چندين نويسنده بايد كار كنند تا شمائي از چهره زن در ادبيات تصوير شود

اين نويسنده در گفت و گو با خبرنگار فرهنگ و ادب مهر ، با بيان اين مطلب ،  افزود :  دنياي زنان در ادبيات ما تاكنون ناشناخته بوده ، دركشور ما آن طور كه بايد ، در ادبيات داستاني به زنان پرداخته نشده است و زواياي مختلف زندگي زنان و زندگي دروني زن در ادبيات پررنگ نشده است .

نويسنده كتاب روياي تبت دراين باره گفت : اين كاري است كه زنان خود بايد انجام دهند ؛ زنان بهتر از هركسي مي توانند درباره زندگي خود بنويسند . من فكر مي كنم زنان نويسنده ما در حال حاضر خيلي خوب پيش مي روند و چيزي كه در بيش ازهر چيز در آثار آنها وجود دارد صداقت صميميت  .

وفي در توضيح اين مطلب گفت : اگرچه زنان از ابتداي ادبيات معاصر ايران حضور پررنگي نداشتند اما در دهه هاي اخير بسيار موفق بوده اند و آثاري كه آنها خلق مي كنند مي تواند براي زنان ديگر روشنگر و هم آموزنده باشد .

وي درباره تجربيات نويسندگي خود به عنوان يك زن به مهر، گفت : در آغاز نوشتن ، اگر جنبه ناخود آگاهي كه هنگام شروع كار در نوشته من حضور پيدا مي كند را در نظر نگيريم ، آن خصوصياتي كه من دوست دارم در داستان هايم باشد و به خصوص درباره شخصيت هاي زن بنويسم چيزهايي است كه در زندگي يك زن وجود دارد ،  ولي در آثار ديگر نويسنده ها ( مردان ) ديده نمي شود ؛  پيچيدگي هايي كه درون يك زن است ولي كسي به آن اشاره نمي كند .

نويسنده كتاب ترلان درباره اين كه چرا نويسندگان ديگر(مردان ) درباره اين پيچيدگي ها در آثارشان چيزي نمي نويسند ،  توضيح داد : اين مساله چند دليل ممكن است داشته باشد ،  شايد به اين خاطر باشد كه ديگر نويسندگان نمي خواهند اين خصوصيات و ويژگي ها را ببينند يا اين كه اصلا به زن اهميتي نمي دهند .

فريبا وفي درباره تلاش خود در اين باره گفت : من دوست دارم در نوشته هايم به دغدغه هايي كه بسيار ناچيز نشان داده شده ،  بپردازم . واقعيت اين است كه اين دغدغه ها خيلي مهم تر از آن است كه ناديده گرفته وحقير پنداشته شود .

وي تصريح كرد : طرح اين ويژگي ها درباره زنان در رمان يك كار گسترده و پيچيده اي است ، اين كار مانند يك پروسه اي نيست كه شروع كنيم ودر يك جايي به پايان برسد ؛ اين گونه نيست يك نويسنده زن بنشيند وتصميم بگيرد و با اراده بخواهد درباره يك مشكل خاص زنان رمان يا داستاني بنويسد .

اين نويسنده با اشاره به فرايند دشوار نوشتن يك داستان گفت : حتي يك زن هم كه مي خواهد درباره مسائل زنان بنويسند بايد در اين باره بسيار مطالعه كند، با مسائل از نزديك آشنا باشد و نسبت به همه جوانب موضوع شناخت داشته باشد . هيچ زني صرف اين كه زن است ، نمي تواند درباره زنان بنويسد ، همانطور كه هرنويسنده مردي تا از تمام جنبه هاي روانشناختي ، جامعه شناسي و ديگر ابعاد وجودي انسان شناخت دقيقي نداشته باشد نمي تواند رمان قابل قبولي درباره شخصيت مرد بنويسند .

نويسنده كتاب روياي تبت درباره لحن زنانه در اين اثرگفت : خواننده اي مي گفت كه مشخص است كه اين كتاب را يك نويسنده زن نوشته است ، دليلش هم اين بود كه در متن از ماشين هاي زيادي صحبت شده است ولي تنها به رنگ آنها اشاره شده است . اين خواننده مي گفت از نظر روانشناسي وقتي يك زن درباره ماشين صحبت مي كند تنها از رنگ آن صحبت مي كند در حالي كه مردها معمولا درباره نام ، مدل و سال ساخت خودرو صحبت مي كنند .

وي درباره اين رمان افزود : برخي ديگرازخوانندگان به من گفتند كه شخصيت پردازي زنها دراين كتاب خيلي بهترازمردهاست . برخي ديگر از خوانندگان نيز اعتقاد داشتند كه در كتاب " روياي تبت " خواننده زياد نمي تواند به درون مردهاي داستان نفوذ كند ومشخص نيست كه در درون آنها چه مي گذرد .

فريبا وفي در تشريح نوع شخصيت پردازي در رمان " روياي تبت " به  مهرگفت : پاسخ اين سوال ، روشن است به اين دليل كه من يك زن هستم راحت تر مي توانم درباره يك زن صحبت كنم . من به عنوان يك زن ،  درون خود را بهتر از درون مردها مي بينم و به راحتي مي توانم درباره درونيات زنها داستان پردازي كنم . دنياي مردها براي من تاحدودي - در بعضي ابعاد - شايد ناشناخته باشد ؛ البته براي خيلي از نويسندگان مرد هم اين گونه است و من مي بينم كه خيلي از مردها هم درباره شخصيت پردازي كاراكترهاي مرد مشكلات زيادي دارند .

وي درپايان گفت : البته همه اين مواردي كه اشاره كردم در آخر به مهارت نويسنده باز مي گردد ، اگر نويسنده در كار خود چيره دست باشد از زن ومرد به راحتي مي نويسد و شخصيت پردازي زنان ومردان براي او تفاوتي ندارد . نويسندگان بزرگي مانند موپاسان خيلي خوب از شخصيت هاي زن در داستانهايشان استفاده مي كنند ، هرچند خودشان مرد هستند .