حسن قنبری استاد گروه فلسفه دانشگاه ادیان و مذاهب قم در گفتگو با خبرنگار مهر در مورد مهمترین دستاوردها و آسیب های فرهنگی سال 91 گفت: البته اینکه من می گویم اختصاص به سال 91 ندارد ولی در سال 91 همچنان ادامه داشته است. در 7و 8 سال اخیر یک روحیه کمیت گرایی در دانشگاه ها حاکم شده است. افزایش دانشجو در مقاطع مختلف به خصوص در دوره تکمیلی مطرح است. بدون توجه به کیفیت ها این مسئله رخ داده است.
وی افزود: به عنوان مثال در شهرهای کوچک هم که نه هیئت علمی ای دارند و نه کتابخانه درستی و کار هم در آنجا نیست دانشجوی فوق لیسانس یا حتی دکتری می گیرند. به نظرم این روحیه آمار دهی و افزایش کمیت به طور کلی در چند ساله اخیر در وزارت علوم و دانشگاه ها حاکم شده و عدم توجه به کیفیت مهمترین آسیب برای حوزه فرهنگ که دانشگاه ها یک نماد فرهنگی هستند است.
این محقق و پژوهشگر حوزه فرهنگ اظهارداشت: همین مسئله را در حوزه های دیگر فرهنگ مشاهده می کنیم. در نشریات و انتشارات و مطبوعات و رسانه ها افزایش کمی مطرح است حال چقدر مطالعه کنندگان به سوادشان افزوده می شود این مطرح نیست. مقالات دانشجویی و استادان هم بیشتر برای چاپ در نشریات معتبر برای ارتقای رتبه آنهاست و هیچ کیفیتی ندارند. این باز هم در راستای همان کمیت گرایی است.
وی در مورد اینکه در پایان 91 چه نیاز فرهنگی فکری احساس می شود که باید به آن پرداخته شود، افزود: باز هم این را می توانم به دانشگاه ها تسری دهم زیرا در قسمت های دیگر حوزه فرهنگ بنده چیزی نمی توانم بگویم زیرا کار و تخصص من در دانشگاه است و بیرون از دانشگاه تخصصی ندارم. برای اینکه در سؤال قبلی شما آسیب فرهنگی را سؤال کردید و من هم پاسخ دادم برای اصلاح آن آسیب هم باید یک جور با عقب بازگشت به 10و 15 سال گذشته زیرا آن زمان یک روحیه دقت و افزایش کیفیت و رعایت معیارها و چارچوب دقیق علمی حاکم بود و دوباره باید به آن سالها بازگشت. باید از این جنجال افزایش کمیت یک جوری رها شویم و از آن جلوگیری به عمل آید.
استاد گروه فلسفه دانشگاه ادیان و مذاهب درباره اینکه فضای فکری اندیشه ای کشور را در حال حاضر چگونه می بیند گفت: باز در حوزه دانشگاه ها به خاطر همین کمیت گرایی یک حالت یأسی بر اساتید حاکم شده است. کسانی که اهل مطالعه و تحقیق هستند احساس می کنند اهمیتی به آنها داده نمی شود و حالت یأس و سرخوردگی در آنها ایجاد شده این مسئله در خودم و دوستانم احساس می کنم. کسانی که نه تحقیق و نه مقاله یا کتاب یا اثری دارند یکجوری ارتقا می گیرند و به جاهای بالاتر می روند. این را به جز تبعیض اسمش را چیز دیگری نمی شود گذاشت. اینها مهمترین دغدغه در حوزه دانشگاه ها است.
این محقق و پژوهشگر حوزه فلسفه در باره اینکه آیا روند فرهنگی کشور رو به پیشرفت است یا نه یادآورشد: باز هم در حوزه دانشگاه می گویم. من در دانشگاه ها هیچ پیشرفتی مشاهده نمی کنم. اگر جای تصمیم گیرندگان مملکتی بودم نیاز به این می دیدم که دانشگاه ها برای مدتی تعطیل شوند نیاز به یک انقلاب فرهنگی دیگری داریم. زیرا دانشگاه ها اثری ندارند به غیر از افزایش دانشجو در مقاطع مختلف. حالا اینکه دانشجو بی سواد از دانشگاه بیرون می آید کاری ندارند. اصلا این جور دانشجو گرفتن هم ضرر مادی دارد هم ضرر معنوی.
نظر شما