به گزارش خبرنگار مهر، یوسف حمید اوغلی ظهر امروز در نشست بررسی موضوع "تجاری سازی و توسعه کشت گیاه استویا در شمال کشور" افزود: استویا گیاهی بوته ایست که ارتفاع آن به یک متر نیز می رسد.
وی همچنین اظهارداشت: برگ های این گیاه دارای دی ترپن گلیکوزید است که بیش از 300 بار از سوکروز شیرین ترند.
عضو هیئت علمی گروه باغبانی دانشگاه گیلان گفت: بیشترین ترکیب موجود در برگ خشک استویا، استویوزاید و ریبودیوزاید A است که تا بیش از 10 درصد وزن خشک برگ را تشکیل می دهند.
وی افزود: گیاه استویا بومی نواحی شمالی آمریکای جنوبی است و به طور وحشی در سرزمین های بلند مناطق مرزی بین برزیل و پاراگوئه می روید و در آن مناطق به گیاه برگ عسلی معروف است.
حمید اوغلی اظهارداشت: به دلیل خاصیت شیرین کنندگی و درمانی برگ استویا، این گیاه به شدت از نظر اقتصادی و علمی مورد توجه قرار دارد.
وی گفت: ژاپن نخستین کشور آسیایی بود که در سال 1970 از استویوزاید به عنوان شیرین کننده در صنایع غذایی و دارویی استفاده کرد، پس از آن کشت استویا در چین، مالزی، سنگاپور، کره جنوبی، تایوان و تایلند گسترش یافت، این گیاه در آمریکا، کانادا و اروپا نیز رشد می کند.
عضو هیئت علمی گروه باغبانی دانشگاه گیلان افزود: استفاده از ترکیبات موجود در استویا به دلیل نقش آن در حفظ سلامتی و کنترل دیابت به طور گسترده ای در حال افزایش است و می رود که به تدریج جایگزین سوکروز (شکر معمولی) شود.
وی عنوان کرد: با توجه به مصرف سرانه بالای شکر در کشور می توان با استخراج استویوزاید و استفاده از آن در کارخانه های تولید کننده نوشابه، کمپوت، شیرینی و دارویی تا حد قابل توجهی عوارض و خسارت جبران ناپذیر مصرف شکر را کاهش داد.
حمید اوغلی در ادامه با اشاره به اینکه استویا فاقد سیکلامات کلسیم، ساخارین و آسپارتام است و کالری تولید نمی کند، یادآورشد: این گیاه برای افراد مبتلا به دیابت مضر نیست زیرا اثری بر میزان قند خون ندارد به علاوه بر خلاف برخی از شیرین کننده های مصنوعی فاقد عوارض کلیوی و عصبی است.
نظر شما