چيستا يثربي : مي خواستم در فضايي عادي به دنياي اعجاب انگيز شعر وفادار بمانم

 به گزارش خبرنگارتئاتر"مهر ، چيستا يثربي در ابتداي اين جلسه گفت: كارگرداني در عرصه تئاتر بسيار مشكل تر از نويسندگي است، كارگرداني در عرصه تئاتر، با جنجال هاي روحي همراه است و اصلا نمي توان آن را با نمايشنامه نويسي مقايسه كرد بنابراين به نظر من هنرمنداني كه در عرصه نويسندگي هم فعاليت دارند، بايد در وهله اول، كارگرداني را يك ضرورت بدانند.
 وي افزود:به همين دليل بعد از نگارش نمايشنامه "يك شب ديگر هم بمان سيلويا" به دليل همذات پنداري و ضروريات و روحياتي كه در شخصيت و دنياي " سليويا پلات" ديدم، تصميم گرفتم كه خودم آن را كارگرداني كنم.
يثربي در بخش ديگري از صحبت هاي خود گفت: آن چيزي كه شما در خصوص زندگي "سيلويا پلات" و رابطه عاشقانه وي با " تد هيوز" بر روي صحنه مي بينيد، تلاشي است براي ساختن يك فضاي عادي در عين وفادار بودن به دنياي اعجاب انگيز شعر، ضمن اين كه من در اين اثر سعي داشتم، به بيننده و مخاطب نشان دهم كه زندگي دو نابغه عالم شعر با هم غير ممكن است.
وي در پاسخ به سوالي مبني بر استفاده دو رنگ آبي و قرمز به عنوان عناصر شناختي صحنه ، گفت:رنگ قرمز، رنگ مورد علاقه سيلويا بود و از اين رنگ در اشعار خود به دفعات زياد صحبت كرده است.
اين كارگردان توضيح داد: قرمز به لحاظ روانشناسي، رنگ هيجان و شعر است و اين درحالي‌‏است كه تمام اين صفات در شخصيت فيزيكي و روحي اين شاعر به وضوح ديده مي شود؛ بنا براين انتخاب رنگ قرمز براي من مي توانست، نشانه خوبي از شخصيت سيلويا باشد، ضمن آن كه استفاده از رنگ آبي در پس زمينه صحنه به دليل اين بود كه اين رنگ، معرف رويا، فانتزي و خيال است كه به نظر من تقابل رنگ قرمز و آبي به عنوان دو نماد متضاد مي تواند، فضاي موثري را براي درك بهتر تماشاگر ايجاد كند .
وي در ادامه افزود : من  سعي كرده ام  فضايي موجزانه خلق كنم  و شاعرانه ترين حالت سيلويا را به مخاطب انتقال دهد كه اميدوارم در اين باره موفق بوده باشم.
"سام درخشاني"، بازيگر نقش " تد هيوز" نيز در ادامه اين نشست گفت: من براي بازي در نقش " تدهيوز " هيچ شناختي از وي نداشتم و آشنايي من با شخصيت اين شاعر مطرح كه عاشق سيلوياست فقط محدود به كتابي است كه سيلويا درباره هيوز نوشته و اين شناخت در همين اندازه نيز باقي مي ماند بنابراين تمام سعي خود را كردم كه بتوانم با ساده كردن نقش، آن چيزي كه همواره در بازيگري به آن اعتقاد دارم را اجرا كنم.
"حميدرضا جوكار"، طراح حركات موزون نمايش نيز در ادامه نشست گفت: سعي كردم از رقص هايي كه تاكنون فراگرفته‌‏ام استفاده نكنم و تمام تلاشم اين باشد كه رقص ها رويايي و پرورده ذهن باشد من تمام سعي خود را به كار بردم كه در تك تك رقص‌‏هاي صحنه مواردي را به صورت ذهني، متمايز و خاص طراحي و اجرا كنم.
در بخش ديگر جلسه پرسش و پاسخ نمايش" يك شب ديگر هم بمان سيلويا "، " حسين فرخي"، نويسنده، كارگردان، مدرس و منتقد تئاتر اظهار داشت: آن چيزي كه ما از اجراي اين نمايشي مي بينيم، كلاژي از مجموعه زنده " سيلويا پلات" است كه نويسنده و كارگردان اثر كوشيده تا آن را براي تماشاگران روايت كند بنا براين تلاش يثربي براي خلق اثري كه به هيچ عنوان نمي توان دخل و تصرفي در شخصيت هاي آن كرد، قابل تحسين است اين مساله در متن نمود بيشتري دارد.
وي افزود: آن چه كه در مورد اجراي اين نمايش مي تواند، مورد بحث و بررسي قرار گيرد، صحنه هاي نه چندان دلچسبي بود كه در آن حركات موزون خود نمايي مي كرد و وجود اين حركات براي من اين سوال را به وجود آورده بود كه آيا جنس اين نمايش مطابق با فضايي بود كه بتوان حركات موزون را در آن جاي داد ؟
فرخي گفت: اجرايي كه ما ديديم، يك اجراي خوب بود اما زمان طولاني تا حدودي به اثر و درك بهتر مخاطب لطمه وارد مي كرد كه درباره اين مساله هم بايد دقت بيشتري مي شد.
وي افزود: نكته ديگر در مورد فضاي اجراي اين نمايش، طراحي صحنه آن است كه در عين سادگي، پس زمينه آبي داشت كه به نظرمن اگر اين پس زمينه به جاي آبي، خاكستري بود، مي توانست در توجه مخاطب به اثر نقش بهتري را ايفا كند.
اين كارگردان تئاتر در ادامه خاطر نشان كرد: موسيقي اين اثر نمايشي، يكي از موثرترين عناصر اجرايي آن بود كه توانست در ساختار دراماتيك آن نقش بسيار موثري را ايفا كند.
دكتر احمديان يكي از اعضاي فرهنگستان هنر نيز كه در اين نشست به عنوان منتقد حضور يافته بود با اشاره به بازي محكم و روان بازيگران اثر گفت: بازي پراحساس و پر تنش ارايه شده در اين نمايش به خصوص در مورد " مهسا مهجور"، بازيگر نقش " سيلويا پلات" صحنه هاي تراژيك و عاشقانه زيبايي را پديد آورده بود، اما در كل، فضاي صحنه از لحاظ احساسي و عاطفي با مضمون داستان ارتباط كمي داشت و اجازه تنفس را به تماشاگر نمي داد ،در صورتي كه كارگردان مي توانست با ترفند ديگري نمايش را ملموس‌‏تر كند اين در حالي است كه پرسوناژ هاي نمايش از سطح به عمق نمي رفت و مقام ديالوگ ها و مونولوگ ها، البته به غير از چند مونولوگ به زندگي روزمره انسان ها ارتباط پيدا مي كرد مساله اي كه با زندگي " سيلويا پلات" تناقص دارد.
وي افزود: وجود موسيقي زنده و حركات موزون به نوعي بيان كننده حس تنهايي سيلويا بود كه خوشبختانه تلفيق آن ها در صحنه خوب انجام شده بود،با وجود اين كه بعضي از قطعات موسيقي نمايش مانند قطعه اي كه آهنگ LOVE STORY نواخته مي شود، اصلا خوب نبود و به زمان داستان متصل نمي شد، اما همين موسيقي و حركات موزون يكي از نكات جذاب نمايش و شخصيت شناسي سيلويا بود.