دركنارهم با صلح و دوستي زندگي كنيم

به گزارش خبرگزاري" مهر" اين فيلم كه روايت بچه هاي افغاني درزمان حمله آمريكا به افغانستان است، درمدت چهاردقيقه و40 ثانيه ساخته شد وبازتاب گسترده اي درميلان ومطبوعات ايتاليا داشت.
روايت بچه هاي افغاني اززبان مجيد مجيدي: اوائل زمستان سال 1380(2001) با شروع حمله آمريكا به افغانستان براي ساخت فيلم مستندي وارد خاك افغانستان شدم، ازچند شهر مرزي وچند اردوگاه كه توسط ايران درمرزي وچند اردوگاه كه توسط  ايران در مرزهاي جنوب شرقي درخاك افغانستان احداث شده بود، فيلمبرداري كردم.
درطول آن مدت با صحنه هاي وحشتناكي روبروشدم، ازهمه جا وهمه چيزبوي مرگ به مشام مي رسيد ودراين فضاي سنگين و مرگباركودكان ونوجواناني را مي ديدم كه دريك قدمي مرگ چگونه به زندگي اميد بسته بودند، آنها نه تنها تسليم مرگ نمي شدند، بلكه به واسطه روح پاك وزيباي خود بارقه هاي اميد را نزد بزرگترهاي خود زنده مي كردند.
يكي ازاين بارقه هاي اميد وزندگي، ورزش بود. من بلافاصه بعد ازبازگشت به ايران، مقدمات سفرديگري را به خاك افغانستان و اردوگاههاي افغاني تدارك ديدم وچند وسيله ابتدايي مثل توپ فوتبال، چندين پرچم رنگي، طناب و... براي آنها بعنوان هديه بردم.
آنها به قدري به وجد آمدند كه مقدمات مسابقاتي را به كمك ما، بزرگترهاي خود تدارك ديدند. ابتدا ازنگاه من همه چيزخيلي بچه گانه بنظرمي رسيد، ولي بعد دريك فضاي جدي توام با يك حس بسيارقوي قرارگرفتم و آنها با جديت تمام مي گفتند كه ما مي خواهيم يك المپيك برگزاركنيم.
بنظرمن آن بچه ها به دنيا به شكل سمبليك پيام بزرگي را ازطريق ورزش انتقال دادند ( كه ما حق زندگي كردن داريم ) جنگ پديده زشتي است، بياييم باهم ودركنارهم با صلح و دوستي ومحبت زندگي كنيم.