ناتاشا اميري : " جريان مظلوم نمايي زن در ادبيات " كهنه شد / ترس زنان در نوشتن ، به جهان بيني شخصي آنان بر مي گردد

اين نويسنده ،  در گفت و گو با خبرنگارفرهنگ و ادب  مهر، با بيان اين مطلب  افزود :  بيست سال قبل در ادبيات ، جرياني به راه افتاده كه درباره جنس زن مظلوم نمايي مي كرد وهمه اش درباره ظلم به جنس زن سخن مي گفت . اين جريان خيلي دوام نياورد ونويسندگاني كه آن گونه مي نوشتند ديگر اين رويكرد را ندارند .

خيلي بد است كه برخي از نويسندگان ما فقط يك سويه به جامعه نگاه كنند .

وي تصريح كرد : منظور من از مظلوم نمايي اين است كه در آثار اين نويسندگان ، جنس زن مدام مورد آزار واذيت شوهر قرار مي گرفت ولي بايد به اجبار اين شرايط را تحمل كند ، درحالي كه همه با او احساس همدردي مي كنند .

وي خطاب به زنان نويسنده گفت : اگر زنان مي ترسند كه در داستان مطالبي را بيان كنند ، اين ترس به جهان بيني شخصي آنها باز مي گردد كه جرات بيان خيلي از مطالب را ندارند .

اميري افزود : اين كه ما بخواهيم صرفا به اين گونه مسائل درباره مشكلات زنان در ادبيات بپردازيم ، همان طور كه يك دسته از نويسندگان اين گونه مي نوشتند وفقط به اين مسائل مي پرداختند مطمئنا به نتيجه مطلوب نمي رسند . داستان نويسي فقط بيان يك وجه از جامعه نيست و داستان نويسي تمام ابعاد جامعه را در بر مي گيرد .

اين نويسنده تصريح كرد : اين خيلي بد است كه برخي از نويسندگان ما فقط يك سويه به جامعه نگاه كنند . 

نويسنده كتاب با من به جهنم بيا ، درباره دغدغه هاي زنانه در اين رمان گفت : در رمان " با من به جهنم بيا " اين گونه نيست كه من دغدغه هاي زنانه را مطرح كنم . در " با من به جهنم بيا " دخترهايي را تصوير كرده ام كه دخترهاي معاصر خودم بودند آنها مي ترسيدند كه وضعيت خود را تغيير دهند و كار كمي براي تغيير اين شرايط انجام مي دهند . من اين موضوع را قبول دارم كه دغدغه هاي آنها را به عنوان يك زن مطرح كرده ام اما در كتاب بامن به جهنم بيا فقط مسائل زنانه مطرح نشده است .

ناتاشا اميري : داستان نويسي فقط بيان يك وجه از جامعه نيست و داستان نويسي تمام ابعاد جامعه را در بر مي گيرد .

اميري درباره اين كتاب افزود : اين كتاب بيشتر طرح مسائل دخترهايي است كه عرفان را واسطه اي قرار مي دهند كه به مسائل ديگر برسند ؛  اين نكته اي بود كه مدنظر من بود . اما از سوي ديگر بايد دانست كه دخترهاي اين رمان خيلي جسور هستند . شخصيتي مانند هلن دختري جسور است ، او نماينده اي از دخترهايي است كه در جامعه مي بينيم و رويدادهاي اين رمان به عنوان واقعيتي در اطراف ما قابل مشاهده است .

اين نويسنده درباره طرح دغدغه هاي زنانه در آثارداستاني اش گفت : من داستاني دارم با عنوان " مادر بزرگ گفت مي ارزيد " كه در آن داستان ديدگاه هاي زنانه مطرح شده است و آن هم به اين خاطر است كه من قصد داشتم يك  واقعيت اجتماعي را به تصوير بكشم ، اما قصد شعار دادن والگو سازي نداشتم .

وي  تصريح كرد : من به عنوان يك نويسنده اين گونه افراد را زياد مي بينم . زنها ويژگي هايي دارند كه روي ديدگاه من به عنوان نويسنده تاثير مي گذارد اما اين صرفا دليل نمي شود كه ما به دغدغه هاي زنانه در ادبيات بپردازيم و نسبت به جنس زن مظلوم نمايي كنيم .

اميري درباره مظلوم نشان دادن زن در داستان " باسكوت " گفت : من در داستان هايي كه تاكنون درباره زنان نوشته ام ،  سعي كرده ام درباره زنان مظلوم نمايي نكنم واين بخش را از داستان هايم حذف كنم . ممكن است برخي از داستان " با سكوت " اين تعبير را داشته باشند كه شخصيت زن در اين داستان خيلي مظلوم است درحالي كه من در قسمت پاياني جمله بخشي از روح او را نشان مي دهم كه چندان هم مظلوم نيست .