به گزارش خبرگزاری مهر، سیدعلیرضا آوایی مطالبات شهروندان از دستگاه قضایی را به 5 بخش تقسیم کرد.
1- احساس امنیت قضایی
اینکه مردم بدانند بی‌دلیل حریم منزل‌شان شکسته نمی‌شود، بی‌جهت احضار نمی‌شوند، بدون وجود موجبات قانونی، پرونده قضایی برای آنان تشکیل نمی‌شود و می‌توانند با احساس امنیت و آرامش و بدون وجود اضطرابی از این جهات در سایه دین و نظام دینی زندگی کنند. به میزانی که در اثر عملکرد ما این احساس آسیب ببیند باورهای مردم آسیب خواهد دید و افسرده و عصبی خواهند شد.
2- احساس امنیت اجتماعی
جامعه از تشکیلات قضایی و سایر مسوولان ذی‌ربط متوقع است تا امنیتی مطلوب ایجاد کنند و مردم در پناه آن امنیت به عبادت، زندگی و تفریح خود بپردازند. لذا وظیفه داریم در برخورد با اشرار و متجاوزین به این امنیت، از تمامی ظرفیت‌های قانونی با قاطعیت، انصاف و حکمت استفاده کرده و آرامش فکری قابل قبولی برای مردمان خوب‌مان که همیشه مدیون بزرگواری آنان هستیم ایجاد کنیم. افراط و تفریط در این امر به یک اندازه مضر به حال جامعه و کشور است.
3- داشتن یک خلق خوب، قابل قبول و متناسب با جایگاه قضات
باور کنید مردم با هیچ توجیهی بداخلاقی، تندخویی و پرخاشگری و عدم رعایت موازین اخلاقی را از ما نمی‌پذیرند و از جامعه قضات بیش از دیگران متوقع ادب، متانت، وقار و کظم غیظ هستند و الحمدالله غالب همکاران قضایی و اداری متوجه بوده و مودب به این آداب می‌باشند.
4- صدور آراء، مستند، عادلانه و اقناع آور
این مهم از بدیهی‌ترین توقعات مردم از ماست، چون سرنوشت مردم با این تصمیمات جابجا می‌شود و یاس‌شان تبدیل به امید و یا امیدشان تبدیل به یاس و گاهی اوقات اعتقادات‌شان تبدیل به بی‌اعتقادی و برعکس می‌شود. ممکن است خود ما خیلی توجه نکنیم و امور برایمان عادی شده باشد که اتفاقا این آفت شغل ماست و باید تا آخرین روز خدمت‌مان و تا همیشه حقوق مردم برایمان مهم جلوه کند و اگر چنین باشیم سرافراز دو عالم هستیم.
5- بدون اغراق و تعارف عرض می‌کنم مردم انتظار دارند قضات را انسان‌های بزرگ، دلسوز، باوقار، عالم و منبع الطبع دیده و روی انسانیت، صداقت، حق‌طلبی و بی‌طرفی آنان حساب باز کنند و اگر در مواردی مواجه با امر غیرمنتظره‌ای شدند غالبا شکه می‌شوند چون نمی‌دانند از دست ما به کجا پناه ببرند، زیرا از دست متخلفین با هزار امید به ما پناه آورده‌اند لذا در جهت رشد فضایل و کمالات اخلاقی و معنوی خود باید تلاش مستمر داشته باشیم تا هم خودمان رشد کنیم و هم این جایگاه شریف را اعتلا بخشیم و غفلت از این مهم به قاضی و قضاوت و همچنین حق و عدالت آسیب‌های جدی وارد خواهد ساخت، در غیر این صورت ممکن است خوش عاقبت نباشیم.
نظر شما