نام شريف آن بزرگوار فاطمه و مشهورترين لقب آن حضرت، "معصومه" است. پدر بزرگوارش امام هفتم شيعيان حضرت موسى بن جعفر (ع) و مادر مكرمه اش نيز حضرت نجمه خاتون (س) است .
ولادت آن حضرت در روز اول ذيقعده سال 173 هجرى قمرى در مدينه منوره واقع شده است. در همان سنين كودكى ، پدر وي در حبس هارون و در شهر بغداد به شهادت رسيد . لذا از آن پس تحت مراقبت و تربيت برادر بزرگوارش حضرت على بن موسى الرضا (ع) قرارگرفت.
در سال 200 هجرى قمرى بدنبال اصرار و تهديد مأمون عباسى ، سفر تبعيدگونه حضرت رضا (ع) به مرو انجام شد و آن حضرت بدون اينكه كسى از بستگان و اهل بيت خود را همراه ببرند راهى خراسان شدند.
يكسال بعد از هجرت برادر، حضرت معصومه (س) به شوق ديدار برادر و اداي رسالت زينبي و ارائه پيام ولايت ، به همراه عده اى از برادران و برادرزادگان به طرف خراسان حركت كرد و در هر شهر و محلى مورد استقبال مردم واقع مى شد. اينجا بود كه آن حضرت نيز همچون عمه بزرگوارش ، حضرت زينب (س) پيام مظلوميت و غربت برادر گراميشان را به مردم مؤمن و مسلمان مى رساند و مخالفت خود و اهل بيت (ع) را با حكومت حيله گر بنى عباس اظهار مى كرد.
بدين جهت تا كاروان حضرت به شهر ساوه رسيد ، عده اى از مخالفان اهل بيت كه از پشتيبانى مأموران حكومت برخوردار بودند، سر راه آنان را گرفتند و با همراهان حضرت وارد جنگ شدند، در نتيجه تقريباً همه مردان كاروان به شهادت رسيدند، حتى بنابر نقلى حضرت (س) معصومه را نيز مسموم كردند.
به هر حال ، يا بر اثر اندوه و غم زياد از اين ماتم و يا بر اثر مسموميت از زهر جفا، حضرت فاطمه معصومه (س) بيمار شد و چون ديگر امكان ادامه راه به طرف خراسان نبود، قصد شهر قم را نمود.
حضرت از همراهان پرسيد از اين شهر"ساوه" تا "قم" چند فرسنگ است؟ آن چه بود جواب دادند، فرمود: مرا به شهر قم ببريد، زيرا از پدرم شنيدم كه مى فرمود" شهر قم مركز شيعيان ما است". بزرگان شهر قم وقتى از اين خبر مسرت بخش مطلع شدند به استقبال آن حضرت شتافتند و در حالى كه "موسى بن خزرج" بزرگ خاندان "اشعرى" كجاوه آن حضرت را به دوش مى كشيد و عده فراوانى از مردم پياده و سواره گرداگرد كجاوه حضرت در حركت بودند، در روز 23 ربيع الاول سال 201 هجرى قمرى حضرت وارد شهر مقدس قم شد. سپس در محلى كه امروز "ميدان مير" ناميده مى شود شتر آن حضرت مقابل در منزل "موسى بن خزرج" زانو زد و افتخار ميزبانى حضرت نصيب او شد.
آن بزرگوار به مدت 17 روز در اين شهر زندگى كرد و در اين مدت مشغول عبادت و راز و نياز با پروردگار متعال بود.
محل عبادت آن حضرت به نام "بيت النور" هم اكنون محل زيارت ارادتمندان آن حضرت است.
سرانجام در روز دهم ربيع الثانى سال 201 هجرى پيش از آنكه ديدگان مباركش به ديدار برادر روشن شود، در ديار غربت و با اندوه فراوان ديده از جهان فروبست و شيعيان را در ماتم خود به سوگ نشاند .
مردم قم با تجليل فراوان پيكر پاكش را به سوى محل فعلى كه در آن روز بيرون شهر و به نام " باغ بابلان" معروف بود تشييع و دفن كردند.
پس از دفن حضرت معصومه(س) موسى بن خزرج ، سايبانى از بوريا بر فراز قبر شريفش قرار داد تا اينكه حضرت زينب فرزند امام جواد(ع) به سال 256 هجرى قمرى اولين گنبد را بر فراز قبر شريف عمه بزرگوارش بنا كرد و بدين سان تربت پاك آن بانوى بزرگوار اسلام ، قبله گاه قلوب ارادتمندان به اهل بيت (ع) و دارالشفاي دلسوختگان عاشق ولايت و امامت شد.
ايجاد فضاهاي معماري برتربت پاك حضرت فاطمه معصومه(س) به نيمه دوم قرن دوم برمي گردد . به استناد كتب معتبر تاريخي اين بنا همچنان پابرجا بود تا درميانه قرن پنجم توسط اميرابوالفضل عراقي ازرجال دوره طغرل اول سلجوقي (429- 465 هجري . قمري ) تجديد بنا شد . با آغاز قرن دهم هجري قمري وشروع فرمانروايي سلسله صفوي ، آستانه قم ازحرمت وعظمتي بسيار برخوردار شد. درعصر قاجار، فتحعلي شاه دومين پادشاه اين سلسله به قم وآستانه مقدسه توجهي خاص مبذول داشت ، چنانكه تزئينات كنوني به همراه رواقها وبيوتات فعلي اغلب متعلق به آن دوره است.
نظر شما