به گزارش خبرنگار مهر، این روزها تصویربرداری سریال "پروانه" به کارگردانی جلیل سامان حوالی میدان قزوین تهران ادامه پیدا می‌کند تا شاید تجربه خوشایندی همچون دهه فجر سال 89 با سریال "ارمغان تاریکی"، دوباره در شبکه سه سیما تکرار شود.
سامان در این سریال نقش اول زن خود را به یک بازیگر جوان تئاتر سپرده است. سارا بهرامی که فارغ التحصیل این رشته در سال 85 است.
بهرامی بازیگری تئاتر را در نمایش‌هایی چون "راهزنان" یا "متولد سال 61" به کارگردانی پیام دهکردی تجربه کرده است. همچنین در عرصه تصویر نیز ایفای نقش‌های کوتاه در "یک عاشقانه ساده" سامان مقدم، "آینه‌های روبرو" نگار آذربایجانی و سریال‌های "فرات" مازیار میری و "مثل یک کابوس" شهرام شاه حسینی در کارنامه او به چشم می‌خورد. با او در پشت صحنه سریال "پروانه" گپ و گفتی در خصوص نخستین نقش مهم او در تلویزیون داشته‌ایم.
خبرگزاری مهر- گروه فرهنگ و هنر: شما سریال قبلی جلیل سامان "ارمغان تاریکی" را دیده بودید؟
سارا بهرامی، بازیگر: راستش بار اولی که سریال پخش شد، جسته گریخته آن را دنبال کردم، بار دوم از شبکه آی فیلم آن را دیدم. سرانجام اوایل تصویربرداری سریال مجموعه کامل را از آقای سامان گرفتم و دیدم.
*پس با حال و هوای فیلمسازی جلیل سامان آشنا شدید.
- بله و این موضوع کمک بسیاری به من کرد و مدام فکر می‌کردم کاش زودتر آن را می‌دیدم. در واقع تماشای مجدد "ارمغان تاریکی" مرا در شناخت سلیقه سامان کمک کرد.
*او کارگردان سختگیری است.
- خیــــــــــــــــــــــــــــــــــــــلی! به همین غلظت! البته فکر می‌کنم از خوش شانسی من است که در اول راه با چنین کارگردان سختگیری همکاری می‌کنم. فرد نکته سنجی که کار با او را دوست دارم.
*مواجهه اولتان با متن چطور بود؟
- آن را به شدت دوست دارم و به نظرم این فیلمنامه زیباتر از "ارمغان تاریکی" است. این را با اعتماد به نفس و اطمینان تمام می‌گویم و از جلیل سامان ممنونم.
*ابتدا که کار را می‌خواندید به شما گفته بودند قرار است ایفاگر نقش پروانه باشید؟
- خیر. خیلی جالب است اولین باری که آقای سامان را دیدم کل فیلمنامه را از او گرفتم. اما از این مرحله تا انتخاب قطعی من برای نقش پروانه، هفت خان رستم را طی کردم. حتی بعد از این انتخاب نیز سختی‌ها ادامه داشت. نکته بینی و سختگیری سامان باعث شد من تجربه خوبی کسب کنم. در واقع تجربه‌ای خوب در روزهای سخت... البته نه اینکه سختی چیز بدی باشد.
همیشه به اطرافیانم هم می‌گویم تمام تجربه‌های من، چه زمانی که درس می‌خواندم، چه زمانی که تئاتر کار می‌کردم، چه زمانی که مقابل دوربین رفته بودم، یک طرف و کلید خوردن پروانه در زندگی من، یک طرف دیگر است. چون چیزهای فراوانی از آقای سامان یاد گرفتم و این اتفاق اصلا به سادگی رخ نداد.
*نکته جالب این کار حضور محمد افسری فیلمبرداری است که او هم در سختگیری دست کمی از جلیل سامان ندارد!
- دقیقا! من در مثلثی هستم که در دو رأسش دو انسان نکته‌بین حضور داشتند و با همه سختی‌ها به این خاطر خوشحالم.
*اشاره کردید که به شما نگفته بودند کدام نقش را قرار است ایفا کنید. زمان خواندن فیلمنامه خودتان را در کدام نقش تصور می‌کردید؟
- فقط پروانه! من آن روزها در یک تئاتر بازی می‌کردم.
*کدام نمایش؟
- "راهزنان" علیرضا کوشک جلالی را در سالن اصلی تئاترشهر اجرا می‌کردیم و اوایل برنامه‌هایم هماهنگ نمی‌شد. از شانسم بود که همه چیز درست شد. یادم می‌آید روزی از من پرسیدند حاضری فلان نقش را بازی کنی؟ گفتم نه! من آنقدر برای پروانه رفتم و آمدم که آن را مال خودم می‌دانم و دوست دارم بازی‌اش کنم. از منصور سهراب پور و جلیل سامان بابت اعتمادشان ممنونم.
*پروانه چه کسی است؟
- نقش دختری اشرافی از خانواده‌ای متمول نزدیک به سیستم درباری را بازی می‌کنم. او درگیرِ... (مکث می‌کند)
*عشق؟
- درگیر شناخت می‌شود. درگیر عشق می‌شود و ماجراهایی برایش رخ می‌دهد.
*همانطور که بازیگران "ارمغان تاریکی" با این سریال خیلی خوب دیده شدند، فکر می‌کنم این اتفاق برای شما با "پروانه" رخ دهد.
- بازیگری برای من عشق است. در کتاب "شازده کوچولو" روباه به او می‌گوید ارزش عشق به آدم‌ها به اندازه عمری است که برایشان می‌گذاری، من هم فکر می‌کنم ارزش این حرفه برای من به اندازه سال‌هایی است که به خاطر رسیدن به آن تلاش کردم و اکنون در مسیر از آن لذت می‌برم. این سختی‌ها برای من شکل یاد گرفتن و تجربه دارد و جایی که یاد گرفتن وجود داشته باشد، قطعا لذت هست. آرزو دارم نقش‌های متفاوت بازی کنم.
*پس باید حسابی مراقب باشید. قطعا پس از "پروانه" سیل نقش‌های مشابه و البته نه به قدرت این شخصیت به شما پیشنهاد می‌شود.
- یک بحثی وجود دارد. من نه زیاد شنیده‌ام. این نه شنیدن‌ها باعث می‌شود انسان در زندگی صبور باشد. من خیلی صبر کردم تا پروانه برای من نوشته شود. من اعتقاد دارم این نقش برای من نوشته شده است. از این به بعد هم صبوری‌ام بیشتر می‌شود. چون تأثیرگذار و متفاوت بودن نقش‌هایم برایم مهم است. من بازیگر تئاتر هستم و یاد گرفتم با ایفای نقش‌های متفاوت لذت آن را تجربه کنم. باید دید خدا چه می‌خواهد.
------------------
گفتگو: مریم عرفانیان
نظر شما