به گزارش خبرگزاری مهر، دریک مولر- رموس رئیس این شرکت پیشگام در استخدام کارمندان دچار اوتیسم گفت: بسیاری پس از مطرح شدن این ایده توسط شرکت نرم افزاری SAP از آن استقبال کردند.
این شرکت نرم افزاری در آلمان اظهار داشت که در ماه می پس از پروژه های تجربی در هندوستان و ایرلند در نظر دارد که صدها افراد مبتلا به اوتیسم را به عنوان برنامه نویس و آزمایش کننده نرم افزارها استخدام کند.
هدف این شرکت این است که تا سال 2020، افراد اوتیسمی 65 هزار نفر از نیروی کار آن را در سراسر جهان تشکیل دهد.
مولر- رموس این شرکت را در نوامبر 2011 با ایده سرمایه گذاری روی قدرتهای کارمندان بالقوه تأسیس کرد. وی دارای فرزند پسری است که به عنوان یک نوجوان دارای سندروم آسپرگر، نوع از اوتیسم، است و مولر- رموس تاکنون با افراد بسیاری آشنا شده است که در زمینه هایی چون برنامه نویسی و یا کنترل کیفیت مهارت دارند اما مبتلا به اوتیسم هستند.
ملانین آلتروک 27 ساله یکی از کارمندان اوتیسیم این شرکت گفت: این استعداد من است. برخی از مردم به زبان یا ریاضیات علاقمند هستند اما من به رایانه علاقمند هستم، من به دنبال خطاها و اشتباه ها نمی گردم، بلکه آنها را می بینم.
این شرکت درحال حاضر 25 نفر پرسنل در دفاتر برلین، مونیخ و دوسلدورف دارد و در نظر دارد دفتر جدیدی در هامبورگ افتتاح کند.
الک سنگ از مربیان این شرکت که به کارمندان در روابط آنها با مشتریان کمک می کند، گفت: افراد مبتلا به اوتیسم بسیار سخت و بدون ابهام هستند. صحبت با آنها دربرگیرنده هیچ کنایه و یا اشارات تلویحی نیست.
کای وگلی از بیمارستان دانشگاه کلن به عنوان یک روانشناس متخصص بیماری اوتیسم گفت: بیماران اوتیسمی که کار می کنند می توانند به خودشان مطمئن شوند. این درحالی است که وی هشدار داد شرایطی خاصی باید برای موفقیت آمیز بودن این اعتماد حاصل شود.
اوتیسم یا درخودماندگی نوعی اختلال رشدی (از نوع روابط اجتماعی) است که با رفتارهای ارتباطی، کلامی غیر طبیعی مشخص می شود. علائم این اختلال تا پیش از سه سالگی بروز می کند و علت اصلی آن ناشناخته است. این اختلال در پسران شایع تر از دختران است. وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز درخودماندگی ندارد. این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی تأثیر می گذارد.
کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم در ارتباطات کلامی و غیر کلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های مربوط به بازی، مشکل دارند. این اختلال ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می‌سازد. در بعضی موارد رفتارهای خود آزارانه و پرخاشگری نیز دیده می شود. در این افراد حرکات تکراری، پاسخ های غیر معمول به افراد، دلبستگی به اشیا و یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می شود و ممکن است در حواس پنجگانه (بینایی، شنوایی، بساوایی، بویایی و چشایی) نیز حساسیت‌های غیر معمول نشان دهند. هسته مرکزی اختلال در درخودماندگی، اختلال در ارتباط است.
نظر شما