به گزارش خبرگزاری مهر، نشست نمایش و نقد فیلم "آرگو" با حضور معصومه ابتکار، مهدی سجاده چی و حجت الاسلام علی ریاحی دبیر برگزاری مناسبت‌ها و همایش‌های حوزه هنری برگزار شد. در ابتدای این نشست ریاحی گفت: فیلم‌های ساخته شده در كشورهای خاص برای بیان مطالب خاصی است. در فیلم "آرگو" از بسیاری از استاندارهای هالیوودی صرفنظر می شود و فقط می خواهد محتوایی را برساند.
چرا نباید درباره کوروش فیلم بسازیم
دبیر برگزاری مناسبت ها و همایش های حوزه هنری تاكید كرد: چرا برای پادشاهی مانند كوروش كه متعلق به تاریخ كشور است حالا یا او را قبول داریم و یا نداریم، كشورهای غربی باید فیلم بسازند و ما این كار را نكنیم. حداقل با ساخت فیلم آنگونه كه می‌خواهیم و درست است او را نشان می‌دهیم. در مسائل انقلاب، دفاع مقدس و مسائل دینی این فرصت ها را از دست ندهیم و اگر این فرصت را از دست دادیم به فكر جبران آن باشیم و با ساخت یك فیلم بسیار قوی و مبتنی بر واقعیت به پرسش‌های داخلی جواب داده و برد برون‌مرزی را هم در نظر بگیریم.
گروگانگیری دیپلمات‌ها، خاطره بد آمریکایی‌ها
سجاده‌چی فیلمنامه‌نویس با اشاره به اینکه آمریكایی‌ها از جریان گروگانگیری سفارت آمریكا در ایران خاطره بدی دارند، توضیح داد: آنها بعد از سال‌ها توانستند با ساختن فیلم "آرگو" به این خاطره بد جواب بدهند و این تنها كاری بود كه از دستشان برمی‌آمد و این را تبدیل به پیروزی كردند اما تحقیری كه گریبان آمریكا را به خاطر ساختن این فیلم گرفته تا مدت‌ها باقی خواهد ماند.
وی ادامه داد: برخلاف آنچه که در ابتدای فیلم اعلام می کنند داستان براساس واقعیت‌های تاریخی است، به واقع این طور نیست.
این كارگردان با اشاره به موضوع اصلی جنگ ستارگان كه بر ایده مركزی جنگ بین خیر و شر است، بیان کرد: نكته‌ای دیگر درباره بعضی از نشانه‌ها در فیلم "آرگو" این است که به وضوح به فیلم "جنگ ستارگان" اشاره می‌شود چون دو كاراكتری كه در فیلم نشان داده شده است دقیقا بازسازی كاراكترهای اصلی این فیلم هستند و نشانه دیگر، ربات جنگ ستارگان نقره‌ای بود ولی در این فیلم طلایی دیده می‌شود. یعنی تاكید بر این نكته كه ما نبردی در اردوگاه خیر با اردوگاه شر داریم.
معصومه ابتكار كه خود از دانشجویان حاضر در جریان تسخیر لانه جاسوسی است، در ادامه این نشست گفت: دلیلی كه باعث می‌شود راجع به این فیلم نقد داشته باشیم، هجمه ای است كه نسبت به كشور، انقلاب و فرهنگ ما در این اثر صورت می گیرد و شاید یکی از دلایلی که سبب شده تا از من دعوت شود تا در این مراسم حضور داشته باشم، نقشی است كه در تدوین خاطرات خود در حادثه 13 آبان در كتاب "تسخیر" داشته‌ام.
دستور مقام معظم رهبری برای ساخت فیلمی با موضوع تسخیر سفارت امریکا جدی گرفته نشد
وی توضیح داد: تا قبل از سال 88 به دلیل حضور بیشترم در جوامع بین‌المللی، به عنوان کسی که کتاب خاطراتی با موضوع تسخیر سفارت آمریکا نوشته ام، مطرح بودم. این نشان می دهد که ما تلاشی در ارائه تصویر درست از این واقعه نكردیم البته بنا بود فیلمی از واقعه 13 آبان تهیه شود و در این زمینه هم نامه ای به مقام معظم رهبری مبنی بر ساخت چنین فیلمی نوشته شد كه ایشان هم بسیار استقبال كردند و به آقای ضرغامی برای ساخت این فیلم هم تاكید نمودند اما نه دستور رهبری و نه اصل قضیه جدی گرفته نشد. متاسفانه با توجه به تلاش ما دیگران خود را عقب كشیدند تا اینكه فیلم "آرگو" ساخته شد و همه به این نتیجه رسیدند كه ای كاش كاری انجام می گرفت.
وی با اشاره به اشكالات وارده بر فیلم "آرگو" ادامه داد: اول اینكه صحنه های ابتدایی فیلم به غیر از انیمیشنی كه به سابقه 28 خرداد و دیكتاتوری شاه و مشكلات بر سر كار آمدنش اشاره می كند، یك سویه بوده‌اند. اكنون فیلم صحنه اشغال سفارت موجود است و می بایست بن افلك و جرج كلونی این صحنه ها را می دیدند و بعد صحنه های فیلم را بازسازی می كردند نه اینكه یك چهره هیجان زده از مردم ایران نشان داده شود.
ابتکار گفت: در هیچ كجای این فیلم كلمه ای از دانشجویان دانشگاههای برجسته و با فكر و به دور از كینه و عصبانیت نیامده است و تصویر این است که ایرانیان مردمی همیشه هیجان‌زده، مشكوك، عصبانی و رو به فرار هستند و این اثر كاری نبود تا در آن سعی بر از بین بردن سوءظن‌ها شود و البته بیشتر از این هم از هالیوود انتظار نمی رود. صحنه های ابتدایی و صحنه های اكشن آخر فیلم همگی ساختگی هستند.
ابتكار در ادامه گفت: در كنار 50 گروگان آمریكایی، 50 مهمان آمریكایی از قشرهای مختلف به ایران دعوت شدند آنها بدون ارتباط با آمریكایی های گروگان از مناطق مختلف كشور دیدن كردند اما هالیوود به سراغ این مسائل نرفت و اگر می خواستند موضوعات قشنگتری بود كه می توانستند روی آنها مانور دهند اما جهت گیری هالیوود سیاسی بود.
وی به ذكر خاطره ای از جریان تسخیر سفارت آمریكا اشاره كرد و بیان کرد: فیلمی را بعد از ماه‌های اول گروگانگیری دیدم كه در آن یك خبرنگار انگلیسی بسیار متبحر از من كه یك دانشجوی 18 ساله بودم و در حد خود با او به زبان انگلیسی حرف می‌زدم، سوال می‌كند كه آیا واقعا شما با گرفتن اسلحه به دست حاضرید گروگان ها را اعدام كنید؟ و یك ماه پیش در سایت ها می بینم كه جواب سوال من را در سایت ها انعكاس داده و بزرگنمایی كرده اند. این خبرنگار من را در موقعیتی قرار داد كه صحبت كنم. اما دیدیم كه هیچ اتفاقی نیفتاد و بعد از 444 روز این گروگان‌ها به سلامت به كشور خود برگشتند تا جایی كه وقتی مشخص شد یكی از این افراد به بیماری ام اس مبتلا شده به دستور امام خمینی آزاد شد و این كمترین میزان خشونت در یك دوره پیچیده بود.
ابتكار در پایان گفت: دانشجویان آن زمان به هیچ عنوان از اقدامی كه در گروگانگیری سفارت آمریكا انجام دادند احساس پشیمانی نكردند و این تصمیم باید در آن شرایط زمانی خاص خود سنجیده شود و به نظر ما، این تصمیم بهترین كاری بود كه مانع آسیب رسیدن به انقلاب می شد.
نظر شما