعا جنگنده های بدون سرنشین وی راهی پاکستان،افغانستان و یا سرزمینهای آفریقایی می شوند.

 

نویسنده در ادامه با تاکید بر اینکه هواپیماهای بدون سرنشین، سلاحی دوست داشتنی برای برنده جایزه صلح نوبل است نوشت : "دیویو سانگر" از نویسندگان معروف آمریکایی در یکی از کتابهای خود توصیف می کند که چگونه رئیس جمهوری کشورش طی روندی معمولی و همیشگی کشتارهایی به زعم خود قانونی را دستور می دهد.

 

در دوران ریاست جمهوری جرج بوش در مناطق مرزی پاکستان و افغانستان بین سالهای 2004 و2007، مجموعاً حدود هجده حمله با هواپیماهای بدون سرنشین اتفاق افتاد، این در حالی است که در دوران ریاست جمهوری اوباما در این مناطق 122 حمله تنها در سال 2010 وجود داشته است. بر اساس ارزیابیهای کارشناسان، تنها سازمان اطلاعات و امنیت آمریکا(سیا) در هشت سال گذشته 2560 نفر را با هواپیماهای بدون سرنشین کشته است. حالا این پرسش مطرح است که آیا چنین اقداماتی هوشمندانه و مجاز است؟

 

نویسنده در بخش دیگری از این مطلب خاطر نشان کرد که امروزه این نیمه روباتهای جنگنده به عنوان سمبلی برای برتری جویی غرب تبدیل شده است، چرا که تنها این سلاح می تواند دشمنان این بلوک را با کنترل از راه دور نابود کند و این سلاحها با همه انواع دیگری که غرب در طول تاریخ استفاده کرده است، متفاوت است.

 

این نشریه آلمانی در ادامه به مسئله تناسب یا عدم تناسب هواپیماهای بدون سرنشین با قوانین حقوق بشر پرداخته و نوشت: در این راستا هنوز پاسخ درست و واقعی وجود ندارد. زمانی که پنتاگون از این نوع تسلیحات در مناطق جنگی مانند افغانستان استفاده می کند، آن را اساسا به عنوان یک ابزار مشروع ارزیابی می کند، چرا که بخشی از رهبری نظامی جنگ محسوب می شود.

 

ممکن است شلیک های هواپیماهای بدون سرنشین دقیق تر از بمب های موشک ها به هدف برخورد کند، اما این به مفهوم آن نیست که از انسانهای بی گناه در این بین کشته نمی شوند.

 

نویسنده در ادامه از نظر حقوق بشری کاربرد هواپیماهای بدون سرنشین را بسیار مسئله ساز ارزیابی کرده و نوشت: کاربرد این تسلیحات بر فراز کشوری مانند پاکستان، نقض حاکمیت و استقلال آین کشور محسوب می شود.

 

در بخش دیگری از این مطلب آمده است: در نظر آمریکا جنگ با هواپیماهای بدون سرنشین مطلوب و محبوب است، چرا که آنها با این ابزار مخالفان خود را می کشند بدون اینکه زندگی سربازان خود را به خطر بیاندازند. از طرفی، عملیات با این جنگنده ها برای ایالات متحده بسیار کم هزینه تر از فرستادن نیرو به مناطق جنگی است.

 

نویسنده در بخش دیگری از این مطلب به تصمیمات آلمان برای دنباله روی از آمریکا و کاربرد هواپیماهای بدون سرنشین در عملیاتهای جنگی خبر داده و در بخش دیگری از این مطلب نوشت: گویا از پاییز آینده می توان بزرگترین هواپیماهای بدون سرنشین دنیا را مرتبا برفراز آسمان آلمان دید.

 

"کریستین مولینگ" یکی از کارشناسان نظامی موسسه علم و سیاست برلین بر این عقیده است که تنها از طریق تکنیک نمی توان نتیجه جنگ را تعیین کرد. جنگ، یک واقعه سیاسی و اجتماعی بوده و یک جریان صرفا تکنیکی نیست.

 

در ادامه آمده است: هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا در پاکستان درست است که علیه مخالفان به کار می روند اما در طولانی مدت نفرت از آمریکا را افزایش می دهند. با هر راکتی که یک هواپیمای بدون سرنشین روی پاکستان شلیک می کند، همزمان افراط گرایی بیشتر را به این مناطق تزریق می کند.

 

در ماه می 2009 یکی از مشاوران بلند پایه سابق پنتاگون در سنای آمریکا خواستار پایان عملیات هواپیماهای بدون سرنشین در دیگر کشورها شد. بر اساس اطلاعات ارائه شده توسط وی کشتن 14 تروریست با این جنگنده ها به قیمت از دست رفتن جان 700 غیر نظامی تمام شده است. وی این طور نتیجه گیری کرد که عملیات هواپیماهای بدون سرنشین، بیش از آنکه تروریستها را از بین ببرد، مولد تروریسم است.

 

سازمان دیده بان حقوق بشر نیز گزارشی را علیه  این روباتهای آدم کش تحت این عنوان که چگونه ما انسانیت خود را از دست می دهیم ارائه داده است. در این گزارش با استدلالهای خوب ممنوعیت استفاده از این سلاح ها را درخواست کرده است.