فرهاد پورغراوی علوانی در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار کرد: در این همایش یک روزه که در آن اساتیدی از استان بوشهر و خوزستان حضور داشتند مقالاتی در این زمینه قرائت شد.
وی اضافه کرد: شروه واژه ای ناب و ایرانی است که به صدای پا و هر صدای آهسته تعبیر می شود و در یک جمله مهمترین آهنگ و سوز و ساز جنوب است.
علوانی گفت: این سروده از دل برخاسته، بیشتر مواقع در مایه دشتی، شوشتری، ترک و نوا خوانده می شود.
سرپرست اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی آبادان تصریح کرد: شروه به صورت منفرد یا تک نفری با نوایی سوزناک اجرا می شود که البته باید آن را با مرثیه خوانی متفاوت دانست زیرا این آوای جنوبی در قالب دو بیتی هایی است که محتوای این دو بیتی ها بسیار از غم دور است اما شکل و شیوه قرائت و خواندن آنها به صورت شروه خواه ناخواه با ریتمی غم آلوده همراه است.
در این برنامه از استاد مصیب کمیزی به خاطر یک عمر فعالیت در زمینه شروه خوانی توسط سرپرست اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی آبادان و جمعی از فعالان شروه خوانی قدردانی به عمل آمد.
نظر شما