تپه استانداری از یار ماند و به دوست نرسید/ مشکل مالکیت تراژدی جدید تپه

به گزارش خبرنگار مهر، پروژه پارک ولایت یاسوج یکی از چالش برانگیزترین پروژه های عمران شهری دولت دهم در کهگیلویه و بویراحمد بوده که اگرچه به نتیجه نرسید اما معیار خوبی برای سنجش عیار مدیران این استان است.

تپه استانداری (یا تپه مسکن) در طول دوران استانداران دولت احمدی نژاد دو طرح کاملا متضاد را تجربه کرد و در نهایت بار اجرایی نشدن آنها بر دوش آخرین استاندار افتاد.

از تصمیم به احداث ساختمان استانداری تا پارک

مرداد ماه سال 89 بود که استاندار اسبق کهگیلویه و بویراحمد بخشی از فضای سبز تپه را تخریب و بیش از 100 اصله درخت را قطع کرد تا برای استانداری، ساختمانی در هشت طبقه با زیربنای 14 هزار و 400 مترمربع بسازد.

تصمیم قوام نوذری مورد مخالفت شورا و شهردار وقت قرار گرفت و آنان 10 روز پس از شروع آن خاکبرداری نسبت به این اقدام استانداری اعتراض کردند و تخریب فضای سبز و احداث ساختمان در این نقطه از شهر یاسوج را خلاف قانون عنوان کردند و گفتند: "این خاکبرداری و ساخت و ساز بدون اخذ مجوز از شهرداری و تغییر کاربری است و مسئولان به جای اینکه آن فضا را به پارک اضافه کنند، چوب حراج به فضای سبز می زنند".

با این حال مخالفت شهردار و شواری شهر راه به جایی نبرد و مسئولان وقت استانداری برای کاستن از انتقادها، کاربری این زمین را در کمیسیون ماده پنج از پارک به اداری تغییر دادند.

پس از آن، پروژه خاکبرداری بخشی از تپه سبز استانداری ادامه یافت و به گفته برخی کارشناسان در آن زمان بالغ بر 180 میلیون تومان برای خاکبرداری این پروژه هزینه شد.

با این حال هنوز آجری روی آجری گذاشته نشده بود که استانداری نوذری قوام نیافت و او جایش را به شهردار سابق اردبیل داد که می خواست اولین استانداری اش را در کهگیلویه و بویراحمد تجربه کند.

نیکزاد درهمان ابتدا تصمیم احداث ساختمان جدید استانداری را لغو کرد و از احداث پارک بزرگ تفریحی ولایت در این منطقه خبر داد و این موجب خوشحالی منتقدینی شد که پیش از این از تخریب فضاهای سبز شهری در زمان مدیران سابق دل نگران بودند.

با این حال این خوشحالی شهروندان دیری نپایید زیرا نیکزاد دستور داد این تپه زیبا به همراه درختان بی شمار آن و دو ساختمان مهمانسرای استانداری و مسکن و شهرسازی که از گذشته های دور بر روی این تپه جا خوش کرده بودند، تخریب و تسطیح شوند.

او در شهریور سال 90 تپه را صاف، فضای سبز را تخریب و 1400 اصله درخت و درختچه 50 ساله را قطع کرد تا در آن بزرگترین پارک استان را احداث کند.

براین اساس ساختمانهای مهمانسرای استانداری و اداره کل مسکن و شهرسازی هم که کارشناسان ارزش آن را چندین میلیارد تخمین می زدند، با این توجیه که در نقشه های پارک شیب ساختمان با شیب در نظر گرفته شده یکسان نیست و بی توجه به صدای اعتراضهای شهروندان تخریب شد.

با این حال نه تنها هیچ صدای مخالفتی از سوی هیچ مسئول استانی و معاونین و مشاورین استاندار به گوش نمی رسید بلکه گاهی صدای به به و چه چه آنان شنیده می شد که این نیکزاد را در تصمیمش مصمم تر می کرد.

شورای شهر هم که در زمان استاندار قبلی به طور علنی مخالفت خود را ابراز می کرد، برخلاف گذشته از این پروژه که به نظر می رسید نگرانیهایی ایجاد کرده، دفاع می کردند.

شهردار یاسوج در دفاعی تمام عیار از استاندار وقت، تلاش کرد این مسئله را با امنیت و مصلحت شهروندان ربط دهد، اما این دفاع نتوانست نگرانی شهروندان یاسوجی از صاف کردن این تپه و قطع درختان آن را توجیه کند.

قباد نگین تاجی گفته بود: تجربه ای که در خصوص پارک جنگلی یاسوج وجود داشت و اینکه خیلی از خانواده ها از امنیت آن راضی نبودند باعث شد، این تپه برداشته و صاف شود و درختان این تپه نیز اغلب کاج و سرو بودند که عمر زیادی از آنها گذشته بود و مورد استفاده قرار نمی گرفتند.

با این وجود منتقدین که هیچکدام در بدنه دستگاههای اجرایی نبودند، دست از انتقاد بر نداشتند و با نامه های پی در پی، مسئولان اجرای این پروژه را به چالش می کشیدند.

آنان بر این نکته تاکید داشتند که"در حالیکه شهرسازان در دنیا به دنبال حفظ و نگهداری و استفاده از چشم انداز طبیعی اینچنینی برای گذران اوقات فراغت شهروندان هستند، چگونه در شهر ما عزم مسئولان بر این مهم جزم شده تا طبیعت شهر، آن هم با صرف هزینه های میلیاردی شخم زده شود و به جای استفاده از طبیعت خدادادی، از نوع مصنوعی اش آن هم با ریخت و پاش میلیاردی بهره ببریم؟"

اما اکبر نیکزاد پس از گذشت هفته ها از بالا گرفتن انتقادات در خصوص قطع درختان و تسطیح تپه استانداری برای احداث پارک، از این اقدام خود دفاع و اعلام کرد که این کار کارشناسی شده بود.

او در پاسخ به این انتقادها گفته بود: فضایی مناسب با شیب کم و مسطح برای تفریح و حتی پیاده روی و ورزش عمومی و همگانی شهروندان وجود ندارد و به همین خاطر مسئولان امر را برآن داشت تا در این خصوص اقدامی شود. به همین منظور در جلساتی موضوع احداث چنین فضایی مطرح شد و نهایتا  محل پارک ولایت مورد توجه قرار گرفت و برنامه‌ ریزی لازم برای طراحی و احداث این پارک در سایتی به مساحت 25 هکتار و در حاشیه رودخانه بشار آغاز شد.

وی گفته بود: هر برنامه و اقدامی در هر زمینه‌ای و در هر بخشی و هر نقطه‌ای از استان که بخواهد انجام شود با مطالعه و کار کارشناسی جنبه‌های مفید و تاثیرگذار و آثار منفی آن بررسی می‌شود و چنانچه در برآیند به دست آمده جنبه موثر و مفید آن بیشتر باشد، عملی خواهد شد و در خصوص احداث پارک ولایت هم این اقدامات انجام شد.

با این حال منتقدین عنوان کردند که با ایجاد پارک مخالف نیستند بلکه با تسطیح تپه و قطع صدها اصله درخت 50 ساله مخالفند. درختانی که شاید سالها طول بکشد تا در زمین نامرغوب جدید رشد کنند.

اما هرچه می گذشت کار در این پروژه سخت تر و اعتراض های مردمی نیز بیشتر می شد. در این بین بولدوزرها و لودرها هم به سنگهای سخت وسط تپه خورده بودند و این عملیات تسطیح را کند کرده بود.

با وجود این هنوز کامیونها و لودرها مشغول خاکبرداری بودند که عمر استانداری نیکزاد هم به پایان رسید و او جایش را با سید حسین صابری استاندار اردبیل عوض کرد. حالا استاندار جدید مانده بود و تلی از خاک و انتظارات مردمی که چشم انتظار احداث بزرگترین پارک استان بودند.

صابری که از همان ابتدا حساب کار دستش آمده بود، در اظهار نظری پیرامون این پروژه گفت: همه جا خاک می ریزند و تپه درست می کنند و از طرفی این تپه یک بیل خاک نیست که به راحتی برداشته شود.

وی با اشاره به منظره زیبای روی این تپه بیان داشت: ماهیت طبیعت شهر یاسوج وجود چنین تپه هایی است و این شهر با وجود چنین مناظری زیباست. به هر اتفاقی که در گذشته درپروژه پارک ولایت انجام شده، کاری ندارم اما این پروژه به هر حال انجام شده و باید تمام شود.

 مالکیت، تراژدی جدید تپه استانداری

اما این پایان قصه نبود و تپه استانداری و پروژه پارک ولایت با تراژدی دیگر مواجه شد که این کار را از آنچه بود سخت تر کرد.

حالا برای تپه استانداری مدعیانی پیدا شده بود و آنان مدعی مالکیت سه دنگ از این زمین بودند و البته دیوان عدالت اداری هم حکم به این ادعا داده بود تا این پروزه خیلی زود به تعطیلات برود.

اینگونه شد که تپه ای که میلیاردها تومان برای آن هزینه شده بود تا به پارکی تبدیل شود و آخر هم نشد، باید بخشی از آن به صاحبانش بازگردد و حالا گره بر گره افزوده شده است.

اما شهروندان بی خبر از این قصه جدید همچنان با دیدن آوار باقی مانده از تپه، بر آلام آنان افزوده می شود و این فشارها را بر استاندار که هیچ نقشی در اجرا و یا تعطیلی این پروژه نداشته است، بیشتر می کرد.

با این حال این فشارها و همچنین قرار گرفتن در آستانه تعطیلات نوروز و حضور گردشگران در پایتخت طبیعت ایران، استاندار را برآن داشت تا برای درمان موقت این پروژه زخمی، جلسه ای فوق العاده با حضور برخی مسئولین مرتبط تشکیل دهد.

سید حسین صابری حالا می خواهد ظرف 15 روز به طور موقت دستی بر این پروژه بکشد تا حداقل این تپه از حالت مخروبه بودن خارج شود و بخش کوچکی از آلام مردمی کاهش یابد.

حالا قرار است روی تپه کمی تسطیح شود. منابع طبیعی روی خاک مرده آن درخت بکارد، شهرداری گلکاری و اداره برق نورافشانی کند تا حداقل این تپه کمی سبز شود و مسافران نوروزی نپرسند چرا آن تپه زیبای سال گذشته تلی از خاک شده است.

باید ماند و دید که سر دراز این قصه به کجا ختم می شود اما غصه شهروندان را پایانی نیست از تپه زیبایی که اینگونه آوار شد و سرمایه هایی که به هدر رفت.