يك دست هم صدا دارد/ جریان اميد در زندگي سيد مرتضي

به گزارش خبرنگار مهر، شاکر بودن ویژگی ممتازی است که در وجود افراد بسیاری قرار گرفته است.

بسیاری از ما با وجود اینکه از مواهب بسیاری بهره می بریم قدر آنها را ندانسته و به نوعی کفران نعمت می کنیم.

باید به داشته‌های خود مانند سلامتی، علم، فرزند و همسر خوب و یا توانایی و انرژی و جوانی که داریم اهمیت بدهیم و قدردان این نعمت ها و خداوندی که آن را به ما عطا کرده است، باشیم.

خداوند متعال در قرآن کریم در این مورد می فرماید: شکر نعمت‌های الهی را به جا بیاورید تا من هم نعمت‌هایم را بیشتر کنم و اگر شما کفران نعمت کنید و قدرشناس نباشید، من همه چیزها را از شما می گیرم.

شاکر بودن رمز موفقیت در زندگی "سید مرتضی" است

شاکر بودن در کنار توکل به خدا، انگیزه زندگی را افزایش می دهد و همین نکات رمز پذیرفتن معلولیت از جانب جوان معلول هنرمند ابرکوهی است که راز موفقیت در زندگیش را در گفتگو با او جویا شده ایم.

سید مرتضی زارعزاده در زندگی بدون آرزو هم نیست و همین مسئله امید را در زندگی او افزایش داده است.

وی در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: 27 ساله هستم و بیستم تیرماه سال 89  که راننده کامیون بودم در حین بستن چادر بر روی بار، در بندر عباس با لودری که وظیفه بارگیری داشت برخورد کردم که نتیجه آن قطع رگهای دست چپم بود و در نهایت چند روز بعد منجر به قطع آن شد و بعدها مطلع شدم که شاید سهل انگاری پزشکان نیز در معالجه من بی تأثیر نبوده است.

به راحتی با معلولیت کنار آمدم/ تسلی بخش خانواده بودم

وي ادامه داد: به راحتی با این مسئله کنار آمدم و حتی در چند روزی که در بیمارستان به سر بردم در صدد دلداری به همسر و خانواده ام برآمدم.

به نظرم غصه دردی را دوا نمی کرد و با ماتم گرفتن تنها انگیزه های زندگی را از خود و خانواده می گرفتم.

از بیمارستان که مرخص شدم و درست چند روز بعد از حادثه، زندگی را از سر گرفتم. در بین دوستان و در سطح شهر رفت و آمد کردم و تلاش کردم که خود را همچنان آدمی سالم در جامعه بشناسانم.

وي مي گويد: همین مسئله باعث شد که از همان ابتدا هیچکس به من نگاهی ترحم آمیز که از آن بیزار بودم نداشته باشد.

قبل از آن حادثه، در کنار رانندگی برای دیگران، کار معرق چوب می کردم. بعد از چند ماه که بیکار بودم به همسرم  این هنر را یاد دادم و با هم به این کار هنری پرداختیم. او نیز دوشادوش خودم برای انگیزه دادن به من تلاش کرد و چند تابلوی من نیز بر دیوار مساجد و تکایا به صورت هدیه نقش بسته است که به این کارها افتخار می کنم.

سيد مرتضي ادامه مي دهد: بعد از مدتی با توجه به اینکه متوجه شدم این کار در کنار مستمری محدودی که از تأمین اجتماعی دریافت کردم، نمی تواند چرخ های زندگیم را به حرکت در بیاورد، با مشورت با خانواده و اندک وامی که فراهم کردم به کار لباس فروشی در بازارهای هفتگی پرداختم و مغازه کوچکی به عنوان انباری کرایه کردم ضمن آنکه به کار هنری مورد علاقه ام نیز ادامه می دهم.

وي مي گويد: کاری که در پیش گرفته ام کاری سنگین است و میزهای کارم را برروی سقف ماشین می گذارم و دکور کار خود را نیز به تنهایی در بازارچه ها می چینم و بعد از پایان کار نیز وسائل را جمع آوری می کنم.

با وجود تمامی مشکلاتی که در کار دستفروشی با آن مواجه هستم به واسطه این که خداوند توانایی انجام کارهایم را به من داده است، شاکر هستم و با روحیه ای که در خود سراغ دارم، اگر ناگزیر از پذیرفتن هر گونه کمکی برای انجام دادن شغل خود بودم، آن را کنار می گذاشتم.

مردم نیز با من رفتاری مشابه کسبه ای که سالم هستند دارند،‌ در خرید اجناس با من چانه می زنند و هیچکس تلاش نمی کند که به زعم خود، به واسطه معلولیت من کالایم را با ملاحظه بیشتری خریداری کند.

 گاهي خودم نیز مقداری از وجوه البسه خریداری شده توسط مردم را به عنوان تخفیف به آنها بر می گردانم و همین برخورد مردم باعث افزایش روحیه در من می شود.

آرزویی که امید به تحقق آن دارم

در حال حاضر حقوق از کار افتادگی تأمین اجتماعی را بابت وام های مختلف از جمله ثبت نام مسکن مهر پرداخت می کنم و با وجودی که خانه به من تحویل داده شده است و با توجه به اینکه برای ساکن شدن در آن باید هزینه های دیگری نیز انجام دهم قادر به سکونت در آن نیستم.

اگر زمینه پرداخت وامی برای خرید دستگاه برش لیزری برایم فراهم شود و همچنین پشتوانه ای مانند برگزاری نمایشگاه و عرضه محصولات تولیدی خود داشته باشم، علاوه بر تأمین زندگی خود می توانم برای دیگران نیز مثمر ثمر باشم.

حدیث زندگی قصه درس گرفتن است/ یاور دیگران باشیم

حدیث زندگی حدیثی طولانی است مهم این است که با آن چگونه برخورد می کنیم چه بسیار افرادی که در عین برخورداری از سلامت تن و مواهب مالی بسیار، به اهداف والای زندگی نرسیده اند و چه بسیار کسانی که در ظاهر از چنین نعماتی بی بهره بوده اند ولی زندگی شیرینی را تجربه کرده اند.

داشته های ما همیشگی نیست. مال، دارایی و زیبایی از جمله نعماتی است که در بسیاری اوقات به راحتی و با کوچکترین حادثه از بین می رود و یا به نقمت تبدیل می شود.

به اطراف خود نظر کنیم و از زندگی افرادی که از داشتن امکانات اولیه زندگی و از جمله سلامت بی بهره  هستند، درس بگیریم.

زندگی معلولانی که تلاش می کنند با سرفرازی و بدون نياز به نگاه ترحم آميز ديگران،‌ زندگی های موفقی را تجربه کنند درس بزرگی برای ماست که با تکیه بر داشته های خود، علاوه بر زندگی بدون دغدغه های بیهوده،یاور دیگران در پهنه این دنیا که عرصه یک آزمایش بزرگ الهی است، باشیم.

-----------------
عکس و گزارش: رحیم میرعظیم