من از قانون اساسي دفاع مي كنم نه از رييس جمهور آمريكا

عمده شهرت سيدني پولاك براي كارگرداني تريلرهاي هوشمندانه (شركت) و بازي گرفتن از بازيگران هوشمند (زابرت ردفورد، پل نيومن و مريل استريپ) است. تازه ترين فيلم او "مترجم"، دو بازيگر برنده اسكار يعني نيكل كيدمن و شون پن را در فيلمي كه براي نخستين بار از ساختمان سازمان ملل متحد در نيويورك به عنوان لوكيشن اصلي خود بهره برده، در كنار هم قرار مي دهد. پولاك، پن و كيدمن در اين مصاحبه از كوفي عنان و البته خود فيلم مي گويند:
گفته مي شود كه آلفرد هيچكاك معروف قصد داشت فيلم "شمال از شمال غربي" خود را در سازمان ملل فيلمبرداري كند، اما اجازه اين كار را به او ندادند. شما چه قدرتي در ترغيب مديران سازمان ملل داشتيد كه هيچكاك نداشت؟
پولاك: اطمينان دارم اگر هيچكاك امروز زنده بود به او اجازه فيلمسازي در سازمان ملل را مي دادند. راستش را بخواهيد در اين امر بيشتر از هر چيز مسأله زمان دخيل است. ما درست در زماني دست به كار شديم كه آنها علاقمند به گشودن درهاي سازمان ملل بودند. البته اعتبار ما هم با داشتن دو بازيگر بزرگ خيلي خوب بود، بازيگراني كه سياست هاي آنها براي سازمان ملل كاملاً روشن است. خيال مديران سازمان ملل از اين راحت بود كه ما قصد نداريم فيلمي در صحن علني مجمع عمومي سازمان ملل بسازيم.
من خيلي مايل بودم ساختمان سازمان ملل را در اختيار بگيرم. بدون اين ساختمان فيلم من به يك شكست مفتضحانه تبديل مي شد. وقتي كوفي عنان را ديدم به او گفتم: "دوست داشتم مي توانستم به شما بگويم كه ما مي خواهيم فيلمي تبليغاتي براي سازمان ملل بسازيم. اما اينگونه نيست. فيلم ما يك تريلر است كه اهداف سازمان ملل را ترويج مي كند، اما در ستايش سياست نيست."
پن: ما نبايد اين نكته را هم از نظر دور كنيم كه سازمان ملل به خاطر حضور نيكل كيدمن در فيلم به ما پاسخ مثبت داد. چون خيلي ها آنجا بودند كه دوست داشتند نيكل را از نزديك ببينند. من به شما اطمينان مي دهم كه سيدني در سازمان ملل با بيرحمي تمام كار مي كرد و توانست هر چه را مي خواست، بدست آورد. با اينكه همه ما از دست موش و گربه بازي هاي او خسته و ديوانه شده بوديم.
كيدمن: بله، اين براي يك كارگردان حسن به شمار مي رود. شما فيلمسازي را ترجيح مي دهيد كه هر چه را مي خواهد به شما بگويد و در مقابل تان بايستد. نه اينكه بين برداشت ها كناري بنشيند و با تلفن همراه خود مشغول باشد.

وقتي با يك بازيگر ديگر در صحنه اي همبازي هستيد، آيا مي توان از قبل ميزان تأثير متقابل شما را با او تخمين زد؟
پن: اين راز افرادي است كه درباره فيلم ها مي نويسند. اينكه چه كساني روي هم تأثير مي گذارند و چه كساني نه. البته به بستگي به زمان و شرايط هم دارد.
كيدمن: من مي دانستم كه شون بازيگري سحرآميز است و همين مسأله مهمي برايم بود. اگر از دست كسي كه با او كار مي كنم خسته شوم، شايد نياز به گرفتن تأثير از او داشته باشم.
آيا از اينكه شما را بازيگري جدي مي شناسند ناراحت نمي شويد؟
پن: نه، به شما مي گويم كه چه چيزي مرا ناراحت مي كند. وقتي كسي به چيزي كه اصلاً خنده دار نيست نمي خندد، نمي توانيم بگوييم كه او حس طنز و شوخي ندارد. من نمي توانم شوخي با زندگي شخصي يك بازيگر سرشناس را موضوعي خنده دار بدانم. مگر درباره عشق، صلح و درك هم چيز خنده داري وجود دارد؟ در مورد رسيدن به تعالي چطور؟ چه چيزي باعث مي شود كه در مراسمي براي بزرگداشت تعالي بازيگران، بازيگري بزرگ دستمايه شوخي و خنده شود؟ وقتي من تصميم گرفتم اينجا به لس آنجلس بيايم، خودم را كاملاً از شوخي و خنده تهي كردم. خدا مي داند كه كسي بايد اين كار را مي كرد.
شون، تو به منظور آمادگي براي ايفاي نقش در فيلم "مترجم" به مدرسه سرويس مخفي رفتي. آنجا چه چيزهايي ياد گرفتي؟
پولاك: رفتار او درست مثل بچه مدرسه اي ها بود.
پن: من براي ياد گرفتن چيزي به آنجا نرفتم. بلكه آنجا بودم تا ببينم آنها چه كارهايي مي كنند و چه آموزش هايي مي بينند. شما هرگز نمي دانيد كه چنين كارهايي تا چه اندازه بر بازي يك بازيگر تأثير مي گذارد. فقط تلاش مي كنيد در مواقع مورد نياز و به هنگام فيلمبرداري اگر موردي پيش آمد از دانسته هايتان استفاده كنيد.

 آيا شما مي توانيد از رييس جمهور محافظت كنيد؟ اين كار را مي كنيد؟
پن: (مي خندد) من از قانون اساسي حراست مي كنم.
وقتي هيچ نوع سلاح كشتار جمعي در عراق پيدا نشد، چه احساسي به شما دست داد؟
پن: ما داريم درباره چيزي حرف مي زنيم كه در پايان نتيجه اي جز ناراحتي و اندوه ندارد. بايد خاطرنشان كنم كه براي آغاز نكردن و اجتناب از يك جنگ اطلاعات كافي وجود داشت. ضمن اينكه در جنگ عراق حق با سازمان ملل بود. هر كس كمترين توجهي مي كرد مي توانست دريابد كه يافتن سلاح هاي كشتار جمعي در آن كشور تقريباً غير ممكن است.
شما پيش از آغاز جنگ دو بار به عراق مسافرت كرديد و در دوران جواني تان هم تعطيلات را در بلفاست گذرانديد. آن هم درست در اوج درگيري ها. آيا مي توان گفت شما از درگيري لذت مي بريد؟
پن: نه، مي توان گفت بازيگران از با مردم بودن لذت مي برند و شما گرمترين و قوي ترين مردم را در محل هاي درگيري و جنگ مي يابيد. هر منطقه جنگي ـ بغداد، بلفاست يا هر جاي ديگر ـ بهترين جايي است كه شما مي توانيد خودتان را خيلي خوب بشناسيد. من نياز به چنين شرايطي دارم و شايد به همين دليل است كه به سوي مناطق درگيري كشيده مي شوم.