محمد دیندار از منتقدان سینمای ایران در نقد عملکرد سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به خبرنگار مهر گفت: جواد شمقدری رئیس سازمان سینمایی یا همان معاونت سابق سینمایی، در واپسین ماه‌های ریاست خود حرف‌هایی بر زبان می‌آورد که تناقضات عملکرد مدیریتی وی را با گفتارش بیشتر آشکار می‌کند.
وی با ذکر مثالی عنوان کرد: صحبت‌های وی درباره لابی‌گری با اسکار برای برنده شدن فیلم "جدایی نادر از سیمین" این پرسش ساده را در ذهن رقم می‌زند که اگر او تا این حد در تعامل با چند هزار داور خارجی آکادمی اسکار و دیگرانی که ما نمی‌دانیم، استاد و موفق است پس چرا در طول سه سال مدیریت خود نتوانست با اهالی سینمای ایران به یک تعامل سازنده دست یابد و سینمای ایران در زمان این مدیر سینمایی اینگونه دچار چندپارگی و انشقاق شد.
این منتقد همچنین توضیح داد: در حالی که طی سه سال گذشته مدیران سازمان سینمایی و بنیاد فارابی سعی کردند تا حضور فیزیکی خود را در هیچ جشنواره خارجی از دست ندهند و ضمن حضور حداکثری در این جشنواره ها که هم فال بود و هم تماشا، مدعی شدند که حضور اتوبوسی در کن و ونیز و غیره و غیره در راستای استفاده از فرصت‌های بین‌المللی و برای ارتقا و ارتباط سینمای ایران با جهان بوده است، پس چرا به‌طور مثال وقتی یکی از بزرگترین کرسی‌های سینمای دنیا یعنی نایب رئیسی "فدراسیون جهانی تهیه‌کنندگان خصوصی در جهان" به عهده فردی ایرانی یعنی محمد مهدی عسگرپور مدیر و فیلمساز شناخته‌شده و ارزشی کشورمان بود، هیچگاه از سر تعامل با وی برنیامدند تا با استفاده از این کرسی، قدم‌هایی برای بهبود وضعیت سینمای ایران در جهان بر دارند.
دیندار تاکید کرد: این در حالی است که عسگرپور در همین پست تاکنون باعث شده تا نقشه و تصمیم تحریم سینمای ایران در چند جشنواره بین المللی نقش بر آب و ملغی شود و به این شکل جشنواره‌های بین‌المللی تنها جولانگاه سینمای رژیم صهیونیستی و دیگر دشمنان کشور نشود. باری! در حالی که هنر سینما، هنری است که در پی تعامل سازنده با مخاطبان خود است، جا داشت که مدیران سینمای ایران نیز در این چند سال اخیر، شیوه‌هایی را به‌کار می‌بستند که در پی "وصل" کردن بودند و نه "فصل کردن" و چه خوش گفت مولانا که " تو برای وصل کردن آمدی، نه برای فصل کردن آمدی" اما افسوس که این فرصت نیز بگذشت و بر دامنه سایر فرصت‌سوزی‌ها افزود.
نظر شما