می توان گفت اولین اعتراضات و موج بیداری اسلامی از سوی تونس و مردم آن برخاست.شروع این خیزش و انقلاب مردم تونس از خود سوزی « محمد البوعزیزی » در تاریخ 17 دسامبر 2010 در اعتراض به رفتار نامناسب مسئولان شهرداری و نیروهای پلیس ، صورت پذیرفت.
اعتراضات مردمی از منطقه « سیدی بوزید » شروع شد و پس از آن به تمام شهرهای تونس کشیده شد. این منطقه را می توان مهد انقلاب تونس دانست.
حسن هانی زاده کارشناس امور بین الملل درباره اوضاع تونس پس از دو سال از انقلاب این کشور معتقد است: گذشت دو سال از انقلاب مردم تونس و تکمیل نهادهای مدنی و احزاب سیاسی در این کشور نشان می دهد که تونس با وجود برخی دشواری ها به سمت ثبات و آرامش حرکت می کند.
وی افزود: طیفهای سیاسی حاکم بر تونس پس از سرنگونی زین العابدین بن علی دیکتاتور سابق این کشور موفق شدند از طریق ترسیم و ضابطه مند کردن قواعد دموکراسی دایره مشارکت سیاسی را توسعه بدهند.
هانی زاد بیان کرد: حضور دو شخصیت سیاسی با دو طیف مختلف یعنی راشد الغنوشی رهبر حزب النهضه اسلامی و ممنصف المرزوقی رئیس حزب کنگره برای جمهوری(لیبرال) در یک مجموعه حکومتی نشان گر پختگی سیاسی و عقلانیت رهبران طیفهای مختلف تونس است.
این کارشناس می افزاید: تشکیل دولت وحدت ملی با مشارکت همه گروههای سیاسی، تدوین قانون اساسی بدون توجه به جریان سازی های رسانه ای و مهار برخی از رهبران سیاسی تندرو از ویژگی های نظام جدید تونس به شمار می رود لذا اکنون تونس پس از گذشت دو سال از تشکیل دولت جدید جایگاه واقعی خود را به عنوان یک کشور عربی و اسلامی در شمال آفریقا پیدا می کند و این امر می تواند الگویی برای سایر کشورهای عرب منطقه تلقی شود.
هانی زاده بیان کرد: در خصوص شرایط امنیتی حرکت مردم تونس به سوی پرهیز از خشونتها و انتقام جویی های بی دلیل نشانه رشد و شکوفایی سیاسی جوانان تونسی است.
روزنامه القدس العربی در این باره نوشته است: دو سال قبل محمد بوعزیزی در استان بوزید در 350 کیلومتر در جنوب غرب پایتخت خود را به آتش زد. وی فارغ التحصیل بیکاری بود که پلیس گاری سبزی فروشی وی را مصادره کرده بود.خودسوزی بوعزیزی جرقه انقلاب را علیه نظام طاغوت در تونس شعله ور کرد که دامنه آن به دیگر کشورهای عربی هم کشیده شد.
ابتدا حاکمان تونس تصمیم گرفتند که این روز را به عنوان جشن ملی در تونس اعلام کنند اما پس از مدتی خلف وعده کردند و ترجیح دادند که روز پیروزی انقلاب را در چهارده فوریه یعنی تاریخ سرنگونی نظام بن علی اعلام کنند.
القدس العربی بیان کرد: جشنها محدود خواهد بود. اما بسیاری این تاریخ را فرصتی برای بازنگری تونسی در وضع انقلابشان می دانند.
این روزنامه می نویسد: اگر بخواهیم از دستاوردهای این انقلاب سخن بگوییم باید به همزیستی مسالمت آمیز ظرف 24 ماه گذشته،تنوع سیاسی و حزبی، تنوع رسانه ای و آزادی بیان اشاره کرد.
اما رکود اقتصادی موضوعی است که منتقدان دولت آن را برجسته می کنند. نرخ بیکاری در حال افزایش است و تمام تلاشهای دولت برای ایجاد فرصتهای شغلی ره به جایی نبرده است. تلاشهای دولت تونس برای کمک گرفتن از لیبی نیز بی فایده بوده است.
این روزنامه می نویسد: انقلاب تونس مشکلات بی شماری به دنبال داشته است اما باید اعتراف کرد که عملکرد دولت تونس در حد انتظار نبوده است و همین موضوع سبب شد که المنصف المرزوقی از ضرورت روی کار آمدن دولت جدید با تعداد وزیران کمتر سخن بگوید.
دولت تونس اشتباهاتی انجام داد که مهمترین آن تحویل البغدادی المحمودی نخست وزیر لیبی به کشوری است که فاقد دستگاه قضایی عادلانه است.
القدس العربی می افزاید: علت تحویل آخرین نخست وزیر رژیم قذافی به مقامات جدید لیبی، دریافت کمکهای اقتصادی از لیبی و گشودن بازار کار لیبی به سوی بیکاران تونسی بود، امری که هرگز محقق نشد.
این روزنامه می نویسد: دولت تونس وعده برگزاری انتخابات در تابستان آینده را داده است اما زمان دقیق این انتخابات را مشخص نکرده است.
این روزها همچنین خطر بزرگی که تونس را تهدید می کند ورود بی رویه سلاح به داخل آن، افزایش نفوذ جریانهای سلفی و تشکلهای جهادی افراطی در کشورهای همسایه به ویژه در لیبی که همه اینها بی ثباتی را به دنبال می آورد.
همچنین طی هفته های گذشته درگیری میان نیروهای امنیتی و برخی از افراطی ها شدت گرفته است.
هنوز تدوین قانون اساسی تونس که انجام نشده است اما با این حال تجربه دموکراسی سیاسی در مقایسه با دیگر کشورهای عربی که شاهد انقلاب بوده اند بهتر بوده است.
نظر شما