رفع نیازهای فرهنگی باید یک ضرورت تلقی شود

وی افزود: همینطور می‎دانیم که در موارد زیادی که برخی از سیاست‎گذاری‏های غیر فرهنگی جواب نمی‎دهد به صراحت گفته می‏شود در این حوزه‏ها بستر سازی فرهنگی نیاز است تا سیاست‎گذاری‏های غیر فرهنگی ما بهتر جواب بدهد. این از نظر تئوریک.

این استاد گروه فلسفه دانشگاه تبریز اظهارداشت: ولی این یک واقعیت است که وقتی با کمبود امکانات مواجه می‎شویم میان امروز و اکنون و نیازهای مادیمان با فرهنگ و معنویت آینده ناچار می‎شویم که از عرش به نفع فرش کم کنیم و نیازهای مادی طبیعی را در اولویت قرار دهیم.

 

این محقق و نویسنده تصریح کرد: مردم بین روزنامه و نان شب ، نان را می‎خرند و بین مریضی و هزینه برای سلامتی رفتن به پزشک به هنگام بیماری را ترجیح می‎دهند و نه هزینه برای سلامتی در آینده را. این امر طبیعی است و از ارسطو تا هیوم هم گفته شده که برای پرداختن به فرهنگ و داشتن فکر و اندیشه فرهنگی دردرجه اول فراغت خاطر و تأمین نیازهای اولیه اهمیت دارد و باید تأمین باشند. چیزی که در تعالیم اسلامی هم داریم من لا معاش له لا معاد له.

فتحی یادآورشد:  این یک طرف قضیه است. اما نکته‏ای که هست این است وقتی ما در فعالیت‎ها و زیر ساخت‏های فرهنگی آن موقعی که بودجه داشتیم هزینه کردیم واقعاً به بهبود و ترقی فرهنگ و به نتایج عملی در همان ساحت فرهنگ که به نحوه زندگی منتهی شود ضعف داشتیم زیرا در جاهای تصنعی و نه در بستر طبیعی فرهنگی برنامه ریزی و هزینه کردیم به همین دلیل در هنگام کسر بودجه به راحتی می‏توان از این هزینه‏ها صرف نظر کرد.

 

فتحی ادامه داد: وگرنه در سالهای گذشته وضع به گونه‏ای بود که هزینه‏های مربوط به نهادهای فرهنگی طوری پیش می‏رفت که آن نهادهای فرهنگی بخش ضروری از زندگی مردم به شمار می‏رفت! خیلی راحت نمی‏شد از هزینه‏ها و اعتبارات آن کم کرد یا صرف نظر کرد. اینکه از بودجه فلان تحقیق و تألیف و تدوین دایرة المعارفی کم می‎کنیم یا بودجه‏اش را یک روز زیاد می‎کنیم برای این است که با ضروریات زندگی ما پیوند نخورده‏اند. بنابراین اهالی فرهنگ نیز به مسائل فرهنگی باید به عنوان یک ضرورت نگاه کنند همانند آن که والدین برای سلامتی جسمی فرزندان هزینه می‎کنند همانقدر هم برای سلامتی فکری آنان هم هزینه کنند.