دولت آينده خصوصي سازي بخش درمان را متوقف كند

 به گزارش خبرنگار اجتماعي خبرگزاري مهر بحث خصوصي سازي پرستاري بحثي است كه از سال گذشته تا كنون در جريان است، هيچ يك از مسوولان بهداشت و درمان كشور به طور علني اجراي خصوصي سازي پرستاري را تاييد نكرده و اصولا از اظهار نظر در اين رابطه سر باز مي زنند، اما نگراني در اين زمينه همچنان وجود دارد چرا كه طبق اقدامات انجام شده واگذاري بخش هاي ويژه بيمارستان هايي چون امام خميني (ره) شريعتي و بوعلي به بخش خصوصي حتمي شده است.

اين در حالي است كه سازمان نظام پرستاري بارها اعلام كرده كه خصوصي سازي پرستاري خيانت به بيماران است. اما عواقب اين خصوصي سازي همچنان از سوي مسوولان بهداشت و درمان كشور ناديده گرفته مي شود و شركت هاي مذكور با عدم رعايت حقوق پرستاران انگيزه خدمات رساني درست و بموقع را در آنها از بين برده و باعث پايين آمدن كيفيت خدمات درماني مي شوند، ضمن اينكه در هيچ يك از بيمارستان هايي كه تامين نيروي پرستار آن  به بخش خصوصي سپرده شده است نيروي پرستار به ميزان كافي وجود ندارد.

دبير كل خانه پرستار در اين باره به خبرنگار خبرگزاري مهر مي گويد: متاسفانه تلاش هاي ما براي برچيدن خصوصي سازي پرستاري بي فايده بوده و در اين زمينه نتوانسته ايم به موفقيت دست پيدا كنيم، هم اكنون نيز اقدامي كه در حال شكل گيري است، سپردن بخش هاي ويژه بيمارستاني از جمله ICU و CCU به بخش خصوصي است، بيماران در اين بخش توان بيان نيازهاي خود را ندارند، در واقع آنها بي دفاع ترين بيمارانند و سپردن اين بخش ها به دست بخش خصوصي به معناي بالا بردن آمار مرگ و مير در بيمارستان ها است.

وي تصريح مي كند: در بيمارستان امام خميني (ره) بخش مراقبت هاي ويژه به بخش خصوصي واگذار شده است و در شيفت شب اين بخش با توجه به بستري بودن 5 بيمار تنها يك پرستار مشغول به كار است.

شريفي مقدم مي گويد: شركت هايي كه خصوصي سازي پرستاري را به دست گرفته اند تنها به دنبال منافع خود هستند به همين دليل در بسياري از موارد از پرداخت حق و حقوق پرستاران سر باز زده و هر زمان كه با اعتراض آن ها مواجه شوند عذرشان را مي خواهند و اين كار نتيجه اي جز لطمه زدن به بهداشت و درمان جامعه و به خطر انداختن جان بيماران نخواهد داشت.

 وي خاطر نشان مي كند: خصوصي سازي طرحي است كه قبلا در ديگر كشورهاي دنيا امتحان شده و در هيچ جا نتيجه خوبي در بر نداشته است، حال چرا مسئولان بهداشت و درمان كشو ما نمي خواهند تجربه ديگران را دوباره تجربه  كنند  و تا قبل از وقوع فاجعه طرح خصوصي سازي را بر نمي چينند سوالي است كه ما هنوز پاسخي براي آن پيدا نكرده ايم.

حذف كارانه ها

 به گزارش مهريكي ديگر از مطالبات پرستاران حذف كارانه ها است ، چرا كه پرداخت اين كارانه بسيار غير عادلانه صورت مي گيرد، هر پزشك 20 تا 30 برابر يك پرستار كارانه دريافت مي كند، اين در حالي است كه حق كارانه جزو مطالبات اصلي پرستاران است و سازمان نظام پرستاري نيز بر روي اين موضوع كار كارشناسي انجام داده و آن را به صورت يك طرح براي تصويب به مجلس فرستاد.

اما متاسفانه پيگيري بحث كارانه پرستاران از طريق وزارت بهداشت و درمان به جايي نرسيد و وزارتخانه عملاً با دادن كارانه به پرستاران مخالفت كرده و معتقد بود كه براي اين كار ابتدا بايد خدمات پرستاري تعرفه گذاري شود، البته مشكل ديگري كه در اين بحث وجود دارد، منبعي است  كه اين كارانه از طريق آن تامين شود كه متاسفانه تاكنون هيچ منبع مالي براي اين كار در نظر گرفته نشده است.

حالا پرستاران اميدوارند كه با تصويب طرح تعرفه گذاري خدمات پرستاري در مجلس بعد از سال ها بتوانند از حق قانوني خود استفاده كنند.

سخت و زيان آور بودن شغل پرستاري

سال ها است كه پرستاران بخش خصوصي منتظرند تا بالاخره طرح سخت و زيان آور بودن شغل پرستاري در بخش خصوصي به تصويب برسد و آن ها از مزيت هاي اين طرح استفاده كنند.

با ورود بيماري هاي جديد از جمله ايدز، درصد افرادي كه به شغل پرستاري علاقه نشان مي دهند بسيار پايين آمده است، البته اين آمار بيشتر در مورد كشورهاي توسعه يافته صدق مي كند، كساني كه در اين كشورها به شغل پرستاري روي آورده اند از امكانات ويژه اي برخوردارند و شغل آن ها در ليست مشاغل سخت و زيان آور در رده هاي نخست قرار دارد، اما در ايران پرستاران هنوز هم به دنبال تصويب اين قانون هستند.

سخت ترين كار ، كمترين حقوق

 جالب است اگر بدانيم كه پرستاران در كشور ما در پايين ترين رده حقوق هستند، حقوق آن ها بين 35 تا 45 درصد كمتر از معلمان است، حقوق دريافتي يك پرستار كه در شهرستان مشغول به كار است بين 120 تا 130 هزار تومان است آن هم با 30 شيفت كامل كاري، يعني اين پرستار حتي حق استفاده از مرخصي هاي قانوني خود را هم ندارد.

بسياري از پرستاران به دليل نداشتن حقوق مكفي مجبورند براي تامين هزينه هاي زندگي خود زمان بيشتري را كار كنند و اين باعث مي شود كه آن ها در ساعت هاي پاياني كار به دليل خستگي ديگر قادر به ارايه خدمات درست به بيماران خود نباشند و همين امر ممكن است باعث مرگ بيمار شود.

فوت بيماران به دليل خستگي پرستار و ارايه خدمات اشتباه و يا دير رسيدن بر بالين بيمار از جمله معضلاتي كه جامعه پرستاري با آن دست به گريبان است، اما هيچ يك از مسئولان وزارت بهداشت و درمان حاضر به پذيرفتن اين مشكل نيستند.

كمبود نيروي انساني

 به گزارش مهريكي  ديگر از معضلاتي كه پرستاران سال ها است با آن دست به گريبانند و با ورود بيماري هاي جديد به چرخه بهداشت ودرمان و افزايش امكانات درماني در بيمارستان ها بيش از هر زمان ديگري به چشم مي خورد كمبود نيروي انساني در بخش پرستاري است.

در حال حاضر بيمارستان هاي دولتي در بخش هاي ويژه خود تنها يك يا دو پرستار دارند، در حالي كه در مثلا در بخش CCU يك بيمارستان حداقل 15 پرستار بايد حضور داشته باشند، تا بتوانند به موقع به بيماران خود خدمت رساني كنند.

اين در حالي است كه سرانه پرستار در كشورهاي پيشرفته به ازاي هر هزار نفر حداقل 3 پرستار و حداكثر 6 تا 8 پرستار است، حال اگر جمعيت ايران را 70 ميليون نفر در نظر بگيريم، حداقل تعداد پرستار مورد نياز در ايران 210 هزار نفر است كه ما در خوشبينانه ترين شرايط بيش از 65 هزار پرستار شاغل نداريم. 

كمبود نيروي انساني در بخش پرستاري باعث بروز بسياري از مشكلات از جمله عدم رسيدگي لازم به بيماران شده است،  در حال حاضر بيشتر خدماتي كه بايد توسط پرستار به بيماران ارايه شود اكثر توسط همراه بيمار انجام مي گيرد و خيلي از خدمات بهداشتي و درماني نيز در اين زمينه به دليل كمبود پرستار انجام نمي شود.

دولت آينده و افق هاي پيش رو 

 حالا پرستاران براي احقاق حق خود به دولت آينده اميدوارند، آن ها از دولت آينده مي خواهند كه قبل از هر چيز حاشيه امنيت شغلي و معيشتي را برايشان فراهم كرده و كاري كند كه دست بخش خصوصي از ساختار بهداشتي و درماني كشور كوتاه شود، پرستاران از دولت آينده مي خواهند كه به شغل آن ها احترام گذاشته و سخت و زيان آور بودن شغل پرستاري را به رسميت بشناسد.