جای خالی نمایشنامه‌نویسان صاحب‌نام در جشنواره سی‌ویکم تئاتر فجر

به گزارش خبرنگار مهر، جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر در برخی دوره‌های خود شاهد حضور هنرمندان جوان و مستعدی بود که به عنوان چهره‌های نمایشنامه‌نویسی و کارگردانی تئاتر حرفه‌ای معرفی و شناخته شدند. بخش اعظمی از این هنرمندان بدنه اصلی تئاتر حرفه‌ای ایران را شکل داده‌اند.

اتفاقی که در چند دوره اخیر جشنواره تئاتر فجر رخ داد این بود که کمتر شاهد معرفی نیروهای جوان و مستعد توسط این رویداد مهم تئاتری بودیم. در دوره سی‌ام جشنواره تئاتر فجر شاهد یک جوان‌گرایی بودیم که در جای خود قابل احترام بود و این جوان‌گرایی در جشنواره سی و یکم نیز به نوع چشمگیری دنبال شده است.

جشنواره تئاتر فجر ضمن جوان‌گرایی نباید نیروهای حرفه‌ای و تأثیرگذار تئاتر را نادیده گرفته و فراموش کند. این جشنواره تئاتری با توجه به اینکه بخشی از نیاز اجرای عمومی سالن‌های تئاتری را تأمین می‌کند، مجالی است که در آن نمایشنامه نویسان و کارگردان‌های با سابقه می‌توانند آثار جدیدی را به تئاتر ایران ارائه دهند.

اگر در تئاتر ایران به دنبال تولید متون جدید نمایشی هستیم باید این فرصت در اختیار هنرمندان حرفه‌ای و همچنین جوان قرار گیرد تا در جشنواره تئاتر فجر آثار جدید و قابل توجهی را ارائه دهند. با نگاهی به آثار انتخاب شده در سه بخش جشنواره سی و یکم تئاتر فجر با جای خالی نام‌های شناخته شده نمایشنامه نویسی و کارگردانی تئاتر مواجه می‌شویم.

نام‌هایی همچون محمد چرمشیر، علیرضا نادری، نغمه ثمینی، محمد یعقوبی، نادر برهانی‌مرند، ایوب آقاخانی، کورش نریمانی، حمیدرضا آذرنگ و حسین کیانی در بین آثار انتخاب شده در سه بخش اعلام شده و بخصوص تئاتر ایران دیده نمی‌شود.

این قبیل نمایشنامه نویسان علاوه بر تولید آثار نمایشی قابل توجه، در اکثر موارد کارگردانی آثار خود را نیز بر عهده دارند و طی سال‌های گذشته شاهد تولید متون نمایشی و همچنین اجراهای قابل قبولی از آن‌ها بوده‌ایم. باید در جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر که به نوعی آینه‌ای تمام نما از تئاتر ایران است شرایط به گونه‌ای باشد که هنرمندان و چهره‌های تأثیرگذار تئاتری نیز در این عرصه حضور داشته باشند.

اینکه تنها نگاه و توجه به جوان‌گرایی باشد شاید آسیب‌هایی را به لحاظ کیفی به جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر متحمل کند. ضمن اینکه درگیر نشدن چهره‌های شناخته شده تئاتری بخصوص نمایشنامه‌نویسان با سابقه در جشنواره باعث می‌شود عرصه نمایشنامه نویسی ما شاهد تولید و اجرای متون جدید نمایشی نباشد. 

البته مدیران تئاتری و تصمیم گیرندگان جشنواره تئاتر فجر می‌توانند مدعی تولید و اجرای آثاری از برخی از هنرمندان و چهره‌های تئاتری در طول سال باشند اما نباید این نکته را فراموش کرد که جشنواره تئاتر فجر می‌تواند در این راه گام‌های تأثیرگذارتری بردارد و در ضمن حال و هوای پررنگ‌تری را در خصوص حضور چهره‌های با سابقه و چهره‌های جوان داشته باشد.