برنامه هايي كه به وسيله هنرمندان داخل كشور در زمينه سريال و فيلم توليد مي شود، اين ويژگي مهم را دارد كه با توجه به برنامه ريزي و دقت نظر مديران تلويزيون توليد شود و خصوصيات و مباني فرهنگي حاكم بر كشور در آنها لحاظ گردد. به اين جهت توليدات داخلي قابل كنترل و تعيين كميت و كيفيت هستند. اما نكته مهم اينجاست كه كيفيت آثار ايراني به دلايل مختلف از جمله بودجه، سطح فعاليت هنرمندان، امكانات و ... ميزان مشخصي دارد كه همين مسايل باعث مي شود، درصدي از اين آثار مورد توجه مخاطب قرار نگيرد. از طرف ديگر، مساله بودجه و كميت توليد آثار داخلي در بين است. ميزان بودجه تلويزيون به اندازه اي است كه در سال تعداد معدودي اثر را مي تواند توليد كند كه با توجه به ساعت پخش بالا و تعدد شبكه هاي تلويزيوني، تامين منظم و بدون وقفه براي اين حجم پخش فقط به وسيله توليدات داخلي امكان پذير نيست. نكته ديگر اينكه فيلم هاي سينمايي كه در طول سال توليد مي شود، هم از نظر حجم و هم كيفيت پاسخگوي نياز پخش نيست. به اين مفهوم كه تعداد فيلم هاي سينمايي توليد شده كم است و ضوابط پخش تلويزيون امكان نمايش همه اين آثار را نمي دهد. بنابراين بايد در پي تامين نياز پخش به وسيله استفاده از آثار خارجي بود.
فيلم ها و سريال هاي تلويزيوني خارجي در وهله نخست اين ويژگي را براي تلويزيون دارد كه از نظر بودجه به نسبت توليد يك اثر داخلي بسيار مقرون به صرفه تر است. به اين مفهوم كه توليد يك فيلم يا سريال تلويزيوني نيازمند صرف وقت و هزينه هاي بسيار زيادي است كه كار را دشوار مي كند. در حالي كه خريد يك فيلم و يا سريال تلويزيوني خارجي هم از نظر زمان و هم به جهت هزينه، بودجه بسيار كمتري را در بر مي گيرد. مساله ديگر اينكه از نظر مضمون و ساختار، آثار تلويزيوني خارجي با توجه به تعدد شركت ها و مجامع خارجي كه مشغول فعاليت هستند، تنوع زيادي در آثار خارجي وجود دارد. اما نكته اساسي اينجاست كه آثار خارجي با توجه به ذايقه جهاني ساخته مي شود و بسياري از اين نوع آثار با فرهنگ ملي و شرايط آرماني جامعه ما تفاوت بسياري دارد.
ترميناتور
به نظر مي رسد طي چند سال اخير تلويزيون تلاش كرده با ايجاد شرايطي كه براي پخش فيلم هاي سينمايي روز دنيا به وجود آورده است، در اين راه گام بردارد كه بتواند با رسانه هاي فراگير جهاني از جمله ماهواره و راه هاي ورود غير قانوني فيلم هاي خارجي به كشور رقابت كند. از طرف ديگر، فيلم هاي مطرح روز دنيا را با اعمال حك و اصلاح هايي براي تماشاي عمومي آماده كند. اما نكته قابل توجه در اين بين مضمون آثار است كه هر اندازه هم اصلاح روي آنها صورت بگيرد، درونمايه اثر را نمي تواند تغيير دهد و در نتيجه تاثير خود را بر ذهن مخاطب مي گذارد.
حال اين سوال مطرح است كه با توجه به حجم زياد فيلم هاي سينمايي امريكايي و اروپايي كه به وسيله شبكه هاي مختلف تلويزيون پخش مي شود و با دانستن اين مساله كه تلويزيون در سالهاي اخير، به نمايش فيلم هاي پليسي، جنايي، حادثه اي، وحشت و ... كه با فرهنگ جوامع غربي تناسب دارد، بيشتر تمايل نشان داده است، بيننده گان تلويزيون و جوانان و نوجوانان را به چه انديشه و افق نگاهي رهنمون خواهد كرد؟ و آيا راه گريزي از اين جهاني شدن !!! هست؟
نظر شما