استقبال كارگردانان از نمايشهاي موزيكال، يك خطر جدي است / متن را آدابته نكرده ام

به گزارش خبرنگار تئاتر"مهر"، اين كارگردان صبح امروز طي نشست خبري در تالار مولوي با بيان مطالب فوق درباره علت دوباره بازگشت خود به صحنه تئاتر افزود:  من تاكنون اين شانس را داشته ام كه تجاربي در فعاليتهاي مختلف هنري دركارگرداني  تئاتر ، سينما، تلويزيون ، موسيقي و بازيگري درحد خود داشته باشم . معتقدم هنر را نمي شود طبقه بندي كرد، اما تئاتر يك ويژگي خاصي در مقايسه با ديگر هنرها دارد كه هر كس به دنبال آرامش ، تفكر و ديگر موارد باشد مي تواند آن را به طور ايده آل درآن پيدا كند.فكركردم بعد از مدتي بايد براي خودم يك كار هنري انجام دهم.  دلتنگي موجب شد تا دوباره به سمت كارگرداني بروم .
وي افزود:"چهار فصل" بهانه خوبي براي شروع دوباره بود . ما در اين جامعه با مشكلات مختلفي مواجه هستيم . بخش عمده اي از اين مشكلات به زندگي مشترك زنان ومردان ما بر مي گردد كه به علت نداشتن ضابطه و اصول درست در رابطه دو جنس مخالف باهم  ايجاد مي شود، متن "چهار فصل" 40 سال پيش  با نگاه روانشناسانه به رابطه زن ومرد نوشته شد، اما موضوع آن واقعيت امروز جامعه ماست.
سعيد ذهني گفت: تئاتري موفق است كه در آن داوري نكنيم و در آن تفكر وجود داشته باشد. نمايش ما نيز بر مبناي نگاه روانشناسانه به رابطه زن ومرد در جامعه معاصر است. 
وي درادامه با باين اين مطلب كه نمايشنامه اين نويسنده را بازنويسي كرده است، تصريح كرد: در اجرا تغييرات اندكي داده ام، اما سعي كرده ام تاجاي ممكن ديالوگها تغيير نكنند. من اين متن را بازنويسي كرده ام، اما ادابته نكرده ام، يعني نمي خواستم ايراني شود. منطق بازنويسي من برجسته كردن بحث روانشناسانه اثر است.
اين كارگردان در مورد دكور ساده نمايش خود نيز توضيح داد: مشكلات زن و مرد مكان جغرافيايي مشخصي ندارد . پس من در صحنه آرايي اين اجرا سعي كردم به دنبال لامكاني باشم . صحنه آرايي نيز مانند موسيقي بايد در ميزانسن كاركرد داشته باشد.
وي همچنين گفت: "چهار فصل" در متن خود يك اثر مدرن است. در نمايش مدرن آدمها محصول شرايط هستند.من نيز سعي كردم پرسپكتيو  شخصيتها را در اين اجرا نشان دهم.
 ذهني همچنين درباره سابقه فعاليت خود در كارگرداني تئاتر توضيح داد: اين نمايش پنجمين تجربه من در كارگرداني تئاتر است. من در سال 69 نمايش "خاكستان " را براي جشنوراه دانشجويي كارگرداني كردم  و برگزيده شد، "انكار ابراهيم مكي" دومين تجربه من در كارگرداني بود و "ميقات" نوشته "هوشنگ هيهاوند" سومين تجربه ام بود. همچنين تا سال 73 سه نمايش ديگر با عنوان هاي  "ما چون دو دريچه"،" آماروسو" و "پرومته سست زنجير" را كارگرداني كردم  و از سال 73 به بعد فقط در عرصه بازيگري و ساخت موسيقي تئاتر فعال بودم و اين سالهاي اخير تنها از طريق ساخت موسيقي با پشت صحنه تئاتر ارتباط داشتم.
وي نور ، موسيقي و صحنه را عوامل اجراي تئاتر دانست و متذكر شد: همه اين عوامل بايد درحد نياز استفاده شود. همه به خاطر فعاليت من در عرصه موسيقي تئاتر انتظار داشتند تا يك اپرا از من بر روي صحنه ببينند، در حالي كه من معتقدم تئاتر، يك هنر ديداري است و موسيقي در آن بايد در حد نياز حضور داشته باشد.