صفات نمازگزاران واقعي از دید قرآن/ معرفی عمل محبوب خدایی در کلام پیامبر(ص)

به گزارش خبرگزاری مهر، خداوند در قرآن مجید در سوره معارج آيات 23 تا 35 مي فرمايد: نمازگزاران نمازها را پيوسته به جا مي آورند. در اموالشان حق معلومي است براي تقاضا كنندگان و محرومان.به روز جزا ايمان دارند از عذاب پروردگارشان بيمناك هستند. دامان خود را از بي عفتي حفظ م كنند.امانتها و عهد خود را رعايت مي كنند. قيام به اداي شهادت حق مي نمايند. بر نماز خود مراقبت دارند.اين افراد در باغهاي بهشتي گرامي اند.

نمازگزاران همواره نمازشان را مي خوانند و بر پا مي دارند و هرگز نماز را ترك نمي كنند. اين نخستين ويژگي آنها است كه ارتباط مستمر با درگاه پروردگار متعال دارند و اين ارتباط از طريق نماز تامين مي گردد. نمازي كه انسان را از فحشا و منكرات باز مي دارد، نمازي كه روح و جان انسان را پرورش مي دهد و او را همواره به ياد خدا مي اندازد يا وا مي دارد. اين توجه مستمر،مانع از غفلت و غرور و فرورفتن در شهوات و اسارت در چنگال شيطان و هواي نفس مي شود.

اصولا هر كارخيري آنگاه در انسان اثر مثبت مي گذارد كه تداوم داشته باشد، پيامبر گرامي اسلام مي فرمايند: "همانا محبوب ترين اعمال در نزد خدا عملي است كه مداومت داشته باشد، گرچه اندك باشد". پس نماز به عنوان بازدارنده از طغيان، حرص، آز و بي طاقتي ذكر شده و به عنوان يكي از فلسفه ها و آثار نماز بيان گرديده است.

با توجه به اين كه گناهان بسياري از ناحيه حرص و ضعف اراده به وجود مي آيد و همچنين با توجه به نقش كنترل كننده و بازدارنده نماز از اين صفات رذيله، نتيجه مي گيريم كه نماز عامل مهمي براي پاكسازي روح از آلودگي ها خواهد بود. البته در صورتي كه مراقب انجام صحيح آن باشيم و همواره به طور مستمر با نماز پيوند برقرار كنيم. چراكه اصولا نماز آنگاه اثر بخش است كه تداوم داشته باشد.

بعد از ذكر نماز، كه بهترين اعمال و بهترين حالات مومنان است، قرآن به دومين ويژگي آنها پرداخته مي فرمايد: آنها كساني هستند كه حق معلومي از اموالشان را براي محرومين قرار داده اند. به اين ترتيب هم ارتباطشان را با خالق حفظ مي كنند و هم پيوندشان را با مخلوق.

تفاوت ميان سائل و محروم اين است كه سائل كسي است كه حاجت خود را مي گويد و تقاضا مي كند و محروم كسي است كه شرم و حيا مانع تقاضاي او مي شود.

خداوند در آيه 26 سوره معارج مي فرمايد: و آنها كه به روز جزا ايمان دارند. مراد از تصديق روز قيامت اين است كه مصلين علاوه بر تصديق قلبی روز جزا عملا هم آن را تصديق مي كنند. به اين معنا سيره زندگيشان سيره كسي است كه معتقد است هر عملي كه انجام دهد به زودي از آن بازخواست و بر طبق آن جزا داده مي شود. حال اين عملي خير باشد و يا شر، اگر خير باشد پاداش نيكو و اگر شر باشد عقابش را خواهد ديد. و تعبير به جمله"يصدقون"دلالت دارد بر اين كه تصديقشان استمرار هم دارد، پس دائما مراقب اند در هر عملي كه مي خواهند انجام دهند خدا را فراموش نكنند و مطابق با رضاي او انجام دهند.

وفاي به عهد و رعايت امانت نيز از اوصاف نماز گزاران است و از مهمترين نشانه هاي ايمان معرفي گرديده است. همچنین نماز واقعي آن است كه انسان را از قيامت هراسناك كند، نماز آن است كه انسان را به ياد معاد وا دارد و ياد معاد هم مانع انجام گناه مي شود.

بدون شك غريزه جنسي از غرايز سركش انسان بوده و سرچشمه بسياري از گناهان است. پس بايد دامان نمازگزار از هر گونه بي عفتي پاك باشد همان طور كه لباس نماز گزار بايد طاهر باشد، روحش هم بايد طاهر باشد.

در پايان، پاداش صاحبان اين او صاف را بيان مي كند و مي فرمايد:كساني كه داراي اين صفاتند،در باغهاي بهشتي جاي دارند و از هر نظر گرامي داشته مي شوند.