سال 1382 بود ... اما آن شب ، آقاي منزوي - به اشتباه - به فرهنگسراي ديگري مراجعه كرده بود ... همين موضوع ، او را با تاخير قابل توجهي به جمع رساند و مي توان گفت كه استاد موفق شد در نيم ساعت پاياني مراسم حاضر شود .
تا قبل از حضور ايشان ، همه كساني كه آنجا با بهانه گراميداشت منزوي گرد آمده بودند ، غزلهاي عاشقانه خود را خواندند ، در همه آثاري كه آن شب خوانده شد ، رنگ و بوي " عشق زميني " وجود داشت ، اما وقتي آقاي منزوي پشت تريبون قرار گرفت ، با همان صداي گرفته كه حكايت از درد و بيماري وي داشت ، غزلي بسيار زيبا و دلنشين در خصوص مظلوميت حضرت فاطمه زهرا ( س ) خواند ... به طوري كه حاضران از شدت تعجب ، در لاك خود فرو رفتند . | |
در سالمرگ اين شاعر ، و در گفت و گو با مهر مطرح شد :
خاطره سعيدي راد از زنده ياد حسين منزوي / شعري كه استاد را عاقبت بخير كرد
خبرگزاري مهر - گروه فرهنگ و ادب : يك سال و اندي از درگذشت حسين منزوي - غزلسراي معاصر مي گذرد ، آنچه مي خوانيد بيان خاطره اي از اين شاعر است كه توسط عبدالرحيم سعيدي راد - شاعر و منتقد ادبيات ، در اختيار مهر قرار داده شده و از نظر مي گذرد :
کد خبر 189157
نظر شما