به گزارش خبرگزاری مهر، محققان از مدتها پیش می دانستند ژن p16INK4a (p16)با فعال سازی سازوکار دفاعی تومور موسوم به فرسودگی سلولی، در پیری و سرکوب سرطان نقش دارد.
این پژوهشگران به سرپرستی دکتر نورمن شارپلس یک گونه موش تولید کرده اند که وقتی ژن p16معمولی فعال می شود، ژنی را که از سوسک شب تاب به او تزریق شده روشن می کند.
در سلول هایی که دچار فرسودگی می شوند، ژن p16روشن می شود و ژن سوسک شب تاب فعال و موجب درخشان شدن بافت ها می شود.
در سراسر طول عمر این موش ها محققان فعال سازیp16را با ردیابی ساده درخشانی هر حیوان دنبال کردند.
آنها دریافتند موش های پیر از موش های جوان درخشان ترند و مناطقی که سرطان را شکل می دادند درخشانی بیشتری داشتند از این رو امکان تشخیص بروز سرطان در آنها وجود دارد.
با این موش ها می توانیم به طور واقعی زمان فعال سازی فرسودگی سلول را تجسم کنیم . فرسودگی سلول مانع از بروز سرطان اما موجب پیر شدن می شود. با این درخشندگی می توان مراحل اولیه مولکولی سرطان و پیری را در موش های زنده مشاهده کرد.
این شیوه می تواند به دانشمندان کمک کند علاوه بر آزمایش مواد و داروهای جدید برای تعویق پیری، مواد سرطان زا را نیز شناسایی کند.
در حال حاضر از این موش ها برای شناسایی رشد اولیه سرطان و واکنش تومورها به درمانهای ضد سرطان استفاده می شود.
این پروژه نشان دهنده ارتباط بین پیری، سرطان و فرسودگی سلولی است. این تحقیقات ابزار جدید و ارزشمندی برای کاوش این ارتباط معرفی شده است.
پژوهشگران با استفاده از موش ها توانسته اند با ارزیابی میزان درخشش هر موش، انباشتگی سلول های فرسوده را در موش های پیر رد یابی کند.
به طور شگفت انگیزی احتمال مرگ خود به خودی درخشان ترین موش ها از سرطان بیش از موش هایی بود که هم سن آنها بودند و درخشش کمتری داشتند.
یعنی تعداد سلول های فرسوده در یک موش نمی تواند خطر مرگ را پیش بینی کند.
نظر شما