انسان همواره در تأخیر انداختن کارها باید بر حذر باشد، زیرا به مرور زمان این رفتار به صورت عادت درآمده و دردسرهایی برای خود و دیگران به وجود میآورد افراد بی نظم دارای ویژگیهایی هستند که به شرح مختصر آن میپردازیم:
شتاب بی جا کردن
یکی از عوامل بی نظمی شتاب بی جا درهرکاری است که باید در وقت و زمان مشخص انجام شود. شتاب در چنین کاری باعث میشود که کار به درستی انجام نشود. حضرت علی(ع) در نکوهش شتاب بی جا میفرماید: کم است چاره شخصی که شتاب زده به فرجام برسد.
در نظر نگرفتن اولویتها
یکی دیگر از عوامل بی نظمی این است که انسان در کارها اولویت را در نظر نگیرد و به جای این که مهمترین کارها را مقدم بدارد به کارهای بی اهمیت بپردازد.
حضرت علی(ع) سبب از هم گسیختگی و سقوط نظام حکومت را تباه ساختن مسائل اصلی و پرداختن به مسائل فرعی، مقدم داشتن افراد فرومایه و دوری جستن از خردمندان معرفی میکند. در جایی دیگر آن حضرت میفرماید: همانا فکر و اندیشه تو، گنجایش همه کارها را ندارد پس آن را برای کارهای مهم فارغ ساز. انسانی که فکر و ذهن خود را به کارهای لغو و بیهوده مشغول میکند ارزش واقعی افکار خود را از دست داده داده است و انرژی خود را بیهوده صرف نموده و کارهای مهم را نابود کرده و خود را از آنها محروم ساخته است.
کار امروز را به فردا واگذار مکن
واگذاری کار هرروز به روز دیگر، امروز و فردا کردن است و هر کاری را در زمان معین انجام ندادن باعث بینظمی در زندگی حال و آینده شخص ما میشود و به پیشرفت و موفقیت و اهدافمان در زندگی ضرر میرسانیم و ما باید در هر روز کار همان روز را انجام بدهیم و در کارها باید نظم و ترتیب را رعایت کنیم و خودمان میتوانیم مدیر خوبی برای کارهای روزانه خود باشیم.
حضرت علی(ع) در نامهای که به یکی از یارانش نگاشته است میفرماید: باقی مانده عمرت را دریاب و امروز فردا نکن، کسانی که پیش از تو میزیستهاند با آرزوها و امروز و فردا کردن، کارها را به تأخیر افکنده تا به هلاکت رسیدهاند و سرانجام، درحال غفلت، مرگ ناگهانی آنان را فرا گرفته است.
عمر سرمایه گرانبهایی است که با امروز و فردا کردن نباید خودمان را از اهداف اساسی در زندگی دور کنیم و نهایت استفاده از آن را ببریم و خود را بهرهمند سازیم.
سستی و تنبلی
سستی و تنبلی یکی از مهمترین عوامل بی نظمی در هر فرد است و اگر سستی و تنبلی از دری وارد شود، انضباط و جدیت از در دیگر خارج میشود. درنتیجه سستی و کاهلی باعث افزایش بی نظمی و سهل انگاری و کمکاری در کارها است و در دین مقدس اسلام این امر بسیار مورد نکوهش و سرزنش قرار گرفته و همگان از آن نهی شدهاند.
انسانی که در سستی و تنبلی به سر ببرد خود را همیشه به دردسر و زحمت میاندازد و خود را به هلاکت و نابودی دعوت میکند و در گرداب مشکلات و گرفتاریها غوطهور میشود و همیشه در حسرت و پشیمانی به سر میبرد و حسرت سودی برای وی ندارد و در ایکاش ایکاش به سر میبرد و هیچگاه به رستگاری نمیرسد و با سستی و تنبلی در حق خود و افراد جامعه اجحاف میکند و زندگی خود را تباه میسازد. امیر مؤمنان میفرماید: مؤمن هوشمند، با نشاط، خوشرو است ، نه عبوس و عیبجو.
کوتاهی کردن و انجام ندادن وظیفه خویش و دخالت در امور دیگران
یکی دیگر از عواملی که باعث فروپاشی عظمت نظم است این است که انسان وظیفه اصلی و اساسی خویش را انجام ندهد و در کار و امور مسئولیت دیگران دخالت بیجا و بی اساس بورزد و از امورات خود غفلت ورزد و در فرو رفتن در کارهای دیگران خود را بی ارزش و دچار بی نظمی در کارهای مربوط به خود میشود و فکرش را به خویش اختصاص نمیدهد و در کارهای شخصی خود عقب میافتد و در کارهایی که به وی مربوط نیست دخالت میکند و به کارهای گوناگون میپردازد و به جایی هم نمیرسد و دچار ازهم گسیختگی در نظام زندگی خود میشود و کارهای مهم را تباه میکند.
امیر مؤمنان علی(ع) میفرماید: همت خود را بر آن چه لازم و مربوط به توست منحصر ساز و در آنچه از تو نخواستهاند فرو مرو.
نظر شما