به گزارش خبرنگار مهر، با گذشت سی و چهار سال از زمان پیروزی انقلاب اسلامی همچنان یاد و خاطره آن روزها برای حاضرین در این راهپیمایی ها و مراسمات شیرین و به یاد ماندنی است.
شیراز در سال 57 از جمله شهر های اول کشور بود که در آن حکومت نظامی اعلام شد و در کل، فارس تنها استانی بود که سه شهر آن محکوم به حکومت نظامی شد.
اما این حکومت نظامی نیز نتوانست مانعی برای حضور مردم شیراز در خیابان های این شهر شود و جوانان شیرازی میدان شهدا، میدان گاز و خیابان زند را به عنوان محل های شروع راهپیمایی انتخاب می کردند.
مردم شیراز در حالی با دستان خالی در مقابل توپ و تانک نظامیان ستمشاهی ایستادگی کردند که مردم گوش به فرمان روحانیت شیراز از جمله شهید آیت الله دستغیب و... بودند که این بزرگان سخنان و فرمایشات امام(ره) را برای مردم بازگو می کردند.
اما یکی از حاضرین و فعالین روز تسخیر ساواک شیراز در گفتگو با خبرنگار مهر، با اشاره به حال و روز آن دوران، گفت: به هیچ عنوان زبان کوتاه ما بیانگر رشادت ها و بلند نظری مردم در آن دوران نیست.
هادی دشت پیما افزود: هیچکس در خانه های خود نبود، همه از صبح در انتظار بودند تا زمان حرکت فرا برسد.
وی ادامه داد: حرم مطهر شاهچراغ(ع) از جمله جاهایی بود که راهپیمایی ها از آنجا شروع و به دیگر نقاط شهر شیراز می رسید.
این رزمنده دوران انقلاب با اشاره به اینکه در آن روزها اهل بالا و پایین شهر معنی نداشت، یادآور شد: در مقابل همه ما یک دشمن و در فکر ما نیز یک خواسته مشترک وجود داشت که باید به آن می رسیدیم.
دشت پیما افزود: دستمان خالی ولی دلمان پر شور بود مردم شیراز با دستان خالی در مقابل تفنگ هایی حرکت می کردند که هر لحظه امکان شلیک داشت اما هیچکس به فکر ترس نبود.
وی یادآور شد: در همین روزها بود که ساختمان ساواک شیراز به دست مردم افتاد.
این رزمنده دوران انقلاب با بیان اینکه دستان خالی ما مانعی برای حمله به ساختمان ساواک نشد، گفت: حمله به ساختمان ساواک آغاز شد، مردم با دستان خالی در مقابل شلیک گلوله های ساواکیان ایستادگی کردند.
دشت پیما تصریح کرد: رشادت زنان و مردان شیرازی به حدی بود که ساواکیان یکی پس از دیگری فرار را بر قرار ترجیح دادند و این ساختمان به دست مردم افتاد.
وی یادآور شد: غروب همان دوران همگان در مساجد پای منبرها بودند و هیچگاه برای آنها حکومت نظامی معنی نداشت زیرا خود را در مسیر امام(ره) قرار داده و در راه خدایی حرکت می کردند.
شعوری که به شعار تبدیل شد
اما یکی دیگر از حاضرین و فعالین شیرازی دوران پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ایران شعار استفلال، آزادی، جمهوری اسلامی را شعور ملت ایران و مردم شیراز دانست و به خبرنگار مهر، گفت: ملت ایران در سال 57 به یک شعور واحد و والا رسیده بودند و این شعور به شعار اصلی استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی ختم شد.
محمد علی ادریسی یادآور شد: هیچکس در بهمن 57 "من" نبود بلکه همه به یک ما تبدیل شده و تنها یک خواسته را فرایاد می زدند که البته این خواسته آنها نیز برگرفته از اتحاد و همدلی جمعی به واسطه و رهبری مطلق امام(ره) بود.
یادگار دوران انقلاب با اشاره به اینکه حکومت نظامی شیراز 21 بهمن ماه 57 شکسته شد، گفت: مردم شیراز همیشه و در تمامی موارد پیشقدم بودند و با اینکه نظامیان رژیم شاه، حکومت نظامی را با تمام قدرت اجرایی می کردند اما مردم شیراز 21 بهمن ماه حکومت نظامی را شکستند و به خیابان ها وارد شدند.
سرهنگی که اسلحه خود را گذاشت و فرار کرد
ادریسی افزود: از جمله روزهای به یاد ماندنی شیراز روزی بود که ساختمان ساواک به دست مردم افتاد و آن روز بود که دستان خالی مردم توانست در مقابله گلوله ها ایستادگی کند و پیروزی را به ارمغان بیاورد.
وی با بیان اینکه در آن روز مردم از گلوله های نظامیان ترسی نداشتند، یادآور شد: صبح همان روز حرکت را شروع کردیم و گروهی دیگر نیز در میانه راه به ما ملحق شدند، به ساختمان ساواک که نزدیک می شدیم نیروهای آنها نیز بر روی پشت بام آمدند و گروهی دیگر نیز آماده تیراندازی شدند که این حرکت آنها با حمله مردم به این ساختمان یکی شد.
ادریسی ادامه داد: صدای شلیک شنیده شد و برخی از جوانان به زمین افتادند اما این شلیک ها باعث ترس نشد بلکه یورش مردم شدت گرفت تا جاییکه یکی از سرهنگ ها اسلحه خود را مخفی کرد و فرار را بر قرار ترجیح داد.
وی تاکید کرد: این پایان حرکت در آن روز نبود، شادی مردم به گونه ای بود که هیچکس در انتظار دیگری نمی ماند و به دیگران نگاه نمی کرد زیرا همه در یک مسیر حرکت می کردند.
..................................
گزارش: هادی فتحی
نظر شما